Auto Review BMW 1-Serie III (F40)

De nieuwe BMW 1 Serie kost een flinke bom duiten en afgezet tegen de hoeveelheid binnenruimte en de standaarduitrusting, prijst de compacte gezinsauto zich zelfs behoorlijk uit de markt. Maar dit is dan ook geen C-segmenter die je met je verstand koopt.

Conclusie

De BMW 1 Serie is ook in zijn nieuwste gedaante weer een begeerlijke personenwagen. Mits je jouw auto met je hart kiest: luister je tijdens de aanschaf naar je verstand, dan zijn er in dit deel van de markt voordeliger - en praktischer - C-segmenters te koop. Maar we betwijfelen, of die zelfs van een ritje naar de supermarkt een feestje weten te maken. Notabene met de eenvoudigste motorisering!

Type auto en prijs

Na de Isetta liep er bij BMW decennialang geen kleine auto meer van de band. Tot 2004: in dat jaar maakte de oorspronkelijke 1 Serie zijn opwachting. Inmiddels zijn we aanbeland bij de derde generatie van het model, dat net als de grotere 3 en 5 Serie is uitgegroeid tot een verkoopsucces. De nieuwste 1 Serie breekt in meerdere opzichten met het verleden. In de eerste plaats is het een voorwielaangedreven auto, waar bij de eerdere modellen de achterwielen werden aangedreven. Daarnaast leunt het design van de compacte middenklasser sterk op dat van de X2: een van de meest recente crossovers van het merk uit München. We zien in de grille bijvoorbeeld de karikaturaal grote nieren terug. Met een prijskaartje van minimaal € 34.726 is de BMW een paar duizend euro duurder dan een rivaal als de Mercedes A-Klasse (vanaf € 31.940). Zou je genoegen nemen met een Volkswagen Golf (minimaal € 25.995), dan kun je zelfs bijna 10 mille in je zak houden. De meerprijs zit ‘m niet in een rijkere uitrusting, want voor cruise control moet bij BMW al worden bijbetaald. Daarentegen heeft de voordeligste 1 Serie direct een 140 pk sterke benzinemotor onder de kap: bij de concurrentie moet je het met minder paardenkrachten stellen. De voorganger van deze modelgeneratie was nog beschikbaar met drie deuren: de nieuwste kleine BMW is er alleen met vijf portieren.

Hoe rijdt de 1 Serie

Al vanaf het verlaten van het parkeerterrein kan er geen twijfel over bestaan: je bent onderweg met een échte BMW. De besturing van de 1 Serie is lekker ‘vlezig’ en ook al zijn het vanaf nu de voorwielen die worden aangedreven; de gezinsauto reageert nog even gretig op je commando’s. Onder de motorkap van onze testauto ligt de eenvoudigste krachtbron: een driecilinder benzinemotor, goed voor 140 pk, 220 Nm koppel en een trekgewicht van 1.300 kilogram. Daar hoef jij je dus geenszins mee gestraft te voelen. Hoewel er bij het starten een weinig flatteuze siddering door de auto trekt, blijft de driepitter verder netjes op de achtergrond. Alleen bij lage toerentallen hoor je de motor ‘brommen’. In ons geval maakte een zeventraps automaat deel uit van de aandrijflijn. Een juweel van een transmissie, die zich haast ongemerkt van zijn taak kwijt. In combinatie met de verschillende rijmodi die tot jouw beschikking staan, tover je de BMW daarmee in een handomdraai om van een sportieveling naar een heerlijke reisauto. De optionele 18-inch wielen onder onze testuitvoering zijn onvergeeflijk wat het oneffenheden in het wegdek aangaat; voor de rest wordt het nooit oncomfortabel aan boord. Sinds de modelwissel profiteert de 1 Serie van een groter glasoppervlak, wat het zicht rondom ten goede komt. De standaard veiligheidsuitrusting omvat naast vermoeidheidsherkenning en rijstrookassistentie ook een noodstopsysteem bij stadssnelheden. Wie extra rijhulpsystemen wil, kan op de optielijst onder meer adaptieve cruise control, dode hoek signalering en een waarschuwing bij kruisend verkeer aan de achterzijde van het voertuig aankruisen. Ook een head-up display behoort tot de mogelijkheden, maar ben je langer dan gemiddeld, dan zijn de verstelmogelijkheden niet genoeg om alle informatie tot je te nemen.

De 1 Serie van binnen

Maar liefst 16 mille aan opties bevatte onze testauto, van stuur- en stoelverwarming, een dikke stereo en een glazen dak tot de antraciet hemelbekleding. Ondanks het prijskaartje van dik 50.000 euro bleken de middenconsole en de onderzijde van de portieren nog altijd vervaardigd van hard kunststof. De omlijsting van de luchtroosters was van een soortgelijk materiaal gemaakt. Dat oogt niet heel ‘premium’, temeer daar onze testuitvoering tegen meerprijs ook van een digitaal instrumentarium was voorzien. De Duitsers verdienen een pluim voor de vernuftige manier waarop ze de draadloze oplaadmogelijkheid voor je smartphone hebben vormgegeven. Ook daarvoor moet worden bijbetaald, maar aangezien de accessoire is ontworpen als een envelop, slingert je toestel nooit meer los rond (zoals bij menig alternatief helaas wel het geval is). In vergelijking met zijn voorganger is de 1 Serie niet zozeer langer, maar wel breder en hoger geworden. Dat heeft gunstige gevolgen voor de inhoud van de kofferbak, die voortaan minimaal 380- en maximaal 1.200 liter meet. De BMW beschikt over een dubbele laadvloer, maar de bagagebodem is niet in hoogte verstelbaar. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan ontstaat er een zo goed als vlakke laadvloer. Mits van gemiddelde lengte zitten de achterpassagiers er comfortabel bij: de been- en hoofdruimte schieten alleen tekort, wanneer je langer bent dan 1.85 meter. In- en uitstappen valt nog niet mee, omdat je over de wielkuip naar binnen moet klauteren. En wanneer je eenmaal zit, is de middentunnel dusdanig groot, dat er geen derde passagiers in het midden past. Wel hebben de inzittenden achterin hun eigen ventilatie-openingen en twee stroompunten, al zijn die van het type USB-C. Wanneer je daarvoor de juiste kabel ontbeert, voert de eerste rit met je nieuwe 1 Serie naar de elektronicawinkel.

De 1 Serie en het milieu

BMW levert de 1 Serie in ons land voorlopig met 2 benzine- en 3 dieselmotoren. Het beschikbare vermogen loopt uiteen van 116- tot 306 pk. Voor onze testauto - mét automaat - geven de Duitsers een verbruikscijfer op van 1 op 18,9. In de dagelijkse praktijk schopten wij het tot een score van 1 op 11,8.