Auto Review MINI Mini IV (F56) 1e facelift

De Mini Electric is het kleurrijke alternatief voor een elektrische Peugeot. In dit deel van de markt heb je echter meer aan een grote batterij dan aan gekleurde spiegelkappen.

Conclusie

Binnen zijn segment is de Mini Electric een verrassend betaalbare EV, die met zijn knuffelbare voorkomen en sportieve rijeigenschappen een hoop mensen zal doen warmlopen voor de alternatieve aandrijflijn. Keerzijde van dat vriendelijke prijskaartje is een batterijpakket van bescheiden afmeting. Dat je in je bewegingsvrijheid wordt beperkt, is momenteel nog inherent aan de keuze voor een elektrische auto. Maar de Mini stelt in meerdere opzichten teleur. Zo is het rumoerig aan boord en ben je qua prestatiepotentieel beter af met een brandstofgestookt exemplaar. Het is daarmee maar de vraag of geïnteresseerden daadwerkelijk voor een elektrische versie zullen kiezen.

Type auto en prijs

Nu steeds meer reguliere personenwagens in een volledig elektrische variant verschijnen, kan Mini natuurlijk niet uitblijven. Het merk bestaat bij de gratie van individualisten, die ervan gruwen dezelfde auto te rijden als de buurman. En ook al kom je tegenwoordig op iedere straathoek wel een Mini tegen; de vele personalisatiemogelijkheden zorgen dat ieder exemplaar er nét even anders uitziet. Met de Mini Electric komt daar nog een keuze bij. Hoewel de fabrikant in 2010 al aan een elektrische aandrijflijn snuffelde, was die auto - de Mini E - uitsluitend bedoeld voor testdoeleinden. Deze elektrische Mini is daadwerkelijk te koop, zoals een plug-in hybride variant van de grotere Countryman dat al sinds 2017 is. Het merk heeft een keur aan carrosserievarianten in de showroom staan, maar deze volledig elektrische versie kun je uitsluitend als driedeurs aanschaffen. Het prijskaartje komt als een verrassing: met een vanafprijs van € 34.900 is de Mini even duur als de Peugeot e-208. De als gangbaar beschouwde Fransman heeft echter een bijna twee keer zo groot batterijpakket aan boord, zodat je verder komt op een lading stroom. Inmiddels kun je in dit deel van de markt voor meerdere ‘afwijkende’ modellen terecht. Zo biedt DS een volledig elektrische 3 Crossback aan (minimaal € 43.190) en is de Honda e (vanaf € 35.330) even goed interessant, wanneer je in de markt bent voor een compacte EV.

Hoe rijdt de Mini Electric

Mini maakt deel uit van de BMW Group; het mag dan ook geen verbazing wekken dat het elektrische stijlicoon zijn krachtbron deelt met de BMW i3. In dit geval de i3s; het sportieve broertje van BMW’s eigen compacte EV. De aandrijflijn is goed voor 184 pk en 270 Nm koppel; van een trekgewicht is geen sprake. Hoewel de Mini Electric tijdens tussensprintjes gemeen fel uit de hoek komt, is de acceleratie vanuit stilstand enigszins teleurstellend. Natuurlijk is de auto snel – de EV spurt in 7,3 seconden van 0 naar 100 kilometer per uur - maar bij het verkeerslicht moet hij twee van zijn brandstofgestookte broertjes voor laten gaan. Bij de meeste geëlektrificeerde auto’s is dat wel anders! Bij lage snelheden maakt de Mini Electric een speciaal geluid, om voetgangers en fietsers op zijn komst te attenderen. Hoewel het voor buiten is bedoeld, kun je het achter het stuur ook goed horen: het klinkt een beetje als een ruimteschip in een sciencefictionfilm. De fabrikant heeft er van afgezien om de EV een kunstmatig motorgeluid mee te geven, maar dat gaat wel ten kosten van de beleving. Vooral, omdat de Mini voor een elektrische auto best rumoerig is. De rechtopstaande voorruit vangt een hoop wind en ook de afrolgeluiden van de banden dringen nadrukkelijk het inzittendencompartiment binnen. Als doekje voor het bloeden kun je de Mini Electric met één pedaal rijden: de compacte gezinswagen wint zoveel remenergie terug, dat de mechanische remmen er nauwelijks nog aan te pas komen. Een manier van rijden die is voorbehouden aan elektrische auto’s en absoluut bijdraagt aan de manier waarop je de Mini beleeft. Sowieso heb je over rijplezier weinig klagen, want de besturing is trefzeker en vol gevoel. Bovendien staat het onderstel stevig afgesteld, waardoor je naar hartenlust met de EV kunt gooien en smijten. Dat is leuk zolang het wegdek ’t toelaat: een traject vol kinderkopjes is geen pretje. Daarnaast is het meubilair niet gemaakt voor lange lieden: de stoelen bieden weinig zijdelingse steun wanneer je 1.90 meter bent (of nog groter). Weliswaar kun je de zittingen verlengen, maar de stoel staat vlak, zodat je benen er nauwelijks op rusten. Het ‘waarschuwingsgeluid’ voor je medeweggebruikers is een van de weinige hulpsystemen die bij de vanafprijs zijn inbegrepen: voor het merendeel van de aanvullende veiligheidsuitrusting ben je aangewezen op een duurdere uitvoering. Ook wanneer het gaat om iets basaals als een noodstopsysteem bij stadssnelheden en dat kan voor dit soort bedragen eigenlijk niet. Het zicht rondom is dan weer prima, tenzij je vooraan staat bij het verkeerslicht. Dat kun je door de rechtopstaande voorruit namelijk niet zien, zonder uit je stoel overeind te komen.

De Mini Electric van binnen

Mini grijpt zowel van buiten als van binnen terug op het rijke verleden van het merk. Net als diens broertjes op benzine of diesel heeft ook deze elektrische variant een groot rond infotainmentsysteem, op de plek waar bij het oermodel de snelheidsmeter zat. De blikvanger is omkleed met tuimelschakelaars. Dat oogt fraai, maar de bediening laat te wensen over. Gelukkig beschikt de EV over een van moederbedrijf BMW overgenomen ‘muis’ op de middenconsole. Daarmee vind je intuïtief je weg door de vele keuzemogelijkheden. Nieuw is een digitaal instrumentarium direct achter het stuur. Dergelijke techniek is in opkomst, maar bij Mini doet het scherm uitsluitend dienst als boordcomputer. De inhoud aan je eigen wensen aanpassen, zoals bij menig alternatief gebruikelijk is, behoort niet tot de mogelijkheden. Het batterijpakket van de Mini Electric heeft een plekje gekregen onder de inzittenden, zodat de bagageruimte gelijk is aan die van de overige motoriseringen. Met een inhoud van minimaal 211- en maximaal 731 liter heeft de kofferbak dan nog altijd een bescheiden afmeting in vergelijking met de concurrentie. Dankzij een in hoogte verstelbare bagagebodem creëer je eenvoudig een vlakke laadvloer. Bovendien beschik je meteen over een mooie opberggelegenheid voor je laadkabels! De elektromotor van de Mini ligt op dezelfde plek waar je in een conventionele brandstofauto de krachtbron mag verwachten: onder de motorkap. Daar kun je dus geen extra spullen kwijt, maar wellicht dat je de achterbank wilt gebruiken: die is vanwege het beperkte ruimteaanbod minder voor passagiers geschikt. De driedeurs lijkt er ook niet op berekend: de in- en uitstap gaan moeizaam, de middentunnel is gigantisch en ventilatieroosters ontbreken, evenals een stroompunt om achterin je telefoon op te laden.

De Mini Electric en het milieu

De elektrische Mini is niet bang uitgevallen. Op papier is het 32,6 kWh grote accupakket goed voor een rijbereik van 234 kilometer, maar tijdens onze actieradiusproef, die over een gevarieerde route van het ANWB hoofdkantoor in Den Haag naar Lelystad Airport en weer terug voert, moesten we na 189 kilometer een laadpunt opzoeken. Op ons eigen initiatief, want ook al zakte het rijbereik onder de 5 kilometer; de Mini gaf geen krimp. We kennen EV’s die op zo’n moment behoorlijk in paniek raken. Fijn dat dit exemplaar er van uitgaat dat zijn berijder weet wat –ie doet, maar een voorstel om naar het dichtstbijzijnde laadpunt te navigeren, had de Mini gesierd. Temeer, daar wij bewust tot de laatste vonken onderweg bleven. Het kan je natuurlijk ook onbedoeld overkomen dat je jouw plaats van bestemming niet gaat halen. Om te zorgen dat je zover mogelijk komt op een lading stroom, beschikt de Mini Electric over een tweetal spaarstanden en evenveel regeneratiemogelijkheden. Op de snelweg is het fijn wanneer de auto uitrolt in plaats van remenergie terugwint. Dat moet je handmatig instellen, met een van de tuimelschakelaars die van een afstandje niet van elkaar te onderscheiden vallen. Waarom de fabrikant zo’n belangrijke functie niet op het stuur heeft ondergebracht, is ons een raadsel. Tijdens onze actieradiusproef bedroeg het gemiddelde stroomverbruik 15,5 kWh per 100 kilometer. Is de batterij eenmaal leeg, dan kun je met de elektrische Mini aan ieder mogelijk laadpunt terecht om de accu’s weer vol te laden. De maximale laadsnelheid bedraagt 50 kW, maar omdat het batterijpakket van de EV niet zo groot is, ben je aan de snellaadpaal binnen een uurtje weer op weg. Aan een regulier laadpunt duurt zo’n sessie minstens 3,5 uur.