Auto Review Alfa Romeo Mito I

Lekker anders, lekker eigenwijs

De Alfa Romeo MiTo is als occasion minder populair dan de auto eigenlijk verdient. Onderhuids is er natuurlijk overeenkomst met de Fiat Punto, maar als Alfa Romeo, met zijn kenmerkende uiterlijk, heeft hij toch een heel ander imago.

Pluspunten

Sterk eigen karakter
Sportieve rijeigenschappen
Lekker onderscheidend uiterlijk
Kwalitatief best goed

Minpunten

Beetje ondergewaardeerd

Wat vindt de Wegenwacht?

Bij de Alfa Romeo MiTo zijn enkele, vrij kleine euvels bekend, die nog wel eens voorkomen. Als de startmotor wel draait, maar de motor slaat niet aan en de lampjes op het dashboard branden ook niet dan is in de regel de massakabel los tussen accu en carrosserie. Daar is niet zo snel bij te komen, dus de wegenwacht zal een noodkabel plaatsen. De definitieve reparatie dient in de garage te worden uitgevoerd. ‘Niet starten’ kan ook het gevolg zijn van een onbedoeld geactiveerde brandstofafsluiting. Die dient ter beveiliging tegen brand na een ongeval, maar het komt ook voor dat die werkt nadat bijvoorbeeld te hard tegen een stoeprand is gereden. De wegenwacht kent een ingewikkelde procedure om dit weer te resetten, maar feitelijk is dit geen pech: het ding heeft gedaan waarvoor het is bedoeld. Elektronische storingen zoals van het ABS of ESP kan de wegenwacht ook herstellen met een ‘harde reset’. De tweecilinders (‘Twin Air’) hebben maar heel weinig olie in de motor. Daarbij is het zaak scherp op het oliepeil te letten, want bij een beetje olieverbruik is er al gauw te weinig over en dat kan gewoon het einde van de motor betekenen. Bij de dieselversies komt het in de winter voor dat de carterventilatie bevriest. Op het dashboard verschijnt dan een ‘alarmlampje’ omdat de oliedruk niet klopt. Ontdooien is de simpelste mogelijkheid, het komt ook voor dat de garage/dealer er een elektrisch verwarmingselementje op aanbrengt. Een slecht lopende dieselmotor kan ook worden veroorzaakt door een vastzittende EGR-klep. De wegenwacht kan dit vaak herstellen door er een gerichte tik op te geven. Als dit vaker voorkomt, is een nieuwe klep noodzakelijk en dat is een vrij kostbare reparatie.

De merknaam Alfa Romeo staat van oudsher voor auto’s met een sportieve inborst. De MiTo is daarop geen uitzondering, maar Alfa heeft in deze compacte klasse geen reputatie, eerdere modellen zaten altijd net in een hogere klasse.

Over de Alfa Romeo MiTo

De MiTo is onderhuids afgeleid van de Fiat (Grande) Punto. Die verwantschap leidt ook tot de nogal opmerkelijke naam MiTo. Daarbij staat ‘Mi’ voor Milano (Milaan) en ‘To’ voor Torino, ofwel Turijn. Alfa Romeo komt uit Milaan, Fiat uit Turijn, de MiTo biedt zogezegd het beste van die twee nogal rivaliserende Noord-Italiaanse steden. Die twee verhouden zich zo’n beetje als Amsterdam-Rotterdam. Voor Italiaanse begrippen is deze brug tussen die twee steden een gewaagde stap.

Uitvoeringen en varianten

De MiTo is er alleen als driedeurs. Van de vier (Fiat) motoren die in de MiTo zijn gebruikt, bestaan nogal wat varianten. De vertrouwde 1,4 liter viercilinder bijvoorbeeld is er als normale achtklepper (51 kW/70 pk), als zestienklepper (58 kW/78 pk), met turbo (88 kW/120 pk) en eveneens met turbo en 114 kW/155 pk. In 2009 verscheen de bijzonder Multi-Air-techniek, waarmee de versie zonder turbo het bracht tot 77 kW/105 pk en mèt 99 kW/135 pk. Tegelijk met die techniek kwam ook een stop&start-systeem en de eerder genoemde varianten verdwenen uit het programma, behàlve de basisversie met de achtkleps 1.4. In de loop van 2012 kwam ook de bijzondere tweecilinder TwinAir-motor in de MiTo, goed voor 63 kW/85 pk. In 2013 was er een minimale facelift van de MiTo, waarbij het leveringsprogramma sterk is vereenvoudigd. De 1,4 liter basismotor, nu met 57 kW/78 pk was er nog uitsluitend in de basisversie. De TwinAir zonder toevoeging verdween weer, maar de TwinAir Turbo deed zijn intrede met 74 kW/100 pk. De 1,4 MultiAir Turbo is nu beperkt tot 103 kW/140 pk. Vanaf 2010 is er ook een Quadrifoglio Verde uitvoering met een 125 kW/170 pk sterke variant van de 1,4 MultiAir Turbo.

De 1,3 liter JTDm (diesel) is er in eerste instantie met 66 kW/90 pk, vanaf 2010 is dat met de toevoeging Eco nog 62 kW/85 pk, of met stop&start-systeem 70 kW/95 pk. Bij de facelift in 2013 is deze diesel weer ‘geknepen’ tot 59 kW/80 pk. De 1,6 liter JTDm levert 88 kW/120 pk. Na 2010 is deze voorzien van een stop&start-systeem. Bij de facelift in 2013 is de 1,6 JTDm komen te vervallen.

De halfautomatische zestraps transmissie met twee koppelingen, aangeduid als TCT, is er alleen in de 1,4 MultiAir Turbo met stop&start-systeem.

De basisversie kende aanvankelijk geen verdere naam, in 2011 werd dat Essential en in 2013 Impression. De normale uitvoeringen van de MiTo heten Progression en Distinctive. Er is een lange lijst met tijdelijke versies geleverd: Sport (2008/9), Centario (2010, t.g.v. 100-jarig bestaan van Alfa Romeo), Business Executive (2012), Distinctive (2013/15), Junior (2013 & 2014/16), Limited Edition (2013), Quadrifoglio Verde (2013/16), Esclusivo (2014/15), Racer (2015/16), Veloce (2016/20), Super (2016/20), Business (2017), Urban (2019/20).

De Alfa Romeo MiTo als occasion

Er is een flink aanbod gebruikte MiTo’s in het land te vinden. Door de enorme wirwar aan motoriseringen en uitvoeringen kan het nog knap lastig zijn om precies te vinden wat je zoekt. Voordat je op ‘occasionjacht’ gaat, is het dus zaak eerst goed je huiswerk te doen: bepaal wat je precies wilt en zoek de betreffende uitvoeringen en motoren. Dan ga je pas kijken naar bouwjaren, kilometrages en natuurlijk ‘wat kan ik krijgen voor mijn budget’? Je vindt MiTo’s al met heel uiteenlopende prijzen, zowel bij dealers als bij handelaren, waarbij in het land ook enkele Alfa-specialisten actief zijn. Daar zit vaak heel veel kennis over deze auto’s. Gezien het voorgaande, bestaat de kans dat je ideale MiTo net even niet in de buurt staat. Ach ja, dat moet dan maar, koop in elk geval precies de versie die je wilt, anders rij je zo maar een paar jaar met spijt.

De proefrit

De MiTo is beslist geen allemansvriend. Dat komt om te beginnen al door zijn heel eigenzinnige uiterlijk. Dit is gebaseerd op de vormgeving van Alfa’s supersportwagen 8C. Op zich is het beslist geen lastige auto om te rijden. Niettemin vraagt de tweecilinder in de TwinAir beslist gewenning. Die motor klinkt anders dan je in zo’n auto verwacht en om zo zuinig te rijden als die motor belooft, mag je ‘m niet in toeren laten oplopen. Die neiging is er wel steeds, omdat er bij lage toeren niet veel gebeurt. Waar je ook tegenaan loopt, is de DNA-schakelaar. Dat staat voor Dynamic, Normal en All-wheather. Hiermee wordt onder meer de gaspedaalrespons en de afstemming van de elektrische stuurbekrachtiging afgestemd. Het onhandige is dat de MiTo alleen in de stand ‘D’ rijdt zoals je van een Alfa verwacht, maar als je het contact uitzet en de auto weer start, staat hij telkens weer in ‘N’. Gewenning vraagt ook het nogal erg harde onderstel. Dat heet sportief, het past wel bij het karakter, maar je moet er maar net van houden. Van binnen is de MiTo niet erg ruim, voor volwassenen is het achterin echt best krap, als je er al weet te komen. De bagageruimte is met 270 liter voldoende, maar heeft wel een hoge opstaande rand. Met een tweecilinder is gemakkelijk rond 1 op 15 te rijden, een 1,4 met Turbo zit in de buurt van 1 op 11 á 12.

Conclusie

De MiTo is heerlijk eigenwijs. Die stijl moet je maar net liggen, zo niet, dan loop je er meteen aan voorbij. Een Fiat Punto is dan een alternatief voor een bredere smaak. Als je de MiTo te gek vindt, dan ben je ook snel geneigd om wat kleine nukken te vergeven. Juist in zo’n geval kan een auto uitgroeien van een gewone auto tot ‘een maatje’.

Deze auto is beschikbaar gesteld door Autobedrijf Otten, Breda