Auto Review Volvo S90 II

De Volvo S90 is als een van de weinige zakensedans leverbaar als plug-in hybride. Op papier is de stekkerauto goed voor een ultrazuinig verbruikscijfer, maar het is de berijder die daarvoor de grootste inspanning moet leveren.

Conclusie

De plug-in hybride Volvo S90 geldt als een voorbeeld voor concurrerende autofabrikanten. Merken die nog met hun eerste stekkermodellen moeten komen, kunnen het vermogen en de elektrische actieradius van de sedan straks hooguit evenaren. Deze S90 kampt echter nu al met een probleem dat menig alternatief nog moet gaan ervaren: de duurzaamheid van een dergelijk model is in sterke mate afhankelijk van diens eigenaar.

Type auto en prijs

Volvo onderscheidt zich in het hogere D-segment als duurzaam met een plug-in hybride zakensedan. De actieradius is niet alleen groter dan die van een reguliere hybride, het vermogen ligt ook hoger. De Volvo is bijvoorbeeld haast twee keer krachtiger dan de nieuwe Lexus ES. Hoewel de voordeligste S90 voor € 49.495 in de folder staat, koop je voor dat bedrag nog geen semi-elektrische uitvoering. Daarvan bedraagt de vanafprijs minimaal € 66.485. De aandrijflijn is zowel in de sedan als voor de stationwagen verkrijgbaar. Volvo heeft in dit deel van de markt het rijk nog praktisch voor zichzelf alleen. De Zweden hebben hooguit iets te duchten van de BMW 5 Serie, die ook als plug-in hybride te koop wordt aangeboden. De Duitser kost ongeveer hetzelfde, maar is alleen als sedan verkrijgbaar. Bovendien levert diens krachtbron een stuk minder vermogen. In de coulissen loopt concurrent Audi zich echter warm; de fabrikant heeft aangegeven met ingang van dit jaar 4 van diens topmodellen als plug-in te gaan verkopen. Op basis van door hen reeds vrijgegeven informatie komen het aantal pk’s en de actieradius louter op stroom behoorlijk met die van de Volvo overeen.

Hoe rijdt de S90 T8 Twin Engine

In de semi-elektrische S90 drijft de benzinemotor de voorwielen aan en het elektrische exemplaar de achterwielen: de aanschafprijs mag dan aanzienlijk zijn, maar je beschikt wel meteen over vierwielaandrijving. De Zweden koppelen een elektro- aan een viercilinder benzinemotor. Het gecombineerd vermogen bedraagt 390 pk en 640 Nm. Deze hybride kan ook gewoon een aanhanger trekken: eentje van 2.100 kilogram maar liefst! De Volvo is zelf dan ook een zware jongen, met een leeggewicht van 1.931 kilogram. Dat gewicht kan de sedan niet verhullen; de koets is beweeglijker dan die van de concurrentie. De S90 is daarom wijselijk op comfort afgesteld, inclusief een stel voortreffelijke stoelen en een zijdezacht schakelende, achttraps automaat. Jammer dat de keuzehendel een verplicht patroon moet volgen; je kunt niet rechtstreeks van voor- naar achterruit, maar bent verplicht een tussenstop te maken bij ‘neutraal’. Het maakt straatje keren tot een frustrerende aangelegenheid. Temeer daar het rempedaal lastig te doseren valt; juist bij het uitvoeren van parkeermanoeuvres reageren ze ‘happerig’. Bij afwezigheid van een motordreun zijn het de afrolgeluiden van de banden die op de voorgrond treden. Niet zo verwonderlijk, aangezien onze testauto is uitgerust met 20-inch exemplaren. De plug-in is zelfs zo stil, dat jij je moet inspannen om de brandstofmotor aan te horen slaan. Qua aanvullende veiligheidsuitrusting heeft Volvo natuurlijk een naam hoog te houden. Daarbij gaat het niet zozeer om de hoeveelheid aangeboden rijhulpsystemen - op dode hoek signalering en een waarschuwing voor kruisend verkeer na worden ze allemaal standaard meegeleverd - maar de manier waarop de veiligheidssystemen functioneren. Geen getouwtrek om het stuur of gapende gaten tussen jou en je voorganger: de hulpsystemen doen wat ze moeten doen, maar blijven verder keurig op de achtergrond. Alleen het zicht rondom is een Volvo onwaardig: het glasoppervlak is zo klein, dat je terug moet vallen op de achteruitrijcamera om rond de auto te kunnen kijken. En juist die functionaliteit moet wél van de optielijst komen.

De S90 T8 Twin Engine van binnen

Op de ‘automaat met gebruiksaanwijzing’ na, is het aan boord van de S90 haast niet mogelijk om je ergens druk over te maken. De sfeer is even sereen als de auto stil is, met dank aan een interieur dat is opgetrokken uit prachtige hout- en leersoorten (althans; in onze testauto). Het infotainmentsysteem verdient ook een pluim. Je bedient het door middel van een verticaal aanraakscherm, dat even intuïtief werkt als een tablet. Je kunt ook naar links en rechts ‘vegen’, al blijft er ruimte voor verbetering. Om de hoogte van het head-up display in te stellen, moet je die functie weliswaar op het aanraakscherm activeren, maar afmaken doe je die handeling op de boordcomputer. Dat wordt alleen nergens aangegeven, dus wij zochten ons aanvankelijk een ongeluk! Voor zo’n grote auto voldoet de beenruimte op de achterbank aan je verwachtingen. De hoofdruimte valt wel tegen en de middentunnel is zo fors, dat je achterin alleen met twee volwassenen kunt plaatsnemen. De kofferbak is 500 liter groot en door de rugleuning van de achterbank plat te klappen, kun je in de S90 ook langere voorwerpen vervoeren. Waarom de daarvoor bedoelde knop achter de hoofdsteunen is ondergebracht, is ons een raadsel.

De S90 T8 Twin Engine en het milieu

Bij Volvo kun je naast de door ons gereden plug-in hybride terecht voor twee reguliere benzine- of drie dieselversies. Het beschikbare vermogen loopt uiteen van 150- tot 390 pk. Wij realiseerden in de semi-elektrische S90 een praktijkverbruik van 1 op 14,6, waar de fabrikant het zelf heeft over 1 op 50. Wellicht dat je alsnog in de buurt van die wel erg optimistische score komt, wanneer je de plug-in benut zoals dat hoort. Namelijk opladen waar dat gaat! Alleen kan dat niet overal. Daarnaast kun je zo’n stekkerhybride niet straffeloos aan de laadpaal laten staan: zeker op straat is de batterij binnen drie uur vol en dan is het wel zo netjes wanneer je de Volvo weer weghaalt. Dat geeft gedoe, om nog maar te zwijgen van de laadkabel zelf. De Zweden voorzien weliswaar in een speciaal opbergvak in de kofferbak, maar daarvoor zal je het ding iedere keer opnieuw moeten oprollen. Uit tijdgebrek doe je dat niet gauw, waardoor de kabel de meeste tijd door de bagageruimte slingert. Het elektrische rijbereik van de S90 bedraagt in de praktijk een kilometer of 40; is je stroom op, dan moet de benzinemotor de klus in zijn eentje klaren. Gezien het stevige gewicht van de auto wordt het dan meteen een dure grap. De Volvo biedt de mogelijkheid om je stroom te bewaren (‘SAVE’) of de brandstofmotor als aggregaat in te zetten (‘CHARGE’).