Auto Review Polestar Polestar 4 I

Conclusie

Polestar heeft er voor willen waken dat hun vierdeurs coupé uitsluitend bekend staat om een gimmick. De 4 oogt sportiever dan hij rijdt, maar je kunt er in groot comfort jouw kilometers mee maken. Heel wat kilometers zelf; een rijbereik tussen de 500- en 600 kilometer bleek in de praktijk goed te doen.

Voor voorbijgangers blijft het ontbreken van een achterruit een gesprekspunt, maar als berijder ben je er in een oogwenk aan gewend. Het zorgt juist voor extra sfeer aan boord, al is het slordig dat de bestuurder die ambiance moet bekopen met matig zicht in de binnenspiegel.

Type auto en prijs

Een auto zonder achterruit: dat hadden we voor de komst van de Polestar 4 nog nooit gezien. De reden daarachter is echter simpel. Althans, wanneer je het de ontwerpers van de elektrische auto vraagt. Zij wilden voorkomen dat de vierdeurs coupé te lijden zou krijgen onder de aflopende daklijn die nu eenmaal met een dergelijke carrosserievorm gepaard gaat.

Door de daklijn iets verder door te trekken, zit je als volwassene ook achterin met je hoofd vrij. Op die manier bleef er alleen geen ruimte meer over voor een achterruit. De Polestar-ingenieurs vangen dat nu op met een camera op het dak, zodat je als bestuurder alsnog kunt zien wat er achter de 4 gebeurd.

Later in de showroom

Polestar geeft zijn modellen sinds de oprichting van het merk een cijfer als typenaam mee. Dat cijfer is gebaseerd op het moment van verschijnen. Zo kan het gebeuren dat de 4 een kleinere auto is dan de 3, zuiver en alleen omdat de vierdeurs coupé later in de showroom stond.

Na een prijsverlaging begin dit jaar kun je bij Polestar inmiddels instappen voor € 59.800. Da’s fractie minder dan Audi vraagt voor hun A6 Sportback e-tron. Meer premium concurrenten zijn er op dit moment niet, hoewel Kia ook een niet onverdienstelijke vierdeurs coupé verkoopt in de vorm van de EV6. Die is wél een stuk voordeliger in aanschaf.

Polestar heeft van dat drietal de grootste batterij in de aanbieding, maar schiet tekort wat het ’t beschikbare vermogen aangaat. Ook de garantietermijn vormt een aandachtspunt. Die bedraagt namelijk twee jaar op de complete auto en acht jaar - of 160.000 kilometer - voor de benodigde batterijen. Bij Kia kun je inmiddels tien jaar of 150.000 kilometer voor coulance terecht, zolang je jouw EV in de tussentijd maar bij de merkdealer laat onderhouden.

Hoe rijdt de 4

Rijdt dat nou niet gek, zo zonder achterruit? Dat valt dus alles mee, omdat Polestar de 4 heeft uitgerust met een camera achterop. Een tip van de Polestar-adviseur die ons de 4 meegaf: experimenteer met de juiste hoek en lichtsterkte van de digitale achteruitkijkspiegel. De lichtsterkte kun je met een drukknop op de spiegel aanpassen. En inderdaad: al na een kwartier keken we achteruit alsof we dat al jaren zo deden. Alleen kijken of er iets tussen je tanden zit, is er met zo’n digitale binnenspiegel niet meer bij.

Wij maakten onze testkilometers in een Long Range Single Motor-versie. Alleen met achterwielaandrijving kom je vaak het verste op een lading stroom. Houd je eerder van opschieten dan van hypermilen, dan zal het je plezieren dat de enkele elektromotor op de achteras al goed is voor 272 pk en 343 Nm. Ook voor caravaneigenaren valt er goed nieuws te melden: de 4 weet raad met een aanhanger tot 1.500 kilo.

Fijn kilometers vreten

Met een leeggewicht van 2.230 kilogram kan de 4 best een ‘duwtje’ gebruiken. Tijdens het insturen voel je duidelijk dat de vierdeurs coupé van zichzelf erg zwaar is. De sportiviteit zit ‘m eerder in het beschikbare vermogen dan het weggedrag. Dat neemt niet weg, dat het fijn kilometers vreten is in de Polestar.

In vergelijking met zijn kleinere broertje de 2 is de 4 een stuk breder van binnen. Een anders vormgegeven middenconsole had geholpen daar meer plezier van te beleven: lange bestuurders kunnen alsnog slecht hun been kwijt.

Bruuske remmanoeuvre

De aanvullende veiligheidsuitrusting van de Polestar toont zich behoorlijk dominant wanneer je probeert van rijstrook te wisselen. Bovendien is het zaak je voet op het stroompedaal te houden wanneer je de cruise control inschakelt. Haal je jouw voet er vanaf, dan begint de EV direct te regenereren. Dat heeft op de inzittenden dezelfde uitwerking als een bruuske remmanoeuvre.

Nu we het toch over veiligheid hebben: het zicht rondom laat te wensen over. Niet vanwege die ontbrekende achterruit, maar om de lage voorruit. Wie langer is dan 1.90 meter, zit achter het stuur tegen de zonneklep aan te kijken. Schakel je een hulpsysteem uit, dan wordt er in het geval van de rijstrookassistentie en vermoeidheidsherkenning gevraagd die keuze te bevestigen. Je ogen zijn zo langer op het infotainmentscherm gericht dan strikt noodzakelijk.

De 4 van binnen

Het weglaten van de achterruit ten faveure van meer hoofdruimte blijkt geen marketing bla-bla. Wanneer we achterin de Polestar plaatsnemen, zit onze testredacteur daar met zijn 1.93 meter inderdaad met z’n kruin vrij. Het is er nog gezellig ook: omdat er geen glas in het kofferdeksel zit, loopt de sfeerverlichting door tot achter de hoofden van de passagiers. Op die manier ontstaat er een soort lounge-achtige sfeer.

Zit je achter het stuur in plaats van op de achterbank, dan kan die sfeer je gestolen worden: in het donker weerspiegelt de sfeerverlichting hinderlijk in het weergavescherm van de digitale binnenspiegel. Het aanraakscherm voorin is een stuk onschuldiger. Daarop kun je aan de hand van ons sterrenstelsel de kleur van de binnenverlichting kiezen.

Uitneembare binnenbekleding

Hoewel er nog steeds geen glas achter te voorschijn komt, kun je een deel van de binnenbekleding van de achterklep wegnemen. Het idee is, dat je zo een huisdier in de kofferbak kunt vervoeren. Fifi of Bello moet alleen geen al te groot beest zijn…

De rugleuning van de achterbank is elektrisch verstelbaar. Behalve de hoofdruimte valt ook de beenruimte op. Negatief welteverstaan: je voeten kun je in de 4 nog het minst makkelijk kwijt. Net als veel andere elektrische auto’s lijdt ook deze Polestar aan de kwaal, dat de zitting van de achterbank weinig steun aan je benen biedt.

Softwareprobleem

Achter het stuur van de 4 zit je voor je gevoel hoog. Stap je uit, dan merk je dat je uit de diepte moet komen. De verzonken deurgrepen klappen met een smak naar binnen wanneer je wegrijdt; dat ervaar je nu niet bepaald als premium.

Het interieur roept wel een luxe gevoel op, met hoogwaardige bekledingsmaterialen, een waanzinnige stereo en een fraai, liggend infotainmentscherm. Gedurende onze testweek wilde ons speciaal aangemaakte rijdersprofiel niet laden, wat er toe leidde dat we elke rit opnieuw Apple CarPlay moesten activeren. Naderhand hebben we daarover navraag gedaan bij de importeur; daar hielden ze het op een softwareprobleem.

Dubbele klep

Het is even zoeken hoe je de kofferklep opent: daarvoor blijkt een knopje verscholen te zitten in de brede strook rond de achterlichten. Overigens kun je de achterklep ook van binnenuit open doen. De kofferbak van de Polestar heeft een inhoud van minimaal 526- en maximaal 1.536 liter.

De laadhoogte is beperkt, maar zoals gezegd kun je de achterwand nog verwijderen. Dat scheelt iets. De 4 heeft bovendien een frunk (opbergruimte voorin), maar de toegang is met een dubbele klep omslachtig. Voor de laadkabels is er voorzien in een ruime opberggelegenheid onder de laadvloer van de reguliere bagageruimte.

De 4 en het milieu

De vierdeurs coupé is leverbaar met een of twee elektromotoren. De gekozen variant heeft invloed op het beschikbare vermogen, de laadsnelheid en het trekgewicht, maar de batterijgrootte blijft met 100 kWh gelijk.

Op papier is onze testuitvoering goed voor een rijbereik van 620 kilometer. Wij scoorden begin maart een praktijkverbruik van 18,3 kWh per 100 kilometer, waarmee een actieradius van 546 kilometer reëel moet zijn.

Speciaal knopje

De vierwielaangedreven 4 kan bij een publiek laadpunt met 22 kW laden. Standaard doet de Polestar dat met drie fasen. Het snellaadvermogen bedraagt maximaal 200 kW, welke versie je ook kiest. Om de laadklep te sluiten, moet je speciaal op een knopje drukken. Dat oogt wellicht chique, maar het houdt onnodig op.

De coupé beschikt over een tweetal regeneratiestanden. Geen van beide is genoeg om de Polestar met één pedaal te rijden, maar de zwaarste modus komt in de buurt.