Auto Review Toyota Proace City I

Toyota biedt extra garantie op hun versie van de Citroën Berlingo. Zo’n kleine personenbus lijkt geknipt als gezinsauto, maar je moet hem wel voor de deur durven zetten.

Conclusie

De Toyota ProAce City Verso is ruim, veilig en verbluffend zuinig. Ten opzichte van zijn vierlingbroertjes bij Citroën, Opel en Peugeot profiteer je daarnaast van lagere maandlasten en een langere garantietermijn. Voor het geld dat je aan zo’n ProAce City kwijt bent, kun je echter ook een stationwagen of een semi-terreinauto kopen. Daarin kun je misschien minder spullen kwijt, maar ze rijden wel volwassener. Bovendien zijn ze vriendelijker voor het oog.

Type auto en prijs

Eind jaren ’90 beleefden de personenversies van kleine bedrijfswagens hoogtijdagen in de verkoopstatistieken. Bij Renault en Citroën kon je in die tijd tegen betrekkelijk weinig geld voor een riante gezinsauto terecht. Die busjes waren zo voordelig, omdat ze werden gemaakt door autofabrikanten die samen optrokken. De Renault Kangoo werd bijvoorbeeld ook als Nissan Kubistar verkocht en de Citroën Berlingo maakte deel uit van een drieling met de Opel Combo en Peugeot Partner. Een deel van die samenwerkingen bestaat nog steeds. Sterker nog: PSA - het moederbedrijf van Citroën, Opel en Peugeot - heeft in dit deel van de markt de handen ineengeslagen met Toyota. De ProAce City Verso is de Japanse versie van de Citroën Berlingo, Opel Combo Tour en Peugeot Rifter. De onderlinge gelijkenis is treffend, maar toch zijn er een aantal belangrijke verschillen. Om te beginnen legt de ProAce City minder gewicht in de schaal, waardoor je per kwartaal tot wel € 25 aan motorrijtuigenbelasting uitspaart. Bij de Japanners krijg je bovendien drie jaar extra fabrieksgarantie. Daar staat dan wel een iets hogere vanafprijs tegenover: de Toyota kost je minimaal € 30.675 en is daarmee de een-na-duurste personenbus van het viertal. Alleen Peugeot vraagt meer, met een prijskaartje van minstens € 31.250. Voor dat geld heb je al een Opel (vanaf € 29.936) of Citroën (minimaal € 30.220) voor de deur staan. Optioneel zijn al deze modellen verkrijgbaar in een zevenzits configuratie. Standaard bieden ze echter plek aan vijf personen. De prijspakkers van weleer zijn het sowieso niet meer: in 1997 kostte een Berlingo ongeveer evenveel als een kleine gezinsauto. Tegenwoordig koop je voor de aanschafprijs van zo’n personenbus een semi-terreinwagen.

Hoe rijdt de ProAce City Verso

Bedrijfswagens zijn gemaakt om beladen te worden: dan rijden ze het plezierigst. Hetzelfde geldt voor de personenversies. De ProAce City Verso kan slecht met korte oneffenheden overweg wanneer er niemand op de achterbank zit en de kofferbak leeg blijft. De Toyota blijkt dan dermate zacht gedempt, dat je van een verkeersdrempel nog een paar keer kunt nagenieten. Met zijn hoge koets vangt het busje daarnaast een boel wind. En in de bocht wil de carrosserie al snel gaan ‘hangen’. Het is de prijs die je betaalt voor het overweldigende ruimteaanbod (waarover later meer, onder het kopje ‘De ProAce City Verso van binnen’). Wanneer je rustig met de Toyota rijdt - en laten we wel wezen, dat is toch voornamelijk wat de beoogde doelgroep ermee van plan is - dan is de gezinsauto een verbazend comfortabele metgezel. Onder de kap van onze testauto lag een 130 pk en 230 Nm sterke driecilinder benzinemotor, goed voor een trekgewicht van 1.150 kilogram. In ons geval was de aandrijflijn gekoppeld aan een achttraps automaat met schakelflippers. Die hebben we echter niet nodig gehad: de transmissie doet van zichzelf al keurig zijn werk. Wel is het zo, dat je de versnellingsbak bij lage toerentallen duidelijk voelt schakelen. Banden- en windgeruis zijn hoorbaar, maar storend wordt dat niet. De besturing is licht: plezierig in de stad, maar minder prettig op de snelweg. De zit achter het stuur is in de ProAce City aangenaam hoog en ondanks de korte zittingen van de voorstoelen zaten wij prima. Dankzij het grote glasoppervlak en de flinke buitenspiegels is het zicht rondom uitstekend: alleen over je schouder blijft er een dode hoek over. Gelukkig beschikte onze testauto over een achteruitrijcamera: een accessoire die is voorbehouden aan de duurdere uitvoeringen, net als hulpsystemen als dode hoek bescherming, adaptieve cruise control en automatisch groot licht. Iedere Toyota bus beschikt standaard over een noodremsysteem, vermoeidheids- en verkeersbordherkenning. Ook dode hoek ondersteuning is altijd aan boord, maar dat hulpsysteem is hinderlijk aanwezig: wij schakelden het liever uit. Zodra je de motor afzet, is de ProAce City dat echter weer vergeten. Je zult de assistent dus iedere rit opnieuw het zwijgen op moeten leggen.

De ProAce City Verso van binnen

Ooit wel eens een in hoogte verstelbare hoedenplank gezien? Deze Toyota heeft er een. Of je daar ook daadwerkelijk iets aan hébt; daarover kun je van mening verschillen. Wel handig is de separaat te openen achterruit. Het kofferdeksel van de ProAce City is gigantisch, maar doordat je ook alleen het venster omhoog kunt doen, kun je alsnog gemakkelijk een kleine boodschap inladen. Wil je meer spullen meenemen, dan is het verstandig om daar bij het parkeren al rekening mee te houden. De kofferbak van de personenbus is maximaal 3.300 liter groot. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan ontstaat er een vlakke laadvloer. Daarmee zijn we er nog niet, want overal in de Toyota kom je handige opbergmogelijkheden tegen. In het - dubbele! - dashboardkastje, maar ook achter de zonneklep en zelfs onder de vloermatten (al moet daar in het laatste geval voor worden bijbetaald). Onze persoonlijke favoriet is het speciale vak dat boven de bagageruimte aan het plafond is bevestigd. Daar kun je zowel via de kofferklep als vanaf de achterbank bij. Die achterbank bestaat uit drie losse stoelen: je kunt ze niet verschuiven of verstellen. Ondanks het feit dat je achterin hoger zit dan voorin, blijft er nog meer dan voldoende hoofdruimte over. Dat geldt niet voor de beschikbare beenruimte: onze testauto was uitgerust met vliegtuigtafeltjes (eveneens een optie) en daar zaten wij met onze knieën niet ver vanaf. In- of uitstappen is dankzij de schuifdeuren kinderlijk eenvoudig en omdat de ProAce City geen middentunnel van betekenis heeft, kun je bovendien moeiteloos met drie personen naast elkaar plaatsnemen. Je hebt dan de beschikking over eigen ventilatieroosters en een stroompunt. Nou vooruit; twee stroompunten. Hoewel onze Toyota vijf zitplaatsen had, bleek het stroompunt voor de derde zitrij alvast aan boord. Het was even pielen met het laadsnoer, maar toen konden we achterin alsnog meerdere mobiele apparaten van stroom voorzien. Ronduit onhandig zijn de bekerhouders aan boord: die zijn te klein of te groot, waardoor er geen flesje water in overeind blijft staan. Hoewel het je in de ProAce City aan niets ontbreekt - de bus ondersteunt Apple CarPlay en is zelfs leverbaar met ‘keyless entry’ - komt de interieurafwerking niet overeen met het verschuldigde prijskaartje. Je wordt omgeven door zwarte, harde kunststof. Zelfs in het door ons gereden topmodel!

De ProAce City Verso en het milieu

Toyota levert de ProAce City Verso in ons land uitsluitend met benzinemotoren. Dat zijn er twee: eentje met 110- en een met 130 pk. Geen van de krachtbronnen krijgt hulp van een elektromotor: iets wat je bij de Japanners wel zou verwachten. De driepitter waarmee wij op pad konden, bleek van zichzelf al spaarzaam genoeg. We stonden echt even met onze ogen te knipperen toen we ontdekten dat ons praktijkverbruik 1 op 18,2 bedroeg. Dat is beter dan de score die Toyota in de brochure vermeldt (namelijk 1 op 14,1)! En dat voor een auto met de stroomlijn van een koel/vriescombinatie.