Auto Review Mercedes Glb-Klasse I (X247)

Heb je een groot gezin, dan ben je niet altijd aangewezen op een tweedehandsje. Mercedes biedt geïnteresseerden in een hagelnieuwe familiewagen een alternatief in de vorm van de GLB. Maar voor deze zevenzits crossover moet je dan wel een rijke ouder zijn.

Conclusie

We kunnen er niet omheen dat de ster in de grille een van de belangrijkste aankoopargumenten is van deze Mercedes GLB. De gezinsauto opereert in een segment waarin voor (veel) minder geld minstens zo praktische familiewagens te koop zijn. Zelfs bij aartsrivaal BMW! Die concurrenten steken kwalitatief beter in elkaar en hun hulp- en infotainmentsystemen hebben minder nare trekjes. Toch kunnen we ons voorstellen dat je voor de Mercedes zwicht. Hoewel het prestigieuze automerk uitgesproken voor- en tegenstanders kent, lijkt deze crossover louter sympathie op te roepen. En dat is - in dit geval letterlijk - ook wat waard.

Type auto en prijs

De Mercedes GLB is een gezinsauto voor wie evenveel om status geeft als om gebruiksgemak. De zevenzits crossover is ongeveer even groot als een Peugeot 5008 (minimaal € 35.030) of Seat Tarraco (minimaal € 37.990), die een stuk voordeliger in aanschaf zijn. De GLB kost je minstens € 50.970, waarmee de familiewagen bovendien duurder is dan zijn grootste rivaal, de BMW 2 Serie Gran Tourer (vanaf € 36.095). In vergelijking met de andere zevenzitters uit het Mercedes modellengamma is de GLB echter een koopje: voorheen begonnen de prijzen pas bij 85 mille voor een GLE. De nieuwste semi-terreinwagen uit Stuttgart heeft een afwijkende vormgeving ten opzichte van zijn broers en zussen; de GLB oogt wat minder serieus, bijna als robuust kinderspeelgoed. Wie dat wil, kan er ook de zandbak mee in: de sterkste motoriseringen zijn optioneel verkrijgbaar met vierwielaandrijving.

Hoe rijdt de GLB

Het kost wat, maar dan heb je ook iets: de eenvoudigste GLB heeft direct een 163 pk en 250 Nm sterke viercilinder benzinemotor aan boord, goed voor een trekgewicht van 1.800 kilogram. Daar komt de concurrentie niet aan. De importeur stelde ons zo’n ‘instapmodel’ ter beschikking, maar de prestaties daarvan zijn op papier imposanter dan in de praktijk. De Mercedes weegt namelijk ook het nodige: 1.455 kilogram, om precies te zijn. Daarbij is de krachtbron gekoppeld aan een zeventraps automaat, die ongeacht de gekozen rijmodus steeds nét de verkeerde versnelling weet te kiezen. In de spaarstand schakelt -ie te snel, in de sportstand te laat. Nu is de GLB in de eerste plaats een familiewagen en geen scheurijzer. Daarom vinden we het vervelender dat de crossover ‘kiept’ bij het remmen. De Mercedes duikt dan in zijn veren, juist wanneer je aan het manoeuvreren bent. Een dergelijke bruuske beweging kan het verschil maken tussen vlak voor een paaltje tot stilstand komen, of er tegenaan. De zitpositie achter het stuur is in de GLB opvallend hoog; je torent uit boven het dashboard. De stoelen zijn aan de stevige kant, maar je houdt het er úren op uit. Iets meer zijdelingse steun was geen overbodige luxe geweest; nu schuif je in een bocht al gauw van je plek, waardoor je benen onzacht in aanraking komen met het uit harde kunststoffen opgetrokken interieur (daarover lees je meer onder het testonderdeel ‘De GLB van binnen’). Het is aangenaam stil aan boord, ondanks het feit dat deze carrosserievorm niet de meest aerodynamische is. Wind- en bandengeruis blijven keurig op de achtergrond; alleen de motor zelf laat zich horen. Voor zo’n chique auto produceert de crossover een rauw geluid. Gelukkig hoor je dat alleen tijdens het optrekken of accelereren; eenmaal op snelheid krijg je er weinig meer van mee. De voor een Mercedes verschuldigde meerprijs betaalt zich uit wat het de vering en demping aangaat: de semi-terreinwagen reageert weliswaar wat ‘springerig’ op korte oneffenheden, maar verkeersdrempels neemt hij gracieus als een directielimousine. Daarbij moet worden aangetekend dat je voorin moet zitten om optimaal van dat rijcomfort te profiteren: op de achterbank voel je alsnog dat het onderstel het wegdek ‘kopieert’. In vergelijking met zijn broers en zussen heeft de GLB een aangenaam groot glasoppervlak. De raamstijlen zijn nog steeds fors, maar je kunt in ieder geval fatsoenlijk om je heen kijken. De op iedere uitvoering aanwezige, aanvullende veiligheidsuitrusting omvat een noodstopsysteem, verkeersbordherkenning en actieve rijstrookassistentie. We hadden prima kunnen leven zonder dat laatste hulpsysteem, want overschrijd je onbedoeld een doorgetrokken streep, dan geeft de Mercedes geen stuur-, maar een rémingreep. Daar schrik je zo van, dat wij het voor vertrek uitschakelden. Helaas moet dat iedere rit opnieuw: het systeem staat standaard aan. Mercedes biedt op de GLB extra hulpsystemen aan in de vorm van adaptieve cruise control, dode hoek signalering en een head up display. Voor die zaken moet echter worden bijbetaald.

De GLB van binnen

Een kleine domper op de feestvreugde: van zichzelf is de GLB een víjfzitter. Voor twee extra zitplaatsen moet 908 euro worden bijbetaald. De derde zitrij gaat wel ten kosten van (een deel van) de bagageruimte. Onze testauto had een in hoogte verstelbare bagagebodem en die komt te vervallen, wanneer je kiest voor een zevenzits uitvoering. In alle andere gevallen bedraagt de inhoud van de kofferbak minimaal 565- en maximaal 1.800 liter. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan ontstaat er een vlakke laadvloer. Let wel goed op, want tussen de rugleuning en de bagagebodem prijkt een fikse kier. Daar kunnen gemakkelijk kleine spullen in vallen. Een verstelbare rugleuning zit bij de vanafprijs van de Mercedes inbegrepen, maar wil je de achterbank ook kunnen verschuiven, dan moet je daarvoor € 436 extra reserveren. Het praktische gebruiksgemak van de GLB is daarbij gebaat, maar het zitcomfort kan beter: de zittingen zijn voor volwassenen aan de korte kant. De been- en hoofdruimte zijn ook zonder zo’n verschuifbare achterbank al dik in orde en omdat de middentunnel nauwelijks ruimte in neemt, kun je achterin drie passagiers kwijt. Die hebben weliswaar geen eigen ventilatiemogelijkheden, maar wel twee stroompunten (van het type USB-C) tot hun beschikking. Voorin stuiten we op een instrumentarium dat we al van andere moderne Mercedessen kennen: het dashboard bestaat vrijwel volledig uit aanraakschermen, waarvan je zelf de invulling kunt bepalen. ‘Das Haus’ doet er een virtuele assistent bij cadeau, die zich te pas en te onpas met je bemoeit. Smaken verschillen, maar van ons hoeft dat dus niet. We zijn net zo min te spreken over de afwerking van de GLB. Op het eerste gezicht is het interieur van de crossover van hoogwaardige kwaliteit, maar bij een te snel genomen bocht ervaar je fysiek dat het niet allemaal goud is wat er blinkt. De deurpanelen en de zijkant van de middenconsole zijn opgetrokken uit knalhard plastic en dat zijn precies de onderdelen waar je met jouw benen tegenaan komt. Het binnenste van onze testauto bleek bovendien niet vrij van rammeltjes, en dat terwijl er bij het ophalen nog geen 400 kilometer op de teller stond.

De GLB en het milieu

Mercedes biedt de GLB in Nederland met zes verschillende motoriseringen aan. Daaronder dus het door ons gereden instapmodel, maar je kunt bij de Duitsers ook terecht voor een spaardiesel of een door huistuner AMG gekietelde, vierwielaangedreven variant. Het beschikbare vermogen loopt uiteen van 116- tot 306 pk. Vooralsnog bestaan er geen plannen om de crossover te leveren met een (semi)elektrische aandrijflijn. Het gemiddelde verbruik van onze testauto - inclusief automaat - bedraagt in de brochure 1 op 16,7. Wij kwamen in de praktijk tot een score van 1 op 14,6. Dat is niet verkeerd voor een exemplaar dat nauwelijks was ingereden!