Auto Review Citroen C4 II
Iets te ingetogen?
De Citroën C4 van de tweede generatie is als occasion niet bijzonder populair. Het is een nogal onderschatte en onderwaardeerde auto. OK, hij heeft niet zo’n uitgesproken uiterlijk als we vaak van Citroën verwachten, maar hij is wel heerlijk comfortabel.
- Pluspunten
- Rijdt heerlijk comfortabel
- Betrouwbaarder dan wordt gedacht
- Ondergewaardeerd, daardoor relatief niet duur
- Minpunten
- Niet het gehoopte succesnummer
- Uiterlijk niet indrukwekkend
Wat vindt de Wegenwacht?
Deze generatie Citroëns lijkt vooralsnog veel betrouwbaarder dan eerdere modellen. Deze C4 kent weinig problemen en wat er bekend is, slaat steeds slechts op bepaalde specificaties. Dit geldt bijvoorbeeld voor de exemplaren met de halfautomatische (‘Sensodrive’ ofwel EGS) transmissie. Het komt voor dat die niet meer wil schakelen, waarbij ook het ABS/ESP-lampje brandt. Dat blijkt een probleem te zijn met de remlichtschakelaar die blijft kleven. Dat is tijdelijk te repareren, er moet wel een nieuwe schakelaar in. Het komt ook voor dat de automaat-handle niet meer uit de P-stand wil. Dat lost de wegenwacht op. De dieselmotoren slaan soms direct na het starten weer af, of willen helemaal niet starten. Dat zit ‘m in sluiting in de EGR-klep. De wegenwacht trekt de stekker daarvan los, later moet die klep wel worden vervangen.
De 1.6 THP-motoren kennen problemen met de (oprekkende) distributieketting, doorslaande individuele bobines en inwendige vervuiling. Dit zijn gewoon zeer onderhoudsgevoelige motoren en het verdient aanbeveling deze alleen te kopen als er sprake is van een volledig sluitende onderhoudshistorie. De 1,2 liter driecilinder benzinemotoren zijn op zich heel betrouwbaar. De distributieriem in deze motoren wordt gesmeerd met motorolie. Daardoor is het absoluut noodzakelijk exact de voorgeschreven motorolie te gebruiken. Zo niet, dan kan het gebeuren dat de olie die riem aantast. Er kunnen dan stukjes rubber hun weg zoeken door de motor en op diverse plekken verstoppingen veroorzaken. Dus… bij aankoop controleren en eventueel preventief zowel die distributieriem als de motorolie vervangen.
Over de Citroën C4
In de jaren waarin deze C4 actueel was, waren de DS-modellen nog onderdeel van Citroën zelf, terwijl dat nu als een afzonderlijk merk wordt beschouwd. Deze interne doublure zorgde voor een onevenredige verdeling van de aandacht in de hele Citroën-organisatie. Het jammerlijke aspect daarvan is dat een op zich prima product als deze C4 hierdoor ondersneeuwde. Daarbij was het ook niet de meest aansprekende Citroën aller tijden, maar dan gaan we voorbij aan het feit dat het wel gewoon een fijne en comfortabele auto is. In die zin is het juist een echte Citroën. Vergeleken met zijn voorganger is het opmerkelijk dat deze er alleen is als vijfdeurs en niet meer als meer onderscheidende coupé. Deze C4 is in de loop van 2018 stilletjes uit he programma verdwenen en niet vervangen. Pas eind 2020 is er weer een nieuwe C4 geïntroduceerd.
Uitvoeringen en varianten
Er zijn geen carrosserievarianten meer op deze C4, er is alleen een vijfdeurs hatchback. In de eerste verschijningsvorm zijn er drie benzinemotoren en drie diesels. De 1,4 liter met 70 kW/95 pk is wel een beetje tam voor de C4. De 1,6 VTi met 88 kW/120 pk is beter met de auto in overeenstemming. Er is ook een 1,6 THP met 115 kW/156 pk, maar dan alleen in combinatie met een halfautomatische transmissie, aangeduid als EGS. De 1,6 HDI liter diesel (68 kW/92 pk) heeft de ‘handbak’. De uitvoering met 82 kW/111 pk is er weer alleen met EGS en wordt aangeduid als eHDi of zelfs als ‘micro-hybride’ een naam die kant noch wal raakt. Er is ook een 2,0 HDi met 110 kW/150 pk. De normale uitvoeringen van de C4 in de eerste bouwjaren heten Attraction, Tendance en Exclusive. De Attraction bestaat alleen met de 1,4. Een belangrijk actiemodel is de Collection.
Begin 2015 was er een minimale facelift, maar daarbij is ook het leveringsprogramma flink ondersteboven gehaald. De 1,2 liter driecilinder benzinemotoren doen hun intrede, in twee varianten: 81 kW/110 pk en 96 kW/130 pk. Alleen die sterkere versie is er ook met zestraps automaat. De 1,6 liter diesel levert nu in twee varianten 73 kW/99 pk of 88 kW/120 pk. Er is ook een 2,0 liter diesel met 110 kW/150 pk. De e-HDI (85 kW/115 pk) met zestraps halfautomaat heeft de facelift in eerste instantie wel overleefd, maar verdween al binnen een half jaar weer uit het programma. Bij de HDI’s is alleen de 88 kW-versie ook geleverd met automatische transmissie. De normale versies heten Live, Feel, Business en Shine. Tijdelijke versies zijn de Feel Collection en Feel Edition.
De Citroën C4 als occasion
Deze C4 was dus geen bestseller, maar dat neemt niet weg dat er best wat occasions in het land staan. Daarvan is zo’n 20% een diesel, dus ook die zijn eventueel best te vinden. Het is wel opmerkelijk dat het aanbod voor pakweg 60% bestaat uit exemplaren vóór de facelift van 2015. Dat is eigenlijk heel onlogisch en geeft aan dat de verkoop van dit model juist in de laatste jaren nogal is ingezakt. De jongere exemplaren zijn nog wel eens te vinden als inruiler bij een Citroën-dealer, maar het gros staat bij dealers van andere merken of bij de niet-merkgebonden occasionbedrijven. Het goede voor wie interesse heeft in zo’n C4 is uiteraard dat de vraag nog kleiner is dan het aanbod. Oftewel: zoek rustig naar het perfecte exemplaar voor een verantwoorde prijs, want het is echt niet zo dat de kopers in de spreekwoordelijke rij staan. Als koper sta je dus relatief sterk.
De proefrit
Eenmaal op weg met de C4 wordt het steeds raadselachtiger waarom deze Citroën zo weinig is verkocht. Het is namelijk een heel prettige auto in het gebruik. Een gewone 1,6 is voldoende vlot, heel stil en vooral lekker comfortabel. Er zitten prima voorstoelen in. De enige opmerking bij deze motor is dat die nogal wil ‘kantelen’ bij net gas los of gas geven, dat voel je in de auto. De besturing is prettig, heel rustig en best precies. Het interieur is fraai en netjes afgewerkt. Twee volwassenen kunnen achterin prima zitten. De bagageruimte is met 400 liter ook al heel royaal. Minpuntje is wel het matige uitzicht, vooral schuin naar achteren. De elektronica viert ook bij Citroën hoogtij. Zo kunnen bij de duurdere uitvoeringen de geluidjes van onder meer de knipperlichten worden gekozen. Dat is echt flauwekul. Hetzelfde geldt voor de verschillende kleuren verlichting voor het dashboard. De EGS-transmissie is geen aanbeveling. Die schakelt traag en de inzittenden komen er steeds net even door uit hun stoelleuning. Los daarvan (zie column Wegenwacht) is ook de betrouwbaarheid niet optimaal, terwijl die voor de C4 in z’n algemeenheid vooralsnog beter is dan verwacht. Met een gewone 1.6 is gemiddeld rond 1 op 13 te rijden.
Conclusie
Deze Citroën C4 verdient beter. Hij wordt te weinig gewaardeerd, terwijl het een auto is die op diverse eigenschappen (comfort, met name) populaire concurrenten echt in de schaduw stelt. Wie al in deze klasse aan het kijken is, doet er goed aan eens een C4 proef te rijden, dan is het meteen duidelijk wat we bedoelen.
Bekijk andere tests van vergelijkbare auto's
We hebben nog veel meer getest…
Naast nieuwe auto’s en occasions testen we ook allerlei producten. Van autobanden tot autostoeltjes en van dakkoffers tot dashcams.
