Auto Review Toyota Aygo III

Toyota gelooft als een van de weinige fabrikanten nog in het stadsautosegment, zij het dan dat hun nieuwste Aygo een A-segmenter is met een twist. Zetten de Japanners daarmee dit marktdeel naar hun hand, of hadden zij zich de moeite kunnen besparen?

Conclusie

Met de Aygo X gaat Toyota voor leven in de brouwerij zorgen in dit door velen reeds opgegeven deel van de markt. Met zijn modieuze uiterlijk, luxe (veiligheids)uitrusting en riante garantietermijn is het een potentiële verkoophit. Maar dan alleen wanneer je thuis met zijn tweeën bent: wie ook kinderen heeft rondlopen, is beter af met een van de schaarse alternatieven binnen deze klasse.

Type auto en prijs

In het A-segment werden in ons land jarenlang de meeste nieuwe auto’s verkocht. Alsmaar strengere milieu- en veiligheidsregels hebben de stadsmini inmiddels op de knieën gekregen. Slechts een handvol fabrikanten waagt zich nog aan een nieuwe generatie. Toyota bijvoorbeeld, dat met diens Aygo voor het eerst op eigen benen staat. Tot voor kort maakten de Japanners hun stadsauto’s namelijk in samenwerking met Peugeot en Citroën. Hoe Toyota denkt alsnog een goed belegde boterham aan hun stadsmini te verdienen? Simpel: door niet klakkeloos met een opvolger op de proppen te komen. Voortaan gaat de uk als crossover door het leven, compleet met een aangepaste typenaam: Aygo X (spreek uit als ‘Cross’). Hoewel een stoeprand in de realiteit al een uitdaging vormt, oogt de kleine Toyota alsof hij de wereld aan kan. En wie maakt je wat, met een rijke standaard veiligheidsuitrusting en 10 (!) jaar – of 200.000 kilometer - fabrieksgarantie? Prijzen beginnen bij € 16.950 of 249 euro in de maand, wanneer je liever kiest voor private lease. De duurst mogelijke uitvoering kost 10 mille meer. Goed gevonden van de Japanners, want met zo’n volgehangen exemplaar - met onder meer ‘keyless entry’, een draadloze oplaadmogelijkheid voor je telefoon, stoelverwarming en Apple CarPlay - zou Toyota zomaar eens het type klant kunnen verleiden dat zijn geld anders aan een Fiat 500 spendeert.

Hoe rijdt de Aygo X

Hoewel de klapraampjes en de glazen achterklep doen denken aan de Aygo van het eerste uur, is deze generatie van Toyota’s stadsauto helemaal nieuw. Hij staat op een ingekorte versie van het Yaris-platform, wat direct verklaart waarom het binnenste van de Japanse stadsmini zo ruim aandoet voorin. De 1.0-liter benzinemotor onder de kap is goed voor 72 pk en 93 Nm koppel. Het trekgewicht is 0 kilogram, dus een aanhanger kun je vergeten. Van zichzelf komt de Aygo X al met moeite vooruit: het nieuwste model is een kleine 200 kilogram zwaarder dan voorheen. Wil je een beetje opschieten, dan moet je in de eerste twee versnellingen láng doorhalen. Een ander kritiekpunt betreft het stuurwiel, dat uitsluitend in hoogte te verstellen valt. Daarnaast grijpt de koppeling vervelend hoog aan en kun je jouw arm niet fatsoenlijk kwijt: aan de bovenzijde van het portier prijkt pontificaal een raamrubber. Zonde, want het onderstel is wel degelijk bemeten op een langere rit. Die maak je met de Toyota nu niet voor jouw plezier, temeer daar het – optionele - stoffen roldak de stadsmini een stuk gehoriger maakt. De Aygo is een rijk aangeklede - of rijk aan te kleden - stadsauto. Dat geldt zeker voor de aanvullende veiligheidsuitrusting: ieder exemplaar beschikt standaard over adaptieve cruise control, verkeersbordherkenning, actieve rijstrookassistentie en een noodremsysteem dat fietsers- en voetgangers detecteert. Die laatste groep verkeersdeelnemers wordt zelfs in het donker opgemerkt! Als we de fabrikant mogen geloven, is de nieuwste generatie Aygo zelfs mede uit veiligheidsafwegingen in een crossover getransformeerd: op die manier bevind jij je achter het stuur op ooghoogte met fietsers. Het gaat echter maar om een paar centimeter: in de praktijk merk je dat dus nauwelijks. Waar je wel dagelijks mee te maken hebt, is het dramatische zicht naar achteren: de dode hoek over je schouder is gigantisch. Een andere ergernis betreft het geheugen van de verschillende hulpsystemen. Of eigenlijk: het gebrek daaraan. De volgafstand van de adaptieve cruise control zal je bijvoorbeeld elke rit opnieuw moeten instellen.

De Aygo X van binnen

Uit eigen klantonderzoek komt volgens Toyota naar voren, dat de meeste Aygo-eigenaren thuis hooguit met zijn tweeën zijn. Vandaar dat de ruimte op de achterbank geen prioriteit had: het wordt voor kinderen al een uitdaging om fatsoenlijk achterin te zitten. De styling van de stadsmini ging zelfs voor praktisch gebruiksgemak, want de achterportieren kunnen nauwelijks open en eindigen in een scherpe punt, waar je lelijk achter kunt blijven haken wanneer je een boodschappentas achterin wilt zetten. Met een lengte van 3.70 groter is de Aygo X groter dan zijn concurrenten, al geldt dat niet voor de bagageruimte. De kofferbakinhoud meet 231 liter. Daar is op zich weinig mis mee, maar een hoge tildrempel zoals de Toyota die heeft, is niet meer van deze tijd. Hetzelfde geldt voor de onafgewerkte rugleuning van de achterbank: neem een plaid mee wanneer je grote spullen gaat vervoeren, anders kon dat ene bezoekje aan de bouwmarkt nog wel eens resulteren in een blijvende - en ontsierende! - herinnering. Goed om te weten: kies je voor een van de rijker aangeklede meeruitvoeringen, dan snoept de subwoofer van de stereo tot wel 43 liter bagageruimte af. De Aygo X is zo modern, dat je voor onze testuitvoering een gebruikersprofiel kunt aanmaken. Wij kunnen ons voorstellen dat je daar als eigenaar niet toe wilt worden verplicht. Maar je hebt geen keuze, want anders moet je zelfs triviale instellingen als die van de stereo iedere rit opnieuw instellen. Zo wekt de Toyota nog meer wrevel. De elektrische ramen hebben bijvoorbeeld geen automatische stand, dus je moet de knop steeds ingedrukt houden. Het stoffen roldak heeft wél een automatische functie, maar alleen om het dak te openen. Wil je het sluiten, dan werkt een druk op de knop maar tot de helft: daarna zal je toch echt jouw hand bij de bedieningstoets moeten houden. Wanneer je de navigatie gebruikt en je stopt onderweg ergens om iets te drinken, vraagt de Aygo bij terugkomst of je de routebegeleiding wilt voortzetten. Wanneer je dat aanbod aanvaardt, is de navigatie nog niet opgestart of je moet de gebruiksvoorwaarden accepteren. Daarna is je route opeens verdwenen! Waar we dan wel over te spreken zijn, is de ergonomie. De Toyota heeft gewoon nog knoppen voor de kachel en met de exemplaren op het stuur kun je eenvoudig de overige functies van de stadsauto bedienen.

De Aygo X en het milieu

Toyota biedt de Aygo X slechts met één motorisering aan: de krachtbron waarmee wij hebben gereden. Wel kun je kiezen voor wel of geen automaat. Die traploze transmissie is helemaal nieuw. Een technisch huzarenstukje, want dit type transmissie neemt normaliter extra ruimte in onder de motorkap. De kleine Toyota moet het hoe dan ook zonder elektrische rijondersteuning stellen, wat voor een merk dat tegenwoordig in een adem wordt genoemd met hybride aandrijving wellicht typisch lijkt. Maar de Japanse techneuten redeneren dat een extra motor de stadsmini niet persé zuiniger, maar vooral zwaarder en duurder zou maken. Op basis van onze praktijkmeting kunnen we hen geen ongelijk geven: wij realiseerden een score van 1 op 19, waar in de folder wordt gerept van een verbruik van 1 op 20,8. Een marginaal verschil.