Auto Review Hyundai I10 III

De Hyundai i10 staat bij de ANWB te boek als een steengoede stadsauto. Deze nieuwe modelgeneratie heeft dan ook een stel stevige schoenen te vullen. Daar slaagt de kleine Koreaan echter maar gedeeltelijk in.

Conclusie

De Hyundai i10 is nog altijd een van de ruimste stadsauto’s in dit deel van de markt. De Koreanen hebben bovendien flink geïnvesteerd in de beschikbare veiligheidsuitrusting en het aanbod luxe extra’s. De schoen wringt echter bij het motorenaanbod, want tegenwoordig kun je bij de concurrentie voor soepeler driecilinders terecht. De verpletterende indruk die zijn voorganger op ons achterliet, maakt deze derde generatie daarom niet.

Type auto en prijs

De typenaam ‘i10’ bestaat meer dan 20 jaar. Dat is in het stadsautosegment zo langzamerhand een unicum, aangezien het voortbestaan van dit soort modellen ter discussie staat. Vanuit Europa worden fabrikanten gedwongen om ook hun kleinste auto’s te voorzien van schone motoren en een rijke aanvullende veiligheidsuitrusting. De kosten die de merken daarvoor moeten maken, kunnen ze niet doorberekenen aan de klant, omdat stadsmini’s dan onbetaalbaar zouden worden. Slechts een enkeling ziet nu nog brood in dit deel van de markt. Hyundai bijvoorbeeld, dat afgelopen februari de derde generatie van hun i10 presenteerde. Diens voorganger schreef bij de ANWB menigmaal een vergelijkende test op zijn naam, maar dat was niet vanwege z’n sprankelende persoonlijkheid. De Koreanen hebben hun best gedaan om de stadsauto een wat vlotter uiterlijk mee te geven, zonder dat een dergelijk lijnenspel ten kosten gaat van de sterke punten van de kleine Hyundai. Prijzen beginnen bij € 12.995, maar voor dat geld beschikt de eenvoudigste i10 nog niet over airconditioning. Daarvoor is een meerprijs verschuldigd, net als voor een derde gordelsluiting op de achterbank. Standaard kun je achterin twee personen kwijt. Concurrentie ondervindt de Hyundai van onder meer de Renault Twingo (vanaf € 12.990) en de vijfdeurs varianten van de stadsautodrieling van Citroën, Peugeot en Toyota (minimaal € 11.805). Er bestaat nog zo’n stadsautodrieling, namelijk die van de Volkswagen-groep. Op de Volkswagen Up! na zijn die echter alleen nog verkrijgbaar met een elektromotor, wat de prijs van de betreffende modellen behoorlijk opdrijft (de Skoda Citigo iV is met € 23.290 het voordeligst).

Hoe rijdt de i10

Deze i10 mag dan nieuw zijn; de 67 pk en 96 Nm sterke 1.0-liter benzinemotor onder de kap is dat niet. De driecilinder dreef de kleine Hyundai twee modelgeneraties geleden al aan. Op zich is daar niks mis mee, maar in vergelijking met concurrerende driepitters klinkt deze krachtbron wat rauw. Je moet het motortje op toeren houden om goed met het andere verkeer mee te kunnen komen en dan grijpt de koppeling ook nog eens vervelend hoog aan. Jammer, omdat de rijbeleving verder juist zo volwassen is. Je zit op uitstekende stoelen en de vering en demping zijn voor een stadsauto aangenaam comfortabel. Een stuurwiel dat ook in diepte te verstellen valt, was geen overbodige luxe geweest. Net als een zesde versnelling! Verder doet de besturing van de i10 wat kunstmatig aan: hij voelt zwaar op lage snelheden. Voer je het tempo op, dan zit er rond de middenstand juist nauwelijks gevoel meer in. Het zicht rondom is redelijk, op de forse A- en C-stijlen na. Gelukkig beschikt de Hyundai over een rijke aanvullende veiligheidsuitrusting, waar een actieve rijstrookassistent, vermoeidheidsherkenning en een noodstopsysteem standaard deel van uitmaken. Een achteruitrijcamera en verkeersbordherkenning zijn voorbehouden aan duurdere uitrustingsniveau’s.

De i10 van binnen

Moderne personenwagens beschikken steeds vaker over een digitaal instrumentarium. Hoewel de klokkenwinkel van de i10 nog altijd analoog is, oogt het dashboard alsof het uit één groot scherm bestaat. Een optisch trucje, dat de kwaliteitsbeleving naar een hoger plan tilt. Ga je echter beter kijken, dan zie je dat de rest van het interieur is opgetrokken uit harde kunststoffen. Dat laat onverlet dat de kleine Hyundai leverbaar is met een aantal zaken die je doorgaans niet in dit deel van de markt aantreft. Een draadloze oplaadmogelijkheid voor je mobiele telefoon bijvoorbeeld, of een online dienst, waarmee je vanaf de keukentafel de route naar je bestemming kunt invoeren. Stap je vervolgens in, dan neemt de i10 die routebeschrijving naadloos over. Het grootste pluspunt van de vorige modelgeneratie was de overvloedige binnenruimte, zowel op de achterbank als in de kofferbak. Op de achterbank kun je ook als volwassene nog steeds prima zitten, met dank aan een 4 centimeter grotere wielbasis. Je zoekt echter vergeefs naar een stroompunt voor je spelcomputer of een eigen ventilatiemogelijkheid. Hoewel de Koreaanse stadsmini lager en breder is dan zijn voorganger, biedt hij een bagageruimte van minimaal 252- en maximaal 1.050 liter: hele fatsoenlijke afmetingen voor een stadsauto. Het is alleen jammer dat de i10 een in hoogte verstelbare bagagebodem mist, want daardoor moet je het zonder vlakke laadvloer stellen. Ronduit onhandig is de hoedenplank. Die zit niet vast aan de kofferklep, zodat je hem zelf rechtop moet zetten wanneer je de boodschappen aan het inladen bent. De kans is groot dat je het ding vergeet vlak te leggen, waardoor je er vervolgens in jouw binnenspiegel tegenaan zit te kijken.

De i10 en het milieu

De kleine Hyundai is in ons land voorlopig slechts met één krachtbron leverbaar. Dat is de driecilinder benzinemotor uit onze testauto, die op papier goed is voor een spectaculair verbruikscijfer van 1 op 24,4. In de praktijk realiseerden wij een ontnuchterende score van 1 op 14,8. Als verzachtende omstandigheid geldt, dat ‘onze’ i10 nog nauwelijks was ingereden. Het moet vermoedelijk dus (iets) zuiniger kunnen. Er bestaat ook een tweede, krachtiger benzinemotor voor de Koreaanse stadsmini. Die 100 pk en 172 Nm sterke motorisering is voorbehouden aan de sportieve N Line uitvoering.