Auto Review Volvo C40 I

Coupé-crossovers zijn auto’s voor mensen die niet zomaar een semi-terreinwagen willen. In vergelijking met een gangbare modelvariant lever je dan vaak binnenruimte in, terwijl het prijskaartje juist oploopt. Zo niet in het geval van de nieuwe Volvo C40.

Conclusie

Zelfs wanneer je niet van coupé-crossovers houdt, is de Volvo C40 een fijne auto. Zoveel ruimte lever je niet in ten opzichte van een traditionele semi-terreinwagen. Daarnaast is het een koopje in verhouding met wat je krijgt. Zeker wat het ’t prestatiepotentieel aangaat! Wanneer de belangrijkste aankoopreden het alternatieve uiterlijk van de C40 is, loont het echter de moeite om ook bij zustermerk Polestar te kijken. Daar bieden ze eveneens een oogstrelende elektrische auto aan, die dezelfde aandrijflijn combineert met meer bagageruimte en een lager prijskaartje.

Type auto en prijs

Een coupé-crossover ontbrak bij Volvo nog in het modellengamma. Laat staan een volledig elektrische, want de C40 is uitsluitend verkrijgbaar op stroom. In één oogopslag is duidelijk dat we hier van doen hebben met een broertje van de XC40. Op dezelfde bodemgroep maakt Volvo’s zusteronderneming Polestar de 2. De drie EV’s delen dezelfde aandrijflijn, hoewel de XC40 eveneens verkrijgbaar is met traditionele verbrandingsmotoren. De traditionele semi-terreinwagen is hoe dan ook de voordeligste van het stel, met een vanafprijs van € 44.995. Daarna volgt de Polestar met een prijskaartje van € 45.900. De eenvoudigste C40 moet € 57.950 kosten. Die stevige meerprijs wordt veroorzaakt door het feit, dat de coupé-crossover op het moment van schrijven uitsluitend in de showroom staat in zijn meest luxueuze gedaante. Die heeft twee elektromotoren, vierwielaandrijving en een riante standaarduitrusting: zaken die de basisuitvoeringen van de XC40 en Polestar 2 ontberen. Rust je de modellen gelijksoortig uit, dan is de Polestar het voordeligst en de XC40 het duurst. Wie geïnteresseerd is in een C40 en de website van Volvo raadpleegt, stuit in eerste instantie op een maandbedrag. Je kunt kiezen voor een private lease constructie, maar er bestaat ook een flexibelere variant. Voor 969 euro in de maand kun je dan binnen drie maanden jouw contract aanpassen of ontbinden. Bij een regulier leasecontract moet je eerst de volledige looptijd uitzitten. Volgens de importeur gaat 1 op de 10 Nederlandse Volvo’s inmiddels op deze manier van de hand. De Zweden verstrekken 8 jaar of 160.000 kilometer garantie op het benodigde batterijpakket. De fabrieksgarantie bedraagt 3 jaar, inclusief gratis onderhoud. Daaronder vallen ook slijtagedelen, al is het aantal ruitenwissers dat je op kosten van de Volvo-dealer mag bestellen, beperkt tot één setje per jaar. De C40 ondervindt voornamelijk concurrentie uit eigen huis: het aantal volledig elektrische coupé-crossovers is in dit deel van de markt sowieso beperkt. De eerstvolgende mogelijkheid is de - veel duurdere - Audi e-tron Sportback (vanaf € 70.050).

Hoe rijdt de C40

Totdat er zich een C40 aandient met één enkele elektromotor, krijg je er van de Zweden altijd twee. Die krachtbronnen zijn samen goed voor 408 pk en 660 Nm koppel. Dat is niet misselijk, net als het trekgewicht van de coupé-crossover: de Volvo weet raad met een aanhanger van maximaal 1.800 kilogram. De twee elektromotoren liggen voor- en achterin de auto en drijven ieder een set wielen aan: de C40 is dan ook vierwielaangedreven. Mede daardoor is de Volvo zo imponerend snel: hij brengt al dat vermogen zonder wielspin op de weg, wat resulteert in een sprinttijd van 4,7 seconden. De C40 accelereert niet alleen als een sportwagen: vering en demping zijn ook aan de stevige kant. De besturing biedt echter weinig gevoel en ondanks de aflopende daklijn blijft het natuurlijk wel een hoge auto: daardoor ervaar je de nodige rolbewegingen in de bocht. Standaard wordt de Volvo geleverd op 19-inch lichtmetaal. Daar zouden wij het bij laten: de 20-inch exemplaren onder onze testauto doen met hun kabaal afbreuk aan het rijcomfort. De positie achter het stuur van de C40 is wat wonderlijk: je zit hoog, maar onder een laag dak. Wanneer je langer bent dan gemiddeld, voel jij je al gauw opgesloten. Je ziet sowieso weinig om je heen, vanwege het bescheiden glasoppervlak en de forse dode hoeken. In de binnenspiegel kijken heeft ongeveer evenveel nut als thuis door de brievenbus spieken om te zien wat er bij jou voor de deur gebeurt. Temeer, daar een achterruitenwisser ontbreekt! Omdat Volvo de C40 vooralsnog alleen op de markt brengt in het hoogste uitrustingsniveau, kun je gelukkig terugvallen op een 360 graden camera. Ook alle overige aanvullende rijhulpsystemen zijn zonder meerprijs aan boord. Denk dan bijvoorbeeld aan adaptieve cruise control, een noodremsysteem dat in het donker ook grote dieren herkent en een waarschuwing voor kruisend verkeer aan de voor- en achterzijde van de coupé-crossover.

De C40 van binnen

Van verwarmde stoelen en stuurwielverwarming kijkt niemand nog op bij een Zweedse auto. Maar in het geval van deze nieuwe C40 zit ook het merklogo er warmpjes bij: dat wordt op temperatuur gehouden om te voorkomen dat de door de rijhulpsystemen benodigde techniek er de brui aan geeft. Het vlaggenschip uit het C40 modellengamma mag dan een lieve duit kosten; de standaarduitrusting is overcompleet. Wat te denken van een warmtepomp en een panoramadak? Voor de blauwe, retro, stoffen bekleding op onze testauto moet wel worden bijbetaald. Wat je niet op de optielijst vindt, is hoofdruimte achterin. De beenruimte is in orde, zelfs wanneer je van een bovengemiddelde lengte bent. Vanwege de fikse middentunnel moet je het op de achterbank echter bij twee passagiers laten. Zij hebben de beschikking over hun eigen stroompunten (van het type USB-C) en ventilatieroosters. De bagageruimte van de coupé-crossover is met minimaal 419- en maximaal 1.205 liter niet verkeerd. Vooral wanneer je bedenkt dat er onder de vlakke laadvloer een extra opberggelegenheid schuil gaat, waar je eventueel jouw laadkabel kunt opbergen. Voorin kun je ook nog spullen kwijt. Om bij die zogenaamde frunk te komen, moet je niet een maar twéé kleppen open doen: tamelijk omslachtig, maar in ieder geval ontneemt het extra kofferdeksel je deels het zicht op de onafgewerkte binnenzijde van de motorkap.

De C40 en het milieu

Hoewel het met een sprinttijd onder de 5 seconden verleidelijk is om alsmaar weg te stomen bij het verkeerslicht, kom je op die manier natuurlijk nooit aan het theoretische rijbereik van 444 kilometer, waarover Volvo in de folder rept. In de dagelijkse praktijk gaat dat sowieso niet meevallen: het 78 kWh grote batterijpakket van de C40 faciliteerde weliswaar moeiteloos onze actieradiusproef van Den Haag naar Lelystad Airport en weer terug, maar na 222 gereden kilometers repte de boordcomputer slechts van een restant van 85 stuks: in totaal net iets meer dan 300 kilometer dus. Nu was het koud en regenachtig tijdens de rit, maar dan nog is een gemiddeld stroomverbruik van 23,9 kWh per 100 kilometer niet mals voor een semi-terreinwagen die notabene extra gestroomlijnd is! Om de in de batterij aanwezige stroom optimaal te benutten, zijn de gebruiksmogelijkheden van de Volvo beperkt: je kunt de werking van de klimaatcontrole beteugelen of invloed uitoefenen op de mate waarin de C40 remenergie terugwint. Een spaarstand ontbreekt. Wat de coupé-crossover wél heeft, is een ‘slim’ navigatiesysteem: je hoeft alleen jouw bestemming in te voeren en de Volvo selecteert de benodigde laadstops voor onderweg. De maximale laadsnelheid van de C40 bedraagt 150 kW. Daarmee zou je in 40 minuten klaar moeten zijn aan een snellader. Bij een reguliere paal kan het zomaar 7,5 uur duren voordat de accu’s weer vol zitten, ook al laadt de semi-terreinwagen met drie fasen. Het valt überhaupt niet mee om te bepalen wanneer er geladen moet worden: op het dashboard geeft de Volvo de resterende hoeveelheid stroom door middel van een percentage weer. Wil je weten met hoeveel kilometer dat getal overeenkomt, dan ben je aangewezen op een speciale applicatie, die je in een menu van het infotainmentscherm moet raadplegen.