ANWB HomepageLandgoed De Utrecht-route
Nederland, Noord-Brabant, Esbeek
- 98
- 99
- 47
- 45
- 95
- 96
- 77
- 76
- 97
- 70
- 29
- 28
- 69
- 98
Deze afwisselende route heet naar Landgoed De Utrecht in de Brabantse Kempen. Toen verzekeringsmaatschappij De Utrecht het landgoed in 1898 kocht, was de grond woest en begroeid met heide. Nu vindt u er bos, bouwland, wat heide en enkele vennen. De route gaat ook door een stukje België, met dezelfde zandgronden als in Noord-Brabant.
Fietsveiligheid: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en mederecreanten en ga waar nodig achter elkaar rijden.
• Tussen 95-96 en 28-69-98-99-47 zijn de fietspaden door de bossen en over de heide vrij smal, vaak met een paaltjesscheiding tussen fietspad en het naastgelegen zandpad; ga hier achter elkaar fietsen.
• Tussen 99-47 bevinden zich hobbels in het fietspad door omhoog gekomen boomwortels.
• Tussen 47-45 blokkeren twee slagbomen de doorgang voor auto's; als fietser kun je erlangs, maar pas je snelheid aan.
Toegankelijkheid: deze route is ongeschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.) vanwege bovengenoemde smalle paden door de bossen.
Als je bij “In den Bockenreyder” start, fiets je al snel dwars door een golfbaan. Aan het einde daarvan zie je links, over een parkeerterrein kijkend, de brandtoren (1905; niet te bezichtigen) van Landgoed De Utrecht. Sinds 1990 staan de toren en belendende gebouwen op de monumentenlijst. Van Landgoed De Utrecht (2500 ha) is in de loop der tijd zestig procent omgezet in bos en dertig procent in cultuurland. De rest bleef zoals het was. Boerderijen en bosarbeiderswoningen kregen één bouwstijl.
De verzekeringsmaatschappij had primair commerciële bedoelingen met de grond: cultuurland werd verpacht aan boeren en bossen leverden stuthout voor de mijnschachten in Zuid-Limburg. Het complex werd met gevoel voor natuurwaarden ingericht, zodat een kleinschalig Kempisch landschap is ontstaan.
Tussen knooppunt 99 en 47 fietst u voorbij een aantal kunstobjecten die onderdeel uitmaken van de Andreas Schotel Wandelroute van 10 kilometer die start bij het gelijknamige museum in Esbeek naast de kerk. U ziet, onder andere, houtzagers, een 8 meter hoge koe en een ploegende boer.
Op je tocht door de bossen, waar tot 1900 heide groeide en waar nog langer geleden (voor 1500) ook bossen waren, passeer je vier vennen. Achtereenvolgens De Broekeling, Het Panneven, Het Goor en De Flaes. Vennen liggen in natuurlijke laagten met bodems van ondoorlatende leemlagen of ijzerbanken die het water beletten weg te zakken. . Rond het eerste ven, Broekeling, is een wandelpad aangelegd als onderdeel van de bovengenoemde wandelroute. In het water staan hele bijzondere sculpturen van badende dames.
Het Panneven staat ’s zomers droog. Na de zomer kleuren de randen van het ven lichtpaars door de bloeiende dopheide.
De Reusel en de Beerze speelden een belangrijke rol in de vorming van het beekdalenlandschap. Tussen Hooge Mierde en Hulsel ligt het dal van de Reusel. De Reusel is hier niet meer dan een sloot, de bron bevindt zich op geringe afstand. Noordelijker bij Diessen is hij veel breder.
Tussen knooppunt 29 en 28 fiets je in het dal van de Beerze. Aan uw linkerhand ligt de Neterselse Heide met naaldbos, gemengd bos, hakhout en cultuurgrond: een Kempisch landschap ten voeten uit. De Kempen in Nederland en België vormen fysisch één geheel.
Tussen de Neterselse en de Mispeleindse Heide ligt Het Goor, een groot ven omringd door berken. Er bivakkeren en/of broeden kieviten, kokmeeuwen, wulpen en witte sterns.
Het laatste ven op deze route is De Flaes. Net als Het Goor een groot ven. De bomen eromheen zijn dennen. Net na (69) ligt de Flaestoren, die vanaf 24 m hoogte uitzicht biedt over het Flaes- en Het Goorven (toegang €1,- via de automaat)
De Hertgang was tot het eind van de 19e eeuw een heerlijkheid. De boerderijen van deze heerlijkheid lagen te midden van onmetelijke heidevelden in het vruchtbare dal van de Reusel. Bij Herberg In den Bockenreyder ben je op de oude landbouwgronden van de Hertgang. De naam van deze herberg verwijst naar een oud Kempisch volksgeloof dat verhaalde van geesten die op een bok door de lucht vlogen.