Auto Review Renault Megane IV

De Renault Mégane R.S. oogt niet alleen imposanter dan de concurrentie, de prestaties zijn daar ook naar. In een straatrace is dít de auto die je wilt hebben. Maar geldt dat ook wanneer de hete hatchback dagelijks bij je voor de deur staat?

Conclusie

De Renault Mégane R.S. schiet als sportwagen in gezinsautoverpakking menig alternatief voorbij. Wanneer de stoplichtsprint eenmaal is gestreden, blijft de Renault echter in de aanvalsmodus. Zijn straffe onderstel, nerveuse stuurgedrag en overdreven uiterlijk vertoon maken de R.S. daardoor minder geschikt voor wie daadwerkelijk een gezin hééft.

Type auto en prijs

Het uitgeklopte plaatwerk van de R.S. spant om zijn koets als het shirt van de hoofdrolspeler uit een superheldenfilm. Alsof dat nog niet genoeg is om tot de ontdekking te komen dat de snelste Renault Mégane in aantocht is, zijn er nog de mistlampen in de vorm van een finishvlag. Concurrentie ondervinden autofabrikanten in ieder segment van de markt, maar bij dit type auto draait het letterlijk en figuurlijk om de koppositie. Alternatieven als de Peugeot 308 GTI en Volkswagen Golf GTI zijn al niet mals, maar de Renault heeft ook nog eens ’n stel stevige schoenen te vullen: de voorgangers van de Mégane R.S. (de typeaanduiding, die voor ‘Renault Sport’ staat, wordt al sinds 2004 gehanteerd) werden unaniem bejubeld. De Fransen hebben daarom serieus werk gemaakt van hun hete hatchback. Prijzen beginnen bij € 42.340 voor de versie met een handbak. Daarmee is de Renault niet noemenswaardig veel duurder of goedkoper dan de rest (de Volkswagen daargelaten, die de naam heeft kostbaar te zijn maar een kleine drie mille voordeliger is). De Mégane beschikt echter over (fors!) meer vermogen.

Hoe rijdt de Renault Mégane R.S.

Decennia lang lag de Volkswagen Golf GTI in dit marktdeel op ‘pole position’. Niet zo verwonderlijk: de Duitsers waren in 1976 de eerste die zo’n snelle, kleine gezinswagen introduceerden. De laatste jaren is er bij de Duitsers echter de klad in gekomen. Zoals in onze eigen rijtest van de Golf GTI te lezen valt, is de uitvoering lang niet meer zo sportief als voorheen. Het is eerder een vlotte alleskunner geworden. Renault levert met de derde generatie van de Mégane R.S. echter een topatleet af. De voorwielaangedreven hatchback is leverbaar met drie verschillende (sport)onderstellen, maar altijd voorzien van een 1.8-liter viercilinder, goed voor 280 pk en 390 Nm koppel. Dit soort auto’s zijn niet gemaakt om een aanhanger te trekken, maar op basis van de specificaties zou de Golf aan de trekhaak moeten om de Mégane bij te kunnen houden. De Volkswagen levert namelijk ‘slechts’ 230 pk en 350 Nm koppel. De Duitser doet bovendien 0,6 seconden langer over een sprint van 0 naar 100 kilometer per uur (6,4- in plaats van 5,8 seconden). Renault rust diens modellen al langer uit met vierwielbesturing, maar de R.S. moest het altijd zonder stellen. Met ingang van deze uitvoering is dat rechtgetrokken en sturen de achterwielen mee tot 100 kilometer per uur. Daardoor kun je later insturen en (veel) harder door de bocht. Wij reden de versie met een soepel schakelende zestraps automaat, voorzien van een dubbele koppeling. Zelf het verzet bepalen kan ook, met behulp van schakelflippers achter het stuur. Omdat Renault traditiegetrouw gebruik maakt van een satelliet aan het stuur voor de bediening van de radio, zijn die flippers hoger gepositioneerd dan wenselijk is. Bij een dynamische rijstijl zetten we geregeld de radio harder, terwijl we wilden opschakelen. Om dotjes tussengas te geven, kun je de transmissie ook zelf het werk laten doen. De automaat schakelt trouw terug wanneer je gas loslaat of afremt, waarbij de uitlaat pruttelt als die van een volbloed sportwagen. De Fransen zijn misschien iets te ijverig geweest om de Mégane uit te dossen als een Ferrari, want de R.S. laat steeds dezelfde vier ‘rocheltjes’ horen. Daardoor doet het kunstmatig aan. Het motorgeluid is echter puur natuur; je hoort de turbo puffen en boven de 3.500 toeren klinkt er een indringende snerp, die maakt dat je eindeloos wilt blijven spelen. Alternatieven als de Peugeot 308 GTI en Ford Focus ST missen dat deel van de rijbeleving: zij hebben een motorgeluid dat via de speakers van de radio tot je komt. Buiten de auto hoor je nauwelijks iets. In de dagelijkse praktijk zijn de omstandigheden om het prestatiepotentieel van zo’n hot hatch te benutten, beperkt. Vandaar dat dit soort modellen zijn voorzien van verschillende rijstanden, zodat je er ook mee naar de bakker kunt. Rustig aan doen is echter niet de sterkste kant van de Renault. Welke modus je ook kiest; het onderstel blijft plankhard (en dan reden wij nog de standaard uitvoering!). Bovendien kan die pruttelende uitlaat niet uit: de Mégane blijft blaffen, wat potsierlijk aandoet wanneer je gewoon afremt voor een verkeerslicht. Daar komt nog eens bij dat de besturing nerveus aanvoelt; de R.S. aast continu op een mogelijkheid om zijn krachten te etaleren. Het maakt de Renault vermoeiend om lange afstanden mee te rijden. Een ander aandachtspunt is de beperkte veiligheidsuitrusting: je kunt de R.S. alleen voorzien van dode hoek signalering. Het model blijft verstoken van de overige rijhulpsystemen die op de reguliere Mégane wél verkrijgbaar zijn, zoals adaptieve cruise control en een noodremassistent. Welke uitvoering je ook kiest: het zicht rondom laat te wensen over. Niet alleen dankzij de kleine raampjes en de dikke raamstijlen, maar vooral vanwege de forse hoofdsteunen achterin, die niet over de rugleuning schuiven maar prominent in je blikveld blijven staan.

De Renault Mégane R.S. van binnen

Renault heeft het interieur van deze speciale Mégane smakelijk aangekleed. Luxe materialen als leder en alcantara staan echter in schril contrast met de knalharde, kunststof middenconsole, waar je met je been al gauw tegenaan komt bij een stevig potje sturen. De sportstoelen ogen geweldig, maar de wangen zijn dusdanig fors uitgevallen, dat in- en uitstappen resulteert in een behoorlijke klimpartij. Zeker voor wie zelf niet zo groot is! Vanwege hun omvang snoepen de racekuipen bovendien de nodige been- en voetruimte af van de achterpassagiers. En dan is de zit daar al niet ruim bemeten. Het dashboard is gelijk aan dat van de standaard versies. Dat betekent dat je beschikt over een verticaal infotainmentsysteem, dat niet uitblinkt in gebruiksvriendelijkheid. Functies waar je graag snel bij zou kunnen, zitten diep verborgen in de menustructuur. De kofferbak beschikt vanwege een hoge tildrempel en de laag hangende hoedenplank over een bescheiden opening. De afmetingen zijn met minimaal 372- en maximaal 1.162 liter relatief bescheiden. Een dubbele bagagebodem ontbreekt en klap je de achterbank neer, dan ontstaat er geen vlakke laadvloer.

De Renault Mégane R.S. en het milieu

Er is begrijpelijkerwijs maar één Mégane R.S. De keuze voor een handbak of een automaat komt vaker voor, maar dat je de auto optioneel van een ander onderstel kunt voorzien, is bijzonder (Renault biedt zelfs keuze uit twee alternatieve chassis). Wij reden een uitvoering met 19-inch wielen; een maat groter dan het rubber waar de R.S. standaard op wordt geleverd. Het fabrieksverbruik van die versie bedraagt 1 op 14,3. De kans is klein dat je zo’n score bij een reguliere personenauto weet te evenaren, laat staan met een racekanon als deze Renault! Wij kwamen uit op een praktijkscore van 1 op 10,5.