Auto Review Kia Niro I (DE) 1e facelift

De Kia e-Niro is misschien geen opvallende auto, maar het was wel de best verkochte EV van 2020. Je hoeft niet eens de duurste uitvoering te rijden om te begrijpen waarom.

Conclusie

De Kia e-Niro blijkt een stille kracht. Hoewel je bij de concurrentie voor 36 mille voor flitsender alternatieven terecht kunt, biedt de Koreaanse crossover bijna alles wat je in een elektrische gezinsauto zoekt. Hij is zuinig, waardoor je zelfs met het kleinste batterijpakket geen actieradiusvrees zult kennen. Ondertussen passen je kinderen en bagage moeiteloos achterin. Aan het ontbrekende trekgewicht en het gemis aan oplaadmogelijkheden voor je eigen elektrische apparatuur kun je echter merken dat de e-Niro alweer wat ouder is. Dat laat onverlet, dat het model met zijn scherpe prijs heel wat gezinnen uit een traditionele brandstofauto zal weten te lokken.

Type auto en prijs

Toen Kia in 2016 de Niro introduceerde, waren de Koreanen op alles voorbereid. Aanvankelijk zag de crossover het levenslicht als reguliere hybride, maar er bleken ook een stekkerhybride en een volledig elektrische variant van beschikbaar te komen. Hoewel zijn leeftijd de semi-terreinwagen inmiddels is aan te zien, worden er nog altijd serieuze aantallen van het model gedraaid: in 2020 was het zelfs de best verkochte elektrische gezinsauto van ons land. Inmiddels heeft de Niro een bescheiden opfrisbeurt ondergaan, met andere bumpers en een digitaal instrumentarium. Zijn scherpe prijs draagt ongetwijfeld ook bij aan de niet aflatende populariteit: dankzij de toevoeging van een tweede, 39.2 kWh groot batterijpakket rijd je de elektrische Kia al vanaf € 35.995. Da’s geen gek bedrag voor een ruime gezinsauto met een rijke standaarduitrusting en 7 jaar fabrieksgarantie! Een alternatief als de Volkswagen ID.3 is in de basis weliswaar voordeliger, maar je moet het in dat geval wel zonder zaken als een achteruitrijcamera en lichtmetalen velgen stellen. De Duitser heeft standaard overigens een groter batterijpakket aan boord, namelijk van 45 kWh. Bovendien krijg je bij Volkswagen een jaar en 10.000 kilometer extra garantie op de accu’s: de Koreanen komen tot 7 jaar of 150.000 kilometer.

Hoe rijdt de e-Niro 39.2 kWh

Met een kleiner batterijpakket kom je minder ver op een lading stroom. Hoewel de actieradius van het door ons gereden basismodel weinig reden tot klagen geeft - zie daarvoor het testonderdeel ‘De e-Niro 39.2 kWh en het milieu’ - doen de voorstoelen dat wel: de e-Niro met 64 kWh aan accu’s heeft meervoudig verstelbare exemplaren aan boord, die aanmerkelijk meer steun bieden dan het meubilair uit de testauto. Jammer, want de crossover rijdt er niet minder om! De e-Niro voelt aan als een grote auto en dat draagt bij aan het rijcomfort. Op wat bandengeruis na, is de Kia mooi stil. Hij is ook nog eens plezierig geveerd en gedempt; alleen aan de achterzijde ‘klapt’ de semi-terreinwagen soms over een korte oneffenheid. Voor de aandrijving zorgt een 136 pk en 395 Nm sterke elektromotor, die schuilgaat onder de motorkap. De e-Niro is nog een EV van het oude stempel: geen ‘frunk’, maar ook geen trekgewicht! Kies je voor een versie met het grotere accupakket, dan weet de Kia raad met 300 kilogram. Niet genoeg om de caravan mee op vakantie te nemen, wel voldoende voor een fietsendrager. Achter het stuur kun je redelijk om je heen kijken: het glasoppervlak is groot en alleen over je schouder kamp je met een dode hoek. Standaard beschikt de e-Niro over een aanvullende veiligheidsuitrusting die onder meer een noodstopsysteem, actieve rijstrookassistentie en adaptieve cruise control omvat. Voor zaken als dode hoek bescherming, verkeersbordherkenning en een waarschuwing bij kruisend verkeer aan de achterzijde van het voertuig ben je aangewezen op een duurder uitrustingsniveau.

De e-Niro 39.2 kWh van binnen

De e-Niro oogt wat belegen. Niet alleen wanneer je de crossover afzet tegen de concurrentie, maar ook in eigen huis. Elektrische auto’s zien er bij de Koreanen tegenwoordig heel wat futuristischer uit, afgaand op een model als de EV6. Al die uiterlijke tierelantijnen gaan natuurlijk wel ten kosten van de gebruiksmogelijkheden. Wat dat betreft, heb je een hele goede aan deze meer traditionele Kia. De kofferbak heeft een inhoud van minimaal 451- en maximaal 1.405 liter en op de achterbank kunnen ook volwassen passagiers prima zitten. Met name de beschikbare beenruimte is imposant. De e-Niro heeft geen middentunnel van betekenis, dus het moet geen probleem zijn om met drie personen achterin plaats te nemen. Onderweg je telefoon opladen is een ander verhaal: de achterpassagiers hebben alleen eigen ventilatieopeningen tot hun beschikking. Omdat de batterijen onder de inzittenden zijn weggewerkt, zit je met jouw knieën ‘in een hoek’: je ondervindt helaas maar weinig steun van de zitting van de achterbank. Het interieur is verzorgd, maar somber. De gebruikte materialen zijn bovendien van hard kunststof. De deurpanelen van onze testauto kraakten vervaarlijk, wanneer we daar in de bocht met onze knie tegenaan kwamen. Hetzelfde gold voor de middenconsole. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan ontstaat er een keurig vlakke laadvloer. Onder de bagagebodem kun je bovendien eenvoudig een laadkabel kwijt. Alleen levert de Nederlandse importeur twee exemplaren bij de e-Niro: eentje daarvan slingert dan alsnog door de kofferbak heen en weer.

De e-Niro 39.2 kWh en het milieu

Voorheen stond Kia te boek als een fabrikant van succesvolle crossovers en stadsauto’s, maar hun elektrische modellen zorgen bij de concurrentie inmiddels ook voor hoofdbrekens. Dat komt omdat de Koreaanse EV’s erg zuinig zijn, mede geholpen door handigheidjes zoals we die ook weer op de e-Niro aantreffen. De mogelijkheid om alleen het gedeelte van het interieur waar de bestuurder zich bevindt te verwarmen, bijvoorbeeld. Of de speciale flippers aan het stuur, waarmee je zelf kunt bepalen hoeveel remenergie de Kia terugwint. In de maximale stand heb je jouw rempedaal niet eens meer nodig! Hoewel het 39.2 kWh grote batterijpakket als ‘klein’ te boek staat, kom je er in de praktijk moeiteloos 220 kilometer ver mee en dan heb je volgens de boordcomputer nog dik 50 kilometer ‘over’. Dat was althans het resultaat van onze actieradiusproef, die van het Haagse hoofdkantoor van de ANWB naar de luchthaven van Lelystad en weer terug voert. Ons gemiddelde stroomverbruik bedroeg die rit slechts 14,4 kWh per 100 kilometer, bij een buitentemperatuur van 21 graden. De eenvoudigste uitvoering van de e-Niro kan bij een publiek laadpunt maar met een fase laden. Kies je voor een duurdere versie, dan gebeurt dat met drie fasen. Let op: we hebben het dan over uitrustingsniveau’s. Je hoeft dus niet persé een exemplaar met een grotere batterij aan te schaffen! Zo’n 64 kWh-variant biedt wel uitkomst aan de snellaadpaal: dat scheelt zomaar 20 minuten. Laden doet de e-Niro overigens aan de voorzijde van de auto: dat bekent dat je geregeld achterwaarts het verkeer weer in moet.