Auto Review Peugeot Rifter I

De Peugeot Rifter ziet er uit als een cartoon, maar de afmetingen van de bagageruimte zijn niet om te lachen. Heeft deze als gezinsauto vermomde bedrijfswagen het in zich om als serieuze concurrent voor een stationwagen te worden gezien?

Conclusie

Peugeot doet met de Rifter een hernieuwde poging om de personenversie van een bedrijfswagen aantrekkelijk te maken voor een groter publiek. De Fransen komen een heel eind: de Rifter smoelt goed, beschikt over de nieuwste technologische snufjes en is voor dit type auto best zuinig. Bovendien biedt hij een ongeëvenaarde hoeveelheid binnenruimte. Hoewel de rijprestaties behoorlijk zijn, mist deze Peugeot de verfijning die we van de rest van het modellengamma gewend zijn. Desondanks betaal je er een steviger prijs voor. Gesteld voor de keuze zullen consumenten daarom eerder voor een reguliere personenwagen kiezen.

Type auto en prijs

Personenversies van kleine bedrijfswagens hebben van oudsher een specifieke doelgroep. Omdat er meer belasting over moet worden betaald, zijn ze kostbaar. Het rijdt bovendien anders: vanwege de hoge koets zijn ze gevoelig voor zijwind en hellen meer over in bochten. Veel mensen vinden het uiterlijk ook minder mooi. Gezinnen die de geboden binnenruimte goed kunnen gebruiken, malen echter niet om zulke bezwaren. Samen met concerngenoten Citroën en Opel maakt Peugeot al jaren van dit soort ‘busjes’. Maar in plaats van doorgaan op de ingeslagen weg, kiest dat laatste merk voor een ommezwaai: het aloude typeplaatje ‘Partner’ is de wacht aangezegd en onder de naam ‘Rifter’ staat er tegenwoordig een soort semi-terreinwagen in de showroom, compleet met extra bodemspeling en kunststof opzetstukken. De overvloedige binnenruimte is gebleven, maar het hoekige lijnenspel is uitvergroot als bij een karikatuur, waardoor het busje iets olijks krijgt. Tegelijkertijd is de uitrusting op het niveau van een moderne personenwagen gebracht, compleet met een groot infotainmentscherm en diverse aanvullende rijhulpsystemen. Of dit de doorbraak betekent bij het grote publiek, valt te betwijfelen. De vanafprijs is met € 29.820 onverminderd fors. Een weliswaar minder ruime, maar nog altijd prima gezinsauto als de onlangs vernieuwde Skoda Fabia Combi kost met € 16.485 bijna de helft. Die is echter niet leverbaar met zeven zitplaatsen, wat in het geval van de Rifter wel kan. Ten opzichte van zijn drielingbroers de Opel Combo Tour en Citroën Berlingo is de Peugeot het duurste in aanschaf.

Hoe rijdt de Rifter

Geen verouderde motoren onder de kap van de Rifter: het personenbusje is leverbaar met dezelfde moderne krachtbronnen die bijvoorbeeld ook de 3008 aandrijven. Zoals de 130 pk en 300 Nm sterke dieselmotor uit onze testauto. Met een wagengewicht van 1.527 kilogram – een kleine 150 stuks meer dan zo’n 3008 - mag je natuurlijk geen topprestaties verwachten. Bovendien laat de zelfontbrander zich bij het accelereren goed horen; eenmaal op snelheid treedt vooral het windgeruis rond de 1,80 meter hoge carrosserie op de voorgrond. Door de bank genomen is de Rifter echter geen verkeerde auto om mee op pad te zijn. De zit achter het stuur is aangenaam hoog en ondanks de korte stoelzittingen zaten we voorin prima. De zijdelingse steun is echter minimaal, waardoor je in de bocht je tempo aan moet passen om niet van je plek te glijden. Vering en demping zijn comfortabel, al bereikten ons klachten vanaf de achterbank over de ‘springerige’ wijze waarop de achteras van de Peugeot oneffenheden verwerkt. Dankzij het grote glasoppervlak en de flinke buitenspiegels is het zicht rondom uitstekend. De fabrikant voorziet ook in een aanvullende veiligheidsuitrusting, waarvan de SOS-abonnementsdienst bij de prijs van de eenvoudigste versie zit inbegrepen (de eerste twee jaar althans; daarna moet je er maandelijks voor gaan betalen). Voor zaken als actieve rijstrookassistentie moet sowieso worden bijbetaald. We raden een proefrit aan om te bepalen of je het die meerprijs waard vind; zoals bij meer Peugeots, is het hulpsysteem vrij nadrukkelijk aanwezig. Het voelt soms alsof je aan het touwtrekken bent om de controle over het voertuig en dat kan wat ons betreft niet de bedoeling zijn. Uitschakelen kan alleen door elke rit opnieuw een knop in te drukken, die zich links onderaan de stuurkolom - en buiten je blikveld! - bevindt. Bedenkingen hebben we ook bij de handgeschakelde zesversnellingsbak, die weliswaar plezierig hoog op de middenconsole is geplaatst, maar waarvan het tweede verzet aanvoelt alsof je de versnelling niet goed hebt ingelegd. Wij konden daar maar slecht aan wennen. Het nut van Peugeots iCockpit - het kenmerkende kleine stuur waarover je naar de meters in het dashboard kijkt - ontgaat ons eveneens. Het dashboard van de Rifter is van zichzelf al hoog genoeg en bovendien oogt zo’n priegelig stuurwiel wat wonderlijk in een semi-bedrijfswagen.

De Rifter van binnen

Voor zover het uiterlijk dat al niet verraadt, kun je ook aan de positie van de bekerhouders zien dat de Rifter een dubbelleven leidt. Die bevinden zich namelijk bovenop het dashboard; een logische plek voor een bedrijfswagen misschien, maar niet voor een gezinsauto. Daar staat tegenover dat de vrijgekomen ruimte onderaan de middenconsole nu wordt ingenomen door een handig opbergvak, waarvan de Peugeot er meerdere heeft. Je komt ze overal tegen: onder de vloermatten, maar ook boven de zonneklep. Verder was onze testauto voorzien van een fraai groot aanraakscherm, waarop het infotainmentsysteem kan worden bediend. Exclusief de verwarming, die onderaan het dashboard is ondergebracht. De bedieningsknoppen liggen ook nog eens verdiept, waardoor je er moeilijk bij kunt. Het interieur van de Rifter kent wel meer van dat soort onvolkomenheden. De bekerhouders voor de achterpassagiers bevinden zich bijvoorbeeld áchter hen, net als een van de twee beschikbare stroompunten. En de uitsparing in de verkrijgbare vliegtuigtafeltjes is niet groot genoeg voor een waterfles of koffiebeker. De schuifdeuren vergemakkelijken de instap achterin; jammer dat voor het tweede exemplaar moet worden bijbetaald. Zit je eenmaal achterin, dan heb je ook als volwassene voldoende beenruimte. De beschikbare hoofdruimte is gigantisch en door het ontbreken van een middentunnel kun je bovendien met drie personen naast elkaar zitten. De Peugeot heeft overigens geen achterbank, maar losse stoelen die je ieder afzonderlijk met één handbeweging vlak legt. Optioneel kun je ook de passagiersstoel plat klappen, waardoor het praktische gebruiksgemak van de auto nog verder toeneemt. De Rifter heeft een nagenoeg vlakke laadvloer - het onderscheid tussen de kofferbak en het passagierscompartiment vormt een flauwe drempel - en je kunt minimaal 597- en maximaal 2.126 liter bagage meenemen aan boord. Als je achteruit inparkeert, houd er dan rekening mee dat de Peugeot over een uit de kluiten gewassen achterklep beschikt: anders krijg je met geen mogelijkheid de boodschappen achterin.

De Rifter en het milieu

Zoals gezegd, levert Peugeot de Rifter met dezelfde motoriseringen als hun reguliere personenwagens. Het gamma bestaat uit 1 benzine- en 2 dieselversies. Het beschikbare vermogen loopt uiteen van 100- tot 130 pk. De door ons gereden, 130 pk sterke zelfontbrander is op papier goed voor een verbruik van 1 op 16,4. Wij realiseerden in de praktijk een score van 1 op 15,7, wat voor een auto met dit lijnenspel zeker niet verkeerd mag worden genoemd.