Auto Review Honda Cr-V V

Honda kan bogen op een jarenlange historie, maar het aanbod is tegenwoordig nog maar bescheiden. Toch is dat niet waar we op doelen, wanneer we de nieuwe CR-V als liefhebbersauto bestempelen. De semi-terreinwagen is inmiddels toe aan zijn vijfde modelgeneratie.

Conclusie

Bij een liefhebbersauto denk je eerder aan een sportwagen of een oldtimer, maar deze Honda CR-V mag je net zo goed onder die categorie scharen. Er valt weliswaar het een en ander op de semi-terreinwagen aan te merken, maar wij kunnen ons voorstellen dat er onder de streep genoeg geïnteresseerden voor het model te vinden zijn. Het is namelijk een rijk uitgeruste, beresterke gezinswagen. Dat het publiek vermoedelijk bescheiden uitvalt, komt eerder door het hoge prijsniveau dan zijn eigenaardigheden.

Type auto en prijs

Hoewel de CR-V niet tot Honda’s langstlopende modellen kan worden gerekend, is het een van de weinige auto’s die het Japanse merk nog in ons land verkoopt. De optioneel met vierwielaandrijving verkrijgbare semi-terreinwagen zal voor het eerst ook als plug-in hybride worden geleverd. Prijzen beginnen bij € 40.135 voor de eenvoudigste benzineversie, die voor dat geld al over een rijke (veiligheids)uitrusting beschikt. De Honda is wel een stuk duurder dan concurrenten als de Mazda CX-5 en Seat Tarraco. Dat prijsverschil maakt de SUV goed met een grotere kofferbak en een hoger trekgewicht. Twee extra zitplaatsen moeten net als bij de Seat uit de accessoiresfolder komen. In het geval van de Honda kan er echter maar van één uitvoering een zevenzitter worden gemaakt, namelijk de vierwielaangedreven 1.5 benzineversie mét automaat in de zogenaamde Lifestyle-trim.

Hoe rijdt de CR-V

Kiezen voor een automaat levert je in het geval van de nieuwe Honda CR-V niet alleen extra rijcomfort op. Je krijgt er ook meteen tientallen pk’s bij: onze testauto, voorzien van zo’n automatische transmissie, is goed voor 193 pk. De handbak moet het doen met 173 stuks. Het koppel van de door ons gereden uitvoering ligt ook hoger: 243- in plaats van 220 Nm. Ongeacht de gekozen transmissie bedraagt het trekgewicht 2.000 kilogram, wat flink is voor een SUV in dit deel van de markt. De meerprijs voor zo’n automaat is met 13 (!) mille echter ook buitengewoon stevig: je zit namelijk meteen vast aan een versie met vierwielaandrijving en een hoger uitrustingsniveau. En dan gaat het ook nog eens om een smaakgevoelige, traploze transmissie; een zogenaamde CVT-bak. De Honda stemt het benodigde toerental daarbij af op jouw gasvoet. Accelereer je niet met beleid, dan zet de krachtbron een keel op. Een andere manier van autorijden, die je kunt omzeilen door de schakelflippers aan het stuur te gebruiken. Op die manier heb je de keuze uit een aantal kunstmatig ingestelde versnellingen en blijft het rumoer van de motor binnen de perken. Sturen doet de Honda met gevoel en de onderstelafstemming is aangenaam, zij het een vleugje sportief. Op korte oneffenheden als een verkeersdrempel hoef je daarvoor geen complimentjes te verwachten van je medepassagiers. De algemene indruk die de crossover op je achterlaat, is dat hij is gemaakt voor de eeuwigheid. Hij voelt onverzettelijk. De zitpositie is hoog en de ramen groot, maar toch valt het zicht rondom tegen. Dat komt omdat de raamstijlen fors zijn, net als de omlijsting van de buitenspiegels. In een parkeergarage is het een crime om in te schatten of je langs of tegen de kaartautomaat aan rijdt. Standaard beschikt de CR-V over een uitgebreide aanvullende veiligheidsuitrusting, met onder meer rijstrookassistentie, verkeersbordherkenning en adaptieve cruise control. Alleen voor file-assistentie, een head-up display en dode hoek signalering ben je aangewezen op een hoger uitrustingsniveau. Maar juist de hulpsystemen waarvoor moet worden bijbetaald, werken niet optimaal. Wie langer is dan 1.90 meter kan het head-up display slecht aflezen en de dode hoek signalering staat wel erg voorzichtig afgesteld: wanneer je na het passeren van een vrachtwagen terug wilt naar de rechter rijstrook, begint de Honda alsnog te piepen. Volgens het instructieboekje kan het systeem worden uitgeschakeld. De handleiding verzuimt alleen te vermelden hoé.

De CR-V van binnen

In vergelijking met andere Japanse automerken als Toyota en Mazda is Honda nog behoorlijk authentiek. Daarmee bedoelen we dat je in de CR-V een wat ongewoon interieur aantreft, met meetinstrumenten op verschillende niveau’s. Verder is het binnenste opgetuigd met diverse soorten sierstrips, waarvan we ons kunnen voorstellen dat niet iedereen ze even fraai vindt. Dat geldt ook voor de navigatiekaart, die wat grof is vormgegeven. Het infotainmentsysteem zit plezierig hoog op het dashboard en is goed afleesbaar; het aanraakscherm reageert daarentegen traag op je commando’s. De Honda biedt achterin een ‘bioscoopzit’, waardoor de achterpassagiers hoger zitten dan de mensen voorin. De instap wordt vergemakkelijkt doordat de achterportieren haaks op de koets openen. Eenmaal op de achterbank heb je een sloot aan beenruimte tot je beschikking. Omdat er geen middentunnel van betekenis in de Honda aanwezig is, kun je achterin gemakkelijk met drie volwassenen naast elkaar zitten. De hoofdruimte is toereikend, zelfs met het optionele panoramadak waarvan onze testauto was voorzien. De kofferbak meet minimaal 561- en maximaal 1.756 liter: daar komen concurrenten als de Mazda CX-5 en Seat Tarraco niet bij in de buurt. De rugleuning van de achterbank kun je vanuit de bagageruimte neerklappen: op die manier ontstaat een vlakke-, maar geen dubbele laadvloer. Onder de bagagebodem gaat in de reguliere benzineversies namelijk het – standaard - reservewiel schuil.

De CR-V en het milieu

Geen diesels bij Honda: de CR-V is uitsluitend leverbaar met een benzinemotor of een hybride aandrijflijn. Het beschikbare vermogen loopt uiteen van 145- tot 193 pk. De door ons gereden testversie is – mét automaat en vierwielaandrijving – goed voor een gemiddeld verbruik van 1 op 12,5. Zo staat het althans in de brochure; in de praktijk realiseerden wij een score van 1 op 10,9.