Auto Review Honda Jazz V

De nieuwe Honda Jazz is op de nodige punten verbeterd. De kleine ruimtewagen scoort echter het hoogst op een onderdeel waar je niet zo gemakkelijk een cijfer aan hangt.

Conclusie

De nieuwe Honda Jazz is behalve veilig, zuinig en praktisch ook gewoon leuk. Een subjectief, maar belangrijk onderscheid met zijn voorgangers. Die waren weliswaar wat ruimer, maar ook een stuk saaier dan de huidige kleine ruimtewagen. Bovendien biedt deze vierde generatie Jazz een rijkere veiligheidsuitrusting. Het stevige prijsniveau blijft een horde. De betrouwbare reputatie die Honda bij de Wegenwacht geniet, geeft je misschien het benodigde laatste duwtje.

Type auto en prijs

De tweede generatie Honda Jazz was vier jaar lang leverbaar met een hybride aandrijflijn. De milieuvriendelijke variant van de kleine ruimtewagen verdween in 2015 van de Europese markt, om nu weer op te duiken. Ditmaal speelt de uitvoering echter een veel prominentere rol: anno 2020 kun je geen Jazz meer kopen zónder de combinatie van een benzine- met een elektromotor! Ander nieuws is de komst van de Crosstar. Technisch is deze versie identiek aan de reguliere MPV, maar met zijn grotere bodemspeling, uitgebouwde wielkasten en tweekleurige lak doet de Honda van buiten eerder aan een terreinwagen denken. De Crosstar geldt als het vlaggenschip van het gamma en heeft dan ook een bijbehorend prijskaartje: je betaalt minimaal € 30.120 voor al dat uiterlijk vertoon. Een ‘gewone’ Jazz is met € 24.430 een stuk voordeliger, maar de Japanners hebben slim bekeken dat niet iedereen vandaag de dag nog op een ruimtewagen zit te wachten. Veel hybrides zijn er nog altijd niet in deze prijscategorie. De modellen dié er zijn, verschillen nogal van elkaar. Aan de ene kant heb je een kleine gezinsauto als de Toyota Yaris (vanaf € 21.195), daar tegenover staat een plug-in hybride variant van de Renault Captur (minimaal € 33.290). De Honda Jazz zit daar zowel qua formaat als prijsstelling tussenin.

Hoe rijdt de Jazz

De hybride aandrijflijn die in 2011 werd geleverd, is een hele andere dan het huidige exemplaar. De toenmalige Jazz kon niet op stroom rijden; de elektromotor werkte alleen wanneer de brandstofmotor in bedrijf was. De elektromotor van de nieuwste Honda hybride is krachtig genoeg om de ruimtewagen korte stukjes eigenhandig voort te bewegen. Bovendien wordt het benodigde batterijpakket onderweg bijgeladen door de benzinemotor. Aan deze elektrische auto komt dus geen stekker te pas! Voortaan heeft de verbrandingsmotor een inhoud van 1.5-liter (dat was in 2011 nog 1.4-liter). Gecombineerd biedt de aandrijflijn bovendien het nodige extra vermogen: 109 pk en 253 Nm versus 102 pk en 200 Nm. Een traploze transmissie smeedt het geheel aaneen. Beproefde techniek: Toyota hanteert deze opzet al jaren. De Jazz heeft dan ook een aantal zaken met de producten van zijn rivaal gemeen. Er kan geen aanhanger achter de Jazz – wel een fietsendrager – en de benzinemotor is duidelijk te horen op de momenten dat er extra ondersteuning van de traditionele krachtbron wordt verlangd. Op de boordcomputer kun je ook zien welke motor voor de aandrijving zorgt. Voélen dat het benzine-exemplaar bijspringt, doe je echter niet. Overigens is het motorgeluid niet dusdanig, dat je jouw stem moet verheffen achter het stuur. Banden- en windgeruis zijn nadrukkelijker aanwezig. De koetsvorm draagt zorg voor een hoge zitpositie. Desondanks helt de Honda nauwelijks over in de bocht; het is vooral de matige zijdelingse steun waardoor je van jouw plek schuift. Een scherpe bocht daargelaten, zitten de voorstoelen prima. Voor lange bestuurders had de zitting misschien iets langer gemogen, maar zij zijn altijd beter af dan de passagiers achterin. Hoewel die eveneens weinig te klagen hebben over het geboden zitcomfort, blijkt de Jazz aan de achterzijde stevig gedempt. Korte oneffenheden kunnen dan buitengewoon oncomfortabel zijn. Het zicht naar voren doet denken aan dat van een klassieke MPV: je hebt een groot glasoppervlak voor je neus. Dat betekent helaas niet dat je ook goed om je heen kunt kijken: het extra zijruitje gaat deels schuil achter de oorspronkelijke A-stijl, zodat je nog steeds een fietser of voetganger over het hoofd kunt zien. De overige ramen in de Honda zijn klein, met flinke stijlen er omheen. Een achteruitrijcamera is voorbehouden aan het duurste uitrustingsniveau. Gelukkig beknibbelt de importeur niet op de aanwezige rijhulpsystemen. Bestempelden we de aanvullende veiligheidsuitrusting van zijn voorganger nog als karig, ditmaal leveren de Japanners zo’n beetje alle reddende engelen standaard mee. Alleen dode hoek signalering is een extra: actieve rijstrookassistentie, een noodstopsysteem, verkeersbordherkenning en adaptieve cruise control zijn altijd aan boord. Dat laatste hulpsysteem staat overigens wel erg voorzichtig afgesteld: op de kortste volgafstand passen er met gemak twee auto’s tussen. In het drukke Nederlandse verkeer gebeurt dat dan ook regelmatig!

De Jazz van binnen

Een rijtest van de Honda Jazz is niet compleet zonder het over de achterbank te hebben. Achterin vinden we ook ditmaal de zogenaamde ‘magic seats’: zittingen die je op kunt klappen, zodat de voetenbak van de ruimtewagen in enen geschikt is om bijvoorbeeld een bloembak of een kinderfiets te vervoeren. Uiteraard kun je de achterbank ook op de gangbare wijze neerklappen, alleen ontstaat er dan geen vlakke laadvloer. Er zit een ‘drempel’ op de plek waar de bagagebodem overgaat in de rugleuning van de achterbank. Dat valt extra op, omdat het kofferdeksel van de Honda opent inclusief het bumperdeel. Beladen is op die manier kinderspel. Je kunt alleen minder zaken meenemen dan voorheen: de kofferbakinhoud is geslonken tot minimaal 304- en maximaal 1.205 liter. Een modelgeneratie terug was dat nog 50- tot 115 liter extra. De laadruimte van de Crosstar-uitvoering is zelfs nog kleiner. Als doekje voor het bloeden kun je onder de bagagebodem wat extra spulletjes kwijt. Bovendien heb je de beschikking over niet een, maar twéé dashboardkastjes. Ook het aantal bekerhouders voorin is verdubbeld: je kunt je koffie in de deur of bovenop het dashboard kwijt. De Jazz is altijd al een praktische auto geweest, maar de typering ‘speels’ leek nooit op het model van toepassing. Deze vierde generatie brengt daar verandering in, met een beetje hulp van die andere kleine Honda, de e. De volledig elektrische blikvanger stond zijn tweespaaks stuurwiel aan de Jazz af. Bovendien beschikt de MPV voortaan over een fraai aanraakscherm bovenop het dashboard. Het instrumentarium is bekleed met contrasterende delen. In het geval van onze testauto betrof dat een combinatie van grijs en spierwit. Hoe frivool dat ook allemaal oogt; de bovenzijdes van de portieren en het dashboard zijn nog ouderwets uit knalharde kunststoffen opgetrokken. Dat geldt gelukkig niet voor de middenconsole, waar je vanwege de geringe zijdelingse steun van de voorstoelen nogal eens tegenaan komt. Op de achterbank is de beenruimte voldoende. De hoofdruimte houdt niet over voor wie langer is dan gemiddeld. Wil je drie volwassenen meenemen achterin, dan vormt de middentunnel nauwelijks een belemmering. De bescheiden breedte van de Honda speelt je dan eerder parten! Achterpassagiers hebben de beschikking over hun eigen stroompunten en een handig insteekhoesje voor hun mobiele telefoon. Dat bevindt zich bovenaan de rugleuning van de voorstoelen.

De Jazz en het milieu

Honda Nederland biedt van de Jazz maar één motorvariant aan. Het verbruikscijfer van de door ons gereden hybride is afhankelijk van het gekozen uitrustingsniveau. De Crosstar is het dorstigst, maar die omschrijving klinkt heftiger dan wij bedoelen: de folder vermeldt een score van 1 op 20,8. Voor onze testauto geeft Honda een verbruikscijfer op van 1 op 21,8. In de praktijk kwamen wij tot 1 op 20,2, wat voor een gezinsauto nog altijd een gedroomde waarde is.