Auto Review Hyundai Ioniq I

Nieuwe doelgroep pluggen

Hyundai - IONIQ plug-in

Dat het zakelijk weinig interessant meer is om voor een stekkerhybride te kiezen, wil niet zeggen dat soortgelijke modellen voor iedereen uit de gratie zijn. Met zijn scherpe prijs en flinke actieradius richt de Hyundai IONIQ plug-in zijn pijlen juist nadrukkelijk op de particuliere koper.

Conclusie

De Hyundai IONIQ plug-in beschikt misschien niet over de meest verfijnde rijeigenschappen en de afmetingen van zijn kofferbak vallen bescheiden uit, maar verder laat de stekkerhybride weinig steken vallen. Louter op stroom kun je er prima jouw woon-werkverkeer mee afleggen, waardoor je brandstofrekening aangenaam laag uitvalt. Bovendien is de Koreaan standaard luxe uitgevoerd en passen er vier volwassenen in. Dankzij de voor dit type auto scherpe vanafprijs kunnen particuliere kopers daarmee voor het eerst een plug-in hybride overwegen. Mits ze geen caravan bezitten natuurlijk!

Type auto en prijs

Nu de Nederlandse overheid alleen nog de aanschaf van volledig elektrische personenwagens stimuleert, lijken de dagen van de stekkerhybride geteld. Om in de buurt te komen van het klinkende verbruikscijfer uit de folder, moet je zo’n model namelijk trouw aan een laadpunt koppelen. En dat is een boel moeite, zeker wanneer het fiscaal niet langer loont! Autofabrikanten zijn in de tussentijd gewoon doorgegaan met het verfijnen van dergelijke techniek, waardoor het rijbereik louter op stroom inmiddels meer dan 50 kilometer bedraagt. Die ontwikkelingskosten moeten worden terugverdiend, maar bij Hyundai zijn ze er desondanks in geslaagd om hun plug-in IONIQ tegen een scherpe prijs in de showroom te zetten. Vanaf € 29.995 beschik je over een gezinsauto waarmee jij je door geen milieuzone meer hoeft te laten tegenhouden. Bovendien is de Koreaan vanaf de eenvoudigste uitvoering voorzien van cruise control, airconditioning, DAB-radio, rijstrookassistentie en een achteruitrijcamera. Een concurrent als de Toyota Prius plug-in hybrid biedt ook zo’n riante standaarduitrusting, maar daarvoor ben je minimaal € 37.995 verschuldigd. Van de IONIQ verschenen al eerder een reguliere en een volledig elektrische variant. Aan de buitenzijde kun je de plug-in versie herkennen door het gebruik van blauwe accenten (onder andere aan de onderzijde van de achterbumper).

Hoe rijdt de Hyundai IONIQ plug-in

Zolang je maar zorgt dat het batterijpakket bij aanvang van de rit vol is, zijn semi-elektrische personenwagens goed voor verbluffende verbruikscijfers. Afhankelijk van de gereden afstand, komt het zelfs voor dat de verbrandingsmotor niet eens aanslaat. Helaas geldt dat niet voor de IONIQ plug-in: de 1.6-liter benzinemotor onder de motorkap laat zich vlak na de start al horen. Volgens de systeemweergave op het infotainmentscherm is dat om de batterij bij te laden, maar het gebeurde ons ook wanneer we de Hyundai net van de laadpaal hadden losgekoppeld. Zelf het initiatief nemen om op stroom te (blijven) rijden, is er niet bij, ook al zit er daarvoor een speciale knop in de auto. Wanneer je eenmaal een paar kilometer onderweg bent, neemt de elektromotor echter alsnog het stokje over. De aandrijflijn levert een gecombineerd vermogen van 141 pk; daarmee is de gestroomlijnde Hyundai even krachtig als de variant zonder stekker. Het koppel van 265 Nm blijft ook gelijk, net als het trekgewicht (namelijk ‘0’). Wel is de plug-in bijna 140 kilogram zwaarder en dat voel je. Zodra je het gas loslaat, rolt de IONIQ voornamelijk uit; de gezinswagen wint teleurstellend weinig energie terug. Als je niet oplet, ga je dan al gauw met hoge snelheid door de bocht. Daarbij is het ons overkomen dat de achterzijde (licht) uitbrak. De oplossing is eenvoudig: tijdig remmen. Daarbij vloeit er overigens wél stroom terug naar de batterij. Toch is het jammer dat deze plug-in niet profiteert van de handigheidjes die op de volledig elektrische IONIQ worden meegeleverd. Flippers aan het stuur bijvoorbeeld, waarmee je de mate van regenereren kunt bepalen. Nu dienen die alleen om handmatig van verzet te wisselen. In tegenstelling tot concurrent Toyota monteert Hyundai een reguliere automaat in diens hybride modellen. De Prius heeft een traploos exemplaar en dat drijft het toerental van de brandstofmotor nadrukkelijk op bij invoegen of inhalen. Desondanks is het ook in de IONIQ rumoerig aan boord. Wind- en bandengeruis vechten om voorrang. Verder is de besturing licht en gevoelloos. De onderstelafstemming zouden we als comfortabel willen omschrijven, al dringen korte oneffenheden eenvoudig tot de inzittenden door. De voorstoelen zitten prima, maar de zittingen zijn aan de korte kant. Bovendien hadden we graag een wat dieper verstelbare stoel gehad; met zijn lengte van 1.93 meter zat onze testredacteur vrij hoog in de auto. De Koreanen leveren een uitgebreide veiligheidsuitrusting op de IONIQ, die voor het grootste deel tot de standaarduitrusting behoort. Zo beschikt ieder exemplaar over adaptieve cruise control, actieve rijstrookassistentie en een noodstopsysteem met voetgangersherkenning. Vanaf het Premium-uitrustingsniveau komen daar dode hoek signalering en een waarschuwing voor kruisend verkeer bij. Gelukkig hoef je niet bij te betalen voor een achteruitrijcamera, want met zijn in twee delen opgeknipte achterruit is het zicht naar achteren matig. Temeer daar de Hyundai niet over een achterruitenwisser beschikt: bij regenachtig weer zie je nauwelijks nog iets.

De Hyundai IONIQ plug-in van binnen

Het interieur van de plug-in is in grote lijnen gelijk aan dat van de andere IONIQ’s. We benoemden al de rijke standaarduitrusting. Voor het uitgebreide infotainmentsysteem uit onze testauto, waar bijvoorbeeld ook laadpunten in staan voorgeprogrammeerd, moet je echter het tweede uitrustingsniveau aanvinken. Een belangrijk verschil met de reguliere IONIQ is de beperkte bagageruimte. Weliswaar beschik je nog altijd over een vlakke laadvloer, maar in vergelijking met de standaard hybride lever je dik 100 liter bergruimte in. Dat komt omdat de plug-in over een groter batterijpakket beschikt, dat een plekje onderin de kofferbak heeft gekregen. Achterin kun je minimaal 341- en maximaal 1.401 liter aan spullen kwijt. Het handige opbergvak voor de oplaadkabel is wel behouden gebleven. Het binnenste van de semi-elektrische Koreaan ziet er fraai uit en is deels opgetrokken uit recyclebare materialen. Op de achterbank is de beenruimte in orde, maar voor personen die langer zijn dan 1.90 meter schiet de hoofdruimte tekort. De achterzijde van de voorstoelen is bekleed met kunststof. Dat is niet alleen pijnlijk; het materiaal krast ook snel. De achterpassagiers moeten het bovendien zonder stroompunt(en) stellen; willen de kinderen hun spelcomputer opladen, dan zijn ze aangewezen op de 12V-aansluiting onder de middenarmsteun. De klep moet daarvoor open blijven staan; zo wordt dat bijladen ook lastig voor de mensen voorin.

De Hyundai IONIQ plug-in en het milieu

Louter op stroom komt de Hyundai volgens de fabrieksspecificaties 63 kilometer ver. Wij hebben inderdaad een rijbereik van 60 kilometer op de boordcomputer zien verschijnen, al verdwijnen er twee kilometers per ieder daadwerkelijk gereden exemplaar. Wie twintig kilometer van zijn werk woont, kan echter op één lading stroom op en neer. Opladen kan een openbaar laadpunt of een regulier ‘huis-, tuin- en keukenstopcontact’ en duurt minimaal 2 uur en 15 minuten. De Nederlandse importeur schermt met een gecombineerd verbruikscijfer van 1 op 90,9. In de dagelijkse praktijk realiseerden wij een nog altijd spectaculaire 1 op 49,7.