Auto Review Renault Captur II

De lat ligt hoog voor de nieuwe Renault Captur: de eerste generatie van de kleine crossover was een dusdanig succes, dat er een heel segment uit voortkwam. Weet de semi-terreinwagen die voortrekkersrol te behouden?

Conclusie

De zegetocht van de Renault Captur duurt voort. De Fransen hebben de verbeterpunten van het oorspronkelijke model beetgepakt en zijn belangrijkste kwaliteiten behouden, tegen een in dit segment nog altijd scherpe vanafprijs. Dat je wat meer geld zult moeten uitgeven om de kleine crossover op smaak te brengen, geldt evengoed voor menig alternatief. De voor de Captur beschikbare transmissies, het beperkte zicht rondom enhet krakende interieur laten echter ruimte voor verbetering.

Type auto en prijs

De Renault Captur was in 2013 niet de eerste kleine crossover, maar hij maakte wel de meeste impact. Tot aan het moment van schrijven is het in ons land de best verkochte personenwagen op de particuliere markt. In heel Europa was het model zo’n overweldigend succes, dat zijn opvolger het ook in China mag gaan proberen. De tweede generatie van de Captur is breder, hoger maar vooral langer dan de semi-terreinwagen die hij vervangt: de lengte nam met maar liefst 11 centimeter toe. Het merendeel van die ruimte komt ten goede aan de inhoud van de kofferbak. Daarnaast profiteert de kleine crossover van een aantal aanpassingen die recentelijk ook al op de nieuwe Clio zijn doorgevoerd, van een nieuw onderstel tot hoogwaardiger bekledingsmaterialen in het interieur. Prijzen beginnen bij € 21.090, maar de eenvoudigste Captur moet het bijvoorbeeld zonder airconditioning stellen. Om de auto op smaak te brengen, ben je zomaar een paar mille extra kwijt. Zeker wanneer je wilt profiteren van een van de 90 (!) personalisatiemogelijkheden die op de auto verkrijgbaar zijn. Concurrentie ondervindt Renault van de Opel Crossland X (minimaal € 19.999), de eveneens geheel nieuwe Nissan Juke (vanaf € 23.990) en Peugeot 2008 (minimaal € 25.760).

Hoe rijdt de Captur

De nieuwe Captur staat op hetzelfde platform als de Clio, die eerder dit jaar aan het publiek werd voorgesteld. De Fransen hebben wel aan het chassis moeten sleutelen, want de crossover is hoger en er zitten grotere wielen onder gemonteerd. Die hebben een diameter van 18-inch. Grote wielen zijn het visitekaartje van Laurens van den Acker: hij is de Nederlandse hoofdontwerper van Renault, die ook voor het design van deze Captur heeft getekend. De versie waar wij mee kennismaakten, had een 130 pk en 240 Nm sterke benzinemotor onder de kap. In ons geval was die krachtbron gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak, wat het trekgewicht op 1.200 kilogram brengt. Kies je voor een uitvoering met automaat, dan krijg je er niet alleen een verzet extra bij, maar weet de Captur ook raad met een aanhanger van 300 kilogram meer. We hebben met beide transmissies gereden. De handbak schakelt een tikkeltje stroef naar onze zin, de automaat leidt een eigen leven. Het ene moment reageert hij traag op het gaspedaal, dan weer (te) vlot. Gelukkig helt de Renault nauwelijks over in de bocht, terwijl je toch wat hoger zit achter het stuur. De duurdere versies beschikken over diverse rijmodi, waarmee je zelf invloed kunt uitoefenen op het stuurgevoel en de gasrespons. De onderstelafstemming blijft gelijk: net als de Clio veert en dempt de Captur wat stugger dan je van een Franse fabrikant zou verwachten, maar oncomfortabel wordt het nooit. Een belangrijk kritiekpunt op het oorspronkelijke model betrof de beperkte veiligheidsuitrusting. Renault revancheert zich met een uitgebreide reeks hulpsystemen, waarvan verkeersbordherkenning, actieve rijstrookassistentie en een noodstopsysteem met voetgangers- én fietsersherkenning tot de standaarduitrusting behoren. Optioneel kun je de crossover uitrusten met zaken als een waarschuwing bij kruisend verkeer achter de auto - een primeur voor Renault - en adaptieve cruise control. Gecombineerd met de eerder genoemde rijstrookassistent kan de Captur daarmee in de file zelfs autonoom rijden. Van zusterbedrijf Nissan heeft Renault een vernuftige 360 graden-camera overgenomen, waarmee je rond de auto kunt kijken. Dat komt goed uit, want het zicht rondom laat zeker over je schouder te wensen over.

De Captur van binnen

Zijn eigenwijze uiterlijk heeft de Captur geen windeieren gelegd, maar de werkelijke oorzaak van het overweldigende succes zijn gezinsvriendelijke eigenschappen als een verschuifbare achterbank en een joekel van een dashboardkastje, dat hetzelfde functioneert als een bureaulade. Het oorspronkelijke model had daarnaast afritsbare bekleding en spanbanden aan de rugleuning van de voorstoel, maar beide handigheidjes keren niet terug op deze tweede generatie. Een aandachtspunt is de matige gebruiksvriendelijkheid in combinatie met een kinderstoel. De ISOFIX-aansluiting zit namelijk de gordelsluiting in de weg, zodat je elke rit opnieuw aan het pielen bent om je kind vast te zetten: dat is voor geen van beide plezierig. Wanneer jouw kroost de kinderstoel is ontgroeid, zullen zij verguld zijn met maar liefst drié stroompunten achterin. Voorin kun je tegen meerprijs een digitaal instrumentarium bestellen. Ook een fraai infotainmentsysteem behoort tot de optiemogelijkheden. De navigatiekaart wordt op afstand voor je bijgewerkt, maar alleen tijdens de eerste drie jaar (wanneer je de Renault tenminste nieuw hebt gekocht). Daarna moet voor deze dienst worden bijbetaald. Wie kiest voor een Captur met automaat, profiteert van extra bergruimte: de keuzehendel heeft geen mechanische verbinding en wordt als het ware op een presenteerblaadje geserveerd. Daaronder kun je nog wat spullen kwijt. Die zogenaamde zwevende console kraakte in onze testauto echter onaangenaam. De beenruimte achterin de crossover was altijd al op orde, maar de toegenomen lengte zorgt er in combinatie met de verschuifbare achterbank voor, dat jij je achterin een directieauto waant. De hoofdruimte is er ook op vooruit gegaan, omdat de daklijn voortaan verder doorloopt. Drie achterpassagiers onderbrengen vormt een uitdaging, aangezien de middenconsole ver naar achteren steekt en de Captur daarnaast een flinke middentunnel heeft. In de kofferbak vind je een hendel, waarmee je vanuit de laadruimte de achterbank kunt verplaatsen. Dankzij een verstelbare bagagebodem ontbeert de Renault een tildrempel en kun je eenvoudig een vlakke laadvloer creëren. De kofferbakinhoud gaat er met de komst van een nieuwe modelgeneratie met sprongen op vooruit: voortaan past er geen 377-, maar 536 liter achterin.

De Captur en het milieu

Renault levert de Captur bij ons in eerste instantie uitsluitend met benzinemotoren. Dat zijn er drie, waarvan het vermogen uiteenloopt van 100- tot 155 pk. Een versie op LPG en een plug-in hybride variant staan voor 2020 gepland. Zoals gezegd, hebben we zowel met de TCe 130 met handbak als automaat gereden. Voor die uitvoeringen geven de Fransen een verbruiksscore op van 1 op 18,5 (handbak) en 1 op 17,9 (automaat). Met de handgeschakelde versie kwamen we tot een gemiddeld verbruik van 1 op 8,1. Daarbij moet echter worden aangetekend, dat we voor de begeleidende video herhaaldelijk stevig op en neer hebben gereden. Eenmaal in Nederland moet het dus (een stuk) zuiniger kunnen. Dat blijkt wel uit het resultaat dat we in een soortgelijk gemotoriseerde Captur met automaat realiseerden. Die uitvoering reden we in eigen land en hoewel het verbruikscijfer uit de folder even goed buiten bereik bleef, schopten we het in de praktijk tot 1 op 13,5.