Auto Review Hyundai Tucson II 1e facelift

Een facelift moet de Hyundai Tucson wapenen tegen kersverse concurrentie van onder meer Toyota en Citroën. Hoewel er de nodige verbeteringen aan de compacte crossover zijn doorgevoerd, raakt het beestje onmiskenbaar op leeftijd.

Conclusie

De Hyundai Tucson is een goedmoedige lobbes en een flinke slokop bovendien. Zijn rijgedrag kan echter niet verhullen dat de Koreaan alweer een paar jaar meedraait. Voor een exemplaar met een fatsoenlijke veiligheidsuitrusting en zo’n handige achteruitrijcamera ben je alsnog een boel geld kwijt. Bedragen waarvoor je bij de concurrentie een modernere crossover kunt aanschaffen.

Type auto en prijs

De Tucson is Hyundai’s derde generatie compacte crossover, al heeft het model niet altijd dezelfde typenaam gedragen. De huidige versie nam in 2015 het stokje over van de iX35. Inmiddels heeft de semi-terreinwagen zijn eerste opfrisbeurt ondergaan. Behalve de spreekwoordelijke nieuwe bumpers onderging de Tucson een heuse interieurtransplantatie. Voortaan kijk je achter het stuur van de crossover op hetzelfde instrumentarium uit als in de Kona en de i30. Verder werd de standaarduitrusting uitgebreid, net als de hoeveelheid beschikbare hulpsystemen. En ook op motorisch gebied veranderde er het een en ander. Met een vanafprijs van € 32.995 is de Hyundai niet de voordeligste-, maar ook niet de kostbaarste in zijn klasse. Een Toyota RAV-4 is bijvoorbeeld een paar duizend euro duurder, terwijl de Citroën C5 Aircross juist voor minder geld mee naar huis mag. Optioneel kun je de Tucson uitrusten met vierwielaandrijving. Die mogelijkheid blijft echter voorbehouden aan de dikste motoriseringen.

Hoe rijdt de Tucson

De door ons gereden 1.6 T-GDI is een voorbeeld van zo’n ‘dikke’ motorisering: met 177 pk en 265 Nm is het de krachtigste benzineversie die de Koreanen aanbieden. Het trekgewicht van de voorwielaangedreven versie die een week bij ons op de redactie verbleef, bedraagt 1.600 kilogram. Kies je voor een vierwielaangedreven exemplaar, dan blijft dat trekgewicht overigens gelijk. De Tucson is een traditionele SUV: je zit hoog en de carrosserie helt over. Hyundai monteert stoelen met lange zittingen, zodat ook bestuurders met een lengte boven de 1.90 meter comfortabel kunnen zitten. De zetels hadden alleen meer zijdelingse steun mogen bieden, want in de bocht glijd je gemakkelijk van jouw plek. Verder doet de besturing gevoelloos aan en op de snelweg kun je nadrukkelijk de afrolgeluiden van de banden horen. De semi-terreinwagen is voorzien van een sportstand, maar die zouden wij laten voor wat -ie is: de crossover reageert dan onbehouwen op het gaspedaal. Wanneer je jouw gemak ervan neemt, rijdt de Hyundai het plezierigst. De zeventraps automaat uit onze testauto wisselt haast ongemerkt van verzet. Na zijn opfrisbeurt beschikt de Tucson over adaptieve cruise control, waarmee de wagen autonoom door de file kan rijden. Tenminste; zolang je voor het door ons gereden topmodel kiest. Die beschikt als enige over de complete aanvullende veiligheidsuitrusting, die verder bestaat uit zaken als dode hoek signalering, actieve rijstrookassistentie, vermoeidheidsherkenning en een noodstopsysteem. Het instapmodel waarschúwt alleen dat een botsing dreigt. De optielijst biedt in dat geval geen uitkomst: je zult de Comfort-uitvoering moeten bestellen, die tegen een meerprijs van 4 mille in het leeuwendeel van de leverbare rijhulpsystemen voorziet. Je hebt dan ook een achteruitrijcamera aan boord. Dat laatste is geen overbodige luxe, vanwege het beperkte zicht door de kleine portierruiten.

De Tucson van binnen

Moderne Hyundai’s herken je aan een groot infotainmentscherm bovenaan de middenconsole. Na zijn facelift beschikt de Tucson over een soortgelijk systeem, dat de veiligheid ten goede komt. Je hoeft tenslotte niet meer je ogen van de weg te halen om de navigatiekaart af te lezen. Keerzijde van de medaille is, dat de knoppen voor de kachelbediening nu naar beneden zijn verhuisd. Krijg je het koud onderweg of beslaat de voorruit, dan ben je op die manier alsnog met jouw aandacht elders. Het binnenste van de Hyundai oogt degelijk, maar saai. Het is bovendien opgetrokken uit harde kunststoffen. Achterin de Tucson zit je riant, zowel wat het de hoofd- als de beenruimte aangaat. De rugleuning van de achterbank is verstelbaar en ondanks het feit dat je de crossover ook als vierwielaangedreven versie kunt krijgen, heeft de SUV geen middentunnel van betekenis. Je kunt dus moeiteloos drie volwassenen achterin laten plaatsnemen. Het valt alleen te hopen dat ze niet alledrie tegelijk hun telefoon willen opladen, want de Hyundai heeft voor de achterpassagiers slechts één stroompunt in de aanbieding. De kofferbak van de Tucson is minimaal 629- en maximaal 1.503 liter groot: dat zijn in dit segment serieuze afmetingen. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan beschik je over een vlakke laadvloer. Onder de vloer van de bagagebodem gaat extra ruimte schuil, die door de Koreanen alvast in handige compartimenten is opgedeeld. En over handig gesproken: de kofferklep gaat elektrisch open, zonder dat je daarvoor een hand - of voet, want dat kan tegenwoordig ook - hoeft uit te steken. Wanneer je met de sleutel op zak achter de auto plaatsneemt, zwaait de vijfde deur omhoog. Ideaal wanneer je jouw handen vol hebt!

De Tucson en het milieu

Hyundai biedt van de Tucson evenveel benzine- als dieselmotoren aan, namelijk twee stuks van elke brandstofsoort. Het beschikbare vermogen loopt uiteen van 132- tot 185 pk. Nieuw sinds de facelift is een zelfontbrander met een (kleine) elektrische hulpmotor, die louter ter ondersteuning dient. De door ons gereden krachtigste benzineversie mét automaat is op papier goed voor een gemiddeld verbruik van 1 op 14,5. Na afloop van onze test noteerden wij een score van 1 op 12,5.