Auto Review Land Rover Defender II

Achter het stuur van de nieuwe, plug-in hybride Land Rover Defender vraag jij je af waarom je nog door zou sparen voor een Range Rover. Totdat je bij een verkeerslicht aankomt.

Conclusie

Zo geslaagd als de reïncarnatie van de huidige Land Rover Defender uitpakt, zo bedenkelijk is zijn plug-in hybride aandrijflijn. Op snelheid is er weinig aan de hand, maar stoppen en optrekken doet denken aan zijn klassieke stamvader. Bovendien gaat het batterijpakket ten kosten van het gebruiksgemak. Het zijn hardnekkige vlekken op een verder imposant blazoen. Dankzij de voor dit type auto scherpe vanafprijs zal de semi-elektrische Defender echter alsnog de nodige kopers over de streep weten te trekken.

Type auto en prijs

De Land Rover Defender is de hedendaagse versie van een van ‘s werelds beroemdste terreinwagens. Net als het oermodel kun je er eentje kopen met een korte of lange wielbasis, maar alleen die laatste is leverbaar met de nieuwe plug-in hybride aandrijflijn. De gigant wordt er zomaar tienduizenden euro’s voordeliger van, al begint de prijslijst nog altijd bij een stevige 86 mille. ‘Goedkoop’ Defender rijden doe je op de zaak, in een grijs kenteken versie met een dieselmotor en een korte wielbasis. Crossovers met een stekker zijn er van deze omvang genoeg, maar serieuze terreinauto’s op stroom? Die moet je met een kaarsje zoeken. Toyota houdt voor diens Land Cruiser vooralsnog vast aan benzine- en dieselmotoren en Mercedes zinspeelt op een volledig elektrische G-Klasse. Alleen Jeep levert nu al concurrentie in de vorm van een plug-in hybride Wrangler. Die is fractioneel goedkoper dan de Defender, maar ook een stuk spartaanser.

Hoe rijdt de Defender 110 P400e

De plug-in hybride Defender wordt aangedreven door een benzinemotor in combinatie met een elektromotor. Samen zijn beide krachtbronnen goed voor 404 pk, 640 Nm en een trekgewicht van 3.000 kilogram. Trekt de elektromotor in zijn eentje de kar, dan vraag jij je oprecht af waarom je nog door zou sparen voor een veel duurdere Range Rover. De zit achter het stuur van de Defender is majestueus: dankzij de luchtvering gaan oneffenheden ongemerkt aan je voorbij en zonder bemoeienis van de brandstofmotor is het aangenaam stil aan boord. Gedachteloos arriveer je bij het verkeerslicht, waar je onaangenaam met je neus op de feiten wordt gedrukt: optrekken en afremmen is in zo’n Land Rover met stekker geen genoegen. Hoe rustig je het gaspedaal ook beroert: je voelt tijdens het optrekken altijd een gemene duw in je rug. Laat je het gas los, dan rolt de kolos fanatiek uit: de Britten hebben er niet aan gedacht om die energie terug te laten vloeien in de batterij. In plaats daarvan zul jij nu moeten remmen, en stevig ook! Niet leuk voor jou, maar zeker ook niet voor eventuele passagiers, die zich zullen afvragen of jij wel in staat bent om fatsoenlijk met de terreinwagen om te gaan. Dat de koets in de bocht behoorlijk overhelt, is ook een aandachtspunt. Verheven boven het merendeel van je medeweggebruikers is het fijn dat de Britten voorzien in een uitgebreide lijst aanvullende rijhulpsystemen. Zo kun je voorgangers, tegenliggers, fietsers en voetgangers nauwlettend in de gaten houden. Met een druk op de knop tover je daarnaast de buitenmaten op het infotainmentscherm tevoorschijn: op die manier voorkom je dat je een parkeergarage binnen rijdt waarvoor de Land Rover niet is gemaakt.

De Defender 110 P400e van binnen

Van buiten is de Defender een geslaagde mix van klassiek en modern. Ook aan de binnenzijde lopen twee stijlen door elkaar: de Land Rover is van alle gemakken voorzien, maar oogt desondanks rudimentair. Een kunstige designtruc in de vorm van popnagels op de portieren en her en der een smaakvol stukje plaatstaal. De been- en hoofdruimte is royaal, waar je in de Defender ook plaatsneemt. Vanwege de bescheiden middentunnel passen drie volwassenen moeiteloos naast elkaar op de achterbank. De buitenste zitplaatsen zijn voorzien van een handgreep, zodat je jezelf aan boord kunt hijsen. De achterbank beschikt daarnaast over twee opstapjes, waarmee je aan weerszijden het dak kunt beladen. Achterin beschik je over jouw eigen ventilatieroosters en maar liefst 6 (!) stroompunten, tot in de rugleuning van de voorstoelen aan toe. De kofferklep van de Land Rover scharniert niet omhoog, maar naar opzij: een knipoog naar het oermodel, maar anno 2022 zorgt dat wel dat je uit moet zien naar een riante parkeerplek. Het aanwezige batterijpakket eist zijn tol in de bagageruimte. Niet dat je ruimte tekort komt, maar de vloer vertoont een ontsierende bobbel, waaronder je geen extra spullen kwijt kunt. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan ontstaat er geen vlakke laadvloer. Bovendien slingert de laadkabel los door de kofferbak.

De Defender 110 P400e en het milieu

‘EV-stand tijdelijk niet beschikbaar’ lazen we gedurende onze testperiode herhaaldelijk op het instrumentarium, wanneer de buitentemperatuur de vijf graden Celcius niet oversteeg. In de hybride rijmodus gaf de elektromotor sowieso niet thuis bij snelheden boven de 100 kilometer per uur. Bijzonder, want in de EV-stand konden we wél harder zonder een druppel benzine te verbruiken! De rijmodus waarin je de Land Rover op de parkeerplaats achterlaat, is de stand waarin je later weer vertrekt: een welkom verschil met de meeste andere stekkerhybrides, die doorgaans rücksichtslos de stroom uit de batterij rijden. De Defender biedt je de keuze om louter op stroom te rijden, beide krachtbronnen tegelijk aan het werk te zetten of de benzinemotor stroom te laten genereren voor later, wanneer je tijdens jouw reis wellicht een milieuzone passeert. De actieradius louter op stroom bedraagt in de praktijk een kleine 40 kilometer. Aan een reguliere laadpaal heeft de Land Rover vier uur de tijd nodig om die handvol kilometers bij elkaar te sprokkelen, maar als een van de weinige stekkerhybrides kun je met deze Defender tenminste snelladen. Het laadtempo stokt weliswaar bij 30 kW, maar dat laat onverlet dat je tijdens het nuttigen van een snelwegbroodje toch een paar emissievrije kilometers kunt meepikken. Door trouw te stekkeren, scoorden wij een gemiddeld verbruik van 1 op 17,7. Daarmee kwamen we niet in de buurt van de fabrieksopgave van 1 op 30,3, maar het is desalniettemin een keurige waarde voor een auto van deze omvang.