De geboorte van de ANWB-winkel

Vanuit dit kantoor coördineerde de ANWB de toeristische informatie, het wandeltoerisme en het watertoerisme. In de etalage lagen de bondsuitgaven pontificaal uitgestald. Leden vonden het prettig om een vast contactpunt te hebben. De meesten woonden in Noord- en Zuid-Holland. Voor hen was Amsterdam dichtbij.

 

 

Den Haag

En het bleef niet bij die ene winkel. De ANWB zocht namelijk een locatie om het secretariaat, de administratie en de wegencommissie te huisvesten. Het bestuur overwoog Utrecht vanwege de centrale ligging. Uiteindelijk koos het toch voor Den Haag, vanwege de contacten met de overheidsdiensten. In 1917 opende het kantoor aan de Parkstraat zijn deuren. Daar konden leden reisgidsen en kaarten kopen en andere informatie over reisbestemmingen halen. Ook konden ze er hun reispapieren in orde maken en hun contributie betalen.

Meer kantoren

Beide kantoren vervingen de ‘kantoren aan huis’ bij de bestuursleden. Vanaf 1934 zette de ANWB ook bijkantoren buiten het westen van het land op. De bond had op dat moment veertig klerken en andere beroepskrachten in dienst. Maastricht was de eerste stad met een bijkantoor, gevolgd door Groningen, Arnhem en vervolgens ook Utrecht. Daarnaast opende de ANWB kantoren bij grensovergangen voor in- en uitgaande toeristen. Daar konden ze grensdocumenten (triptieken), carnets en andere noodzakelijke reisdocumenten kopen en geld wisselen.

Landelijk netwerk

Met de groei van het internationale toerisme na de oorlog werd de verkoop van internationale reisdocumenten zoals internationale rijbewijzen, triptieken en carnets steeds belangrijker. Daarnaast bezochten leden de kantoren massaal om informatie te krijgen over reisroutes en bestemmingen. Het aantal bijkantoren nam in deze periode stormachtig toe. Hiermee werd de basis gelegd voor de huidige bijna tachtig ANWB-winkels.