Auto Review Toyota Corolla XII

Het belangrijkste nieuws van Toyota’s nieuwe compacte gezinsauto schuilt onder de motorkap. Maar eerst moeten we het even over zijn naam hebben, want na 13 jaar keert het typeplaatje ‘Corolla’ terug!

Conclusie

De typenaam ‘Corolla’ keert terug op een Toyota met een lichtvoetig weggedrag en een rijke (veiligheids)uitrusting. Naast een sterke reputatie heeft de compacte gezinsauto nog een ijzer in het vuur: hoewel de Japanners alweer twee decennia hybrides maken, kun je voor een dergelijke aandrijflijn nog steeds niet bij de concurrentie terecht. Het spaarzame verbruik, zelfs van deze meer potente versie, maakt de stationwagen interessant voor zowel zakelijk- als privégebruik. Je moet alleen geen al te grote kinderen hebben. Of een caravan.

Type auto en prijs

Van 1966 tot 2006 voerde Toyota voor diens compacte gezinsauto de typenaam ‘Corolla’. Met meer dan 46 miljoen verkochte exemplaren is het model tot op de dag van vandaag de best verkochte auto ter wereld, maar toch besloten de Japanners het tussentijds over een andere boeg te gooien. De uitsluitend in Europa gevoerde naam ‘Auris’ moest het merk hier de afgelopen 13 jaar een moderne uitstraling geven. Uiteindelijk was het niet de badge op de kont, maar de combinatie van een nieuwe designkoers en de hybride aandrijflijn uit de Prius die tot het gewenste resultaat leiden. Toyota ziet er daarom geen kwaad in om het oorspronkelijke typeplaatje weer van stal te halen. Belangrijker dan de nieuwe, ‘oude’ naam is het feit dat de C-segmenter de eerste Toyota wordt waarin een tweede, krachtiger hybride aandrijflijn debuteert. Prijzen beginnen bij € 23.995 voor een vijfdeurs hatchback met een reguliere benzinemotor. Je kunt de Corolla ook als stationwagen of sedan bestellen; de meerprijs bedraagt achtereenvolgens € 1.000 en 5.300 euro. De sedan is zoveel duurder, omdat die versie alleen als hybride beschikbaar komt. De Corolla is sowieso kostbaarder dan alternatieven als de Ford Focus en Opel Astra, ongeacht de gekozen carrosserievariant. De Japanners stellen daar een rijkere (veiligheids)uitrusting tegenover. Bovendien kun je bij de concurrentie nog altijd niet voor de combinatie van een brandstof- en een elektromotor terecht.

Hoe rijdt de Corolla Touring Sports

Toyota verwacht dat de helft van de in ons land verkochte exemplaren een stationwagen zal zijn, de zogenaamde Touring Sports. Reden genoeg om onze eerste indrukken op te doen met die carrosserievariant. Uiteraard kozen we daarbij voor een versie met de nieuwe hybride aandrijflijn, te herkennen aan de dubbele uitlaat aan de rechterzijde van de auto. Maar liefst 180 pk levert die krachtbron, bijna 60 stuks méér dan de versie die we al uit de Prius en C-HR kennen. Het maximale koppel bedraagt 190 Nm, maar het trekgewicht is een stuk minder imposant. Of je nu voor de versie met 122- of 180 pk kiest: de Corolla weet geen raad met een aanhanger die zwaarder is dan 750 kilogram. En nu we het toch over gewichten hebben: met 1.445 kilogram legt de Toyota pak ‘m beet 200 kilogram meer in de schaal dan een Ford Focus of Opel Astra. Zo’n elektromotor en het bijbehorende batterijpakket wegen natuurlijk het nodige, waardoor je ondanks het hogere vermogen geen sportwagenprestaties van de hybride moet verwachten. Dat je toch met de Corolla kunt gooien en smijten, komt vooral voor rekening van het platform waarop de compacte gezinsauto is gebouwd. Dat deelt de C-segmenter met de huidige Prius en C-HR; modellen waarvan we al weten dat ze lichtvoetig rijden. De Corolla is daarnaast voorzien van een andere achterwielophanging. Eentje die ze bij Ford weliswaar ook op de Focus leveren, maar pas vanaf een bepaald uitrustingsniveau. Toyota schroeft zo’n ophanging er vanaf hun instapmodel al onder. Verder dragen de diepe zit en het grote glasoppervlak bij aan een sportieve rijbeleving. Over je schouder zie je weinig, vanwege een grote dode hoek aan de achterzijde van de Corolla. En hoewel de stoelen net zo fijn zitten als ze er uit zien, missen we de mogelijkheid om het zitvlak te kantelen. Daardoor ervaar je weinig steun aan je benen. Dit type aandrijflijn betekent bij de Japanners automatisch een traploze transmissie, die de Toyota-technici door de jaren heen hebben geperfectioneerd. Hoewel het geluid minder storend aanwezig is dan voorheen, is de zoektocht naar het juiste toerental nog altijd duidelijk hoorbaar. Tijdens het accelereren lijkt de Corolla daardoor harder te gaan dan in werkelijkheid het geval is. Door met beleid gas te geven, kun je dergelijk rumoer zo goed als uitsluiten. Wat overblijft, is bescheiden wind- en bandengeruis. Net als op hun andere modellen rust Toyota ook de Corolla uit met een uitgebreid pakket aanvullende veiligheidsmaatregelen. Adaptieve cruise control, actieve rijstrookassistentie, een noodstopsysteem met voetgangersherkenning en automatisch groot licht zitten bij de vanafprijs inbegrepen. Alleen voor een head-up display, dode hoek signalering of een waarschuwing bij kruisend verkeer ben je aangewezen op een duurdere uitvoering.

De Corolla Touring Sports van binnen

Het binnenste van de laatste Auris deed nogal massief aan. Ook die auto had een diepe zit, waardoor je eerder tegen je instrumenten aan keek dan er óp. De nieuwe Corolla heeft juist een luchtig interieur, dat lichtjes van je afloopt. Bovenaan de middenconsole prijkt een prominent infotainmentscherm, dat weliswaar op aanrakingen reageert, maar desondanks van drukknoppen is voorzien. Voor het eerst levert Toyota een digitaal instrumentarium op de C-segmenter, waarop je bijvoorbeeld navigatieaanwijzingen of de afspeellijst van jouw muziek kunt projecteren. Het oogt fraai, maar wanneer de zon er op staat, kun je het scherm lastig aflezen. In verhouding met de hatchback hebben de sedan en stationwagen een grotere wielbasis. Die is 2.70 meter: precies even lang als die van de voormalige D-segmenter van het merk, de Avensis. Dat klinkt veelbelovend; de binnenruimte van een klasse groter. In de praktijk vallen de been- en hoofdruimte achterin de Touring Sports echter niet meer dan toereikend te noemen. Normaal gesproken is de kofferbakinhoud van deze carrosserievariant minimaal 598- en maximaal 1.606 liter groot. In het geval van de 2.0-liter hybride moest er achterin echter extra plaats worden gemaakt voor een grotere startaccu, waardoor de inhoud met de achterbank overeind tot 581 liter slinkt. De indeling van de kofferbak is wel buitengewoon praktisch, met een vlakke laadvloer en in een hoogte verstelbare bagagebodem, waaronder je zelfs in de laagste stand nog een vliegtuigtrolley kwijt kunt. De laadvloer zelf kun je omdraaien; zo krijg je een ‘schone’ en ‘vieze’ kant, voor het geval je naar het tuincentrum gaat. De achterbank klap je eenvoudig neer met twee hendels in de laadruimte. De duurste uitvoeringen van de Corolla zijn voorzien van een elektrisch bedienbare achterklep.

De Corolla en het milieu

Behalve voor diens bedrijfs- en volbloed terreinwagens heeft Toyota dieselmotoren in de ban gedaan. Het leveringsgamma bestaat uitsluitend uit benzinemotoren, al dan niet voorzien van een elektrische hulpmotor. De eenvoudigste versie, een 116 pk sterke 1.2-liter turbo, moet het op eigen kracht stellen. Dit is de motorisering die je hebben moet wanneer je graag met de caravan op vakantie gaat: met 1.300 kilogram houdt het trekgewicht echter nog altijd niet over. Voor het door ons gereden topmodel, de 180 pk sterke hybride versie, geven de Japanners een fabrieksverbruik op van 1 op 25,6. In de praktijk realiseerden wij een score van 1 op 17,2, maar dat kan waarschijnlijk zuiniger. Wij maakten namelijk kennis met de Corolla op het Spaanse eiland Mallorca; in een dagelijkse rit van huis naar kantoor en weer terug heb je ongetwijfeld meer profijt van de elektromotor, die de C-segmenter ook op eigen kracht kan voortbewegen (ook al is het dan voor korte stukjes).