logo ANWB - ga naar homepageANWB Homepage

Auto Review Alfa Romeo Giulia II (952)

Onstuimige liefde

Alfa Romeo - Giulia 2.2 JTD Super (180 pk)

De Alfa Romeo Giulia is een auto om verliefd op te worden. Of een relatie met de sportieve sedan ook toekomst heeft, hangt nauw samen met jouw vermogen zijn mindere eigenschappen onder het tapijt te moffelen.

Conclusie

De sterkste troef van de Alfa Romeo Giulia is zijn rijgedrag. Er zijn maar weinig auto’s die zo enthousiasmeren als deze sportsedan doet. Voor de liefhebbers is dat misschien genoeg, maar wie de Giulia zakelijk bekijkt, moet concluderen dat het praktisch gebruiksgemak tegenvalt en de afwerking en het geluidsniveau de verfijning van de concurrentie missen.

Type auto en prijs

Er mag door de liefhebbers dan jarenlang naar uit zijn gezien: nu de Alfa Romeo Giulia er dan eindelijk is, zal de sportieve sedan zichzelf eerst maar eens moeten bewijzen. Met een vanafprijs van € 41.030 wordt dat geen eenvoudige opgave. Voor zulke bedragen koop je tenslotte ook een BMW 3 Serie of Audi A4. Met dit verschil, dat de Italianen niet aan instapmodellen doen. De eenvoudigste Giulia heeft op benzine meteen al 200 pk onder de kap, al is die versie op het moment van schrijven nog niet leverbaar. Ook de diesels zijn sterker toegerust dan hun Duitse alternatieven. Op het moment van schrijven maakt de gekozen brandstof voor het prijskaartje niet uit. Een diesel kost dus ook minimaal 41 mille en een beetje. De enige auto die voor minder geld meer vermogen biedt, is de Lexus IS. Maar die heeft behalve een brandstofmotor ook een elektrisch exemplaar aan boord.

Hoe rijdt de Alfa Romeo Giulia 2.2 JTD Super (180 pk)

Of je nu een adept bent of niet: rijden met de nieuwe Giulia is iets bijzonders. Zelfs wanneer er een dieselmotor voorin ligt te dreunen, zoals bij onze testauto het geval was. De geluidsopbrengst van de 2.2-liter grote viercilinder is ontluisterend; alsof je in een bestelbus onderweg bent in plaats van met een sportieve familiesedan. De wind laat zich ook goed horen rond de buitenspiegels. Gelukkig maken de prestaties een hoop goed. In onze configuratie is de zelfontbrander 180 pk sterk en beschikt over een royale 450 Nm aan koppel. Die is al vroeg voor handen, zodat je er bij het verkeerslicht met een noodgang vandoor kunt. Zeker wanneer je de Giulia in de sportmodus hebt staan, waarbij de gezinswagen nog directer op je stuur-, gas- en remcommando’s reageert. Het grootste spektakelstuk is overigens niet de krachtbron, maar het onderstel van de Alfa Romeo. Dat komt linea recta van de sportiefste Giulia die er te koop is: de Quadrifoglio. Een unicum, want doorgaans wordt zo’n exclusief speeltje pas na de introductie van het reguliere model op de markt gebracht. Nu profiteer je al vanaf het instapmodel van achterwielaandrijving, een messcherp stuurgedrag en een demping die weliswaar stevig mag worden genoemd, maar nooit oncomfortabel aanvoelt. De handgeschakelde zesversnellingsbak waarmee ons proefexemplaar was uitgerust, schakelt met korte, ferme slagen. De Alfa is dus een auto die je actief bij het rijden betrekt, wat lange ritten in combinatie met het overmatige geluid van de wind en de dieselmotor vermoeiend maakt. Zelfs wanneer je stilstaat, word je er aan herinnerd dat je voor een sportieve auto hebt gekozen. De instap is laag en wordt verder bemoeilijkt door de smalle deuropening. Wanneer je jouw rug vervolgens in de rugleuning drukt en je polsen op het stuur legt - zoals bij iedere rijopleiding wordt aangeleerd - moet je jouw benen strekken om de koppeling of het rempedaal volledig in te trappen. Bovendien is de zitting van de voorstoel vlak en kort. De Nederlandse importeur levert de Giulia standaard met actieve hulpsystemen als rijstrookassistentie (alleen geluid) en een zelfstandig remsysteem dat werkt tot snelheden van 60 kilometer per uur. Dode hoek signalering en een waarschuwing bij kruisend verkeer kunnen worden bijbesteld. Alle veiligheidsuitrusting ten spijt, laat het zicht rondom te wensen over vanwege het bescheiden glasoppervlak en de ‘dikke’ raamstijlen.

De Alfa Romeo Giulia 2.2 JTD Super (180 pk) van binnen

Italiaanse autobouwers hebben een naam hoog te houden wanneer het gaat om smaakvolle interieurs. Ook dat van de Giulia mag er wezen met een startknop óp het stuur en pedalen die aan de grille doen denken. Het infotainmentscherm vormt het hoogtepunt; dat heeft een haast organische plek in het dashboard gekregen. De menustructuur en de bediening daarvan doen sterk aan BMW denken. Verder komen de afwerking en de gekozen materialen behoorlijk dicht bij die van het Duitse voorbeeld in de buurt. De bedieningsknoppen voelen bij de concurrent echter meer solide aan. Hetzelfde geldt voor de verstellingshendel van de bestuurdersstoel, die in onze testauto zowaar scherpe randjes had. Voor de bedragen die Alfa Romeo voor de Giulia vraagt, moet dat netter kunnen. Vanwege de hoge middentunnel kunnen er maar twee personen plaatsnemen op de achterbank. De beenruimte is in orde; wie langer is dan 1.90 meter, maakt met het hoofd contact met de auto. Een in ongelijke delen neerklapbare achterbank moet van de optielijst komen. Zonder is de kofferbak 450 liter groot. Kun je de rugleuning wél vlakleggen, dan groeit de bagageruimte tot 1.200 liter. De kofferbak is weliswaar diep, maar de laadopening bescheiden: je zult de ruimte moeten vullen als door een brievenbus.

De Alfa Romeo Giulia 2.2 JTD Super (180 pk) en het milieu

De door ons gereden dieselmotor is ook leverbaar met 136- en 150 pk. Momenteel is de enige beschikbare benzine-uitvoering de eerder aangehaalde Quadrifoglio, maar daar moet in het eerste kwartaal van 2017 verandering in komen. Kijken we naar de brochure, dan zou onze 180 pk sterke testuitvoering goed moeten zijn voor een verbruikscijfer van 1 op 23,8. In de praktijk realiseerden wij een score van 1 op 14,9. Gelukkig worden Alfa Romeo’s doorgaans niet om hun spaarzame verbruik aangeschaft.

We hebben nog veel meer getest…

Naast nieuwe auto’s en occasions testen we ook allerlei producten. Van autobanden tot autostoeltjes en van dakkoffers tot dashcams.