Auto Review Abarth 500 I

Gepast geweld

Abarth - 695 Biposto

Met een auto moet je zuinig omgaan. Behalve wanneer die auto de Abarth Biposto is; bij die mutatie van de ooit zo knuffelbare Fiat 500 kun je gerust geweld gebruiken.

Conclusie

De Abarth 695 Biposto is een supercar in zakformaat. Je zou het zelfs een koopje kunnen noemen; voor een auto die een soortgelijke rauwe rijbeleving biedt, ben je al gauw enkele tonnen (!) meer kwijt. In zekere zin is het ook een waardevaste investering, want dit is speelgoed waarmee je eindeloos kunt blijven spelen. Gezien zijn rauwe omgangsvormen houden wij echter ons hart vast voor de onderhoudskosten. En tweedehands zouden we er ook niet gauw eentje aanschaffen…

Type auto en prijs

Abarth staat bekend als huistuner van Fiat, maar maakte in 1948 zijn debuut als zelfstandig automerk. Fiat nam de fabrikant begin jaren ’70 over, waarna Abarth langzaam maar zeker wegkwijnde als accessoire in de modelbrochures. In 2007 werd het merk door de Italianen in ere hersteld. Sindsdien maakt het zijn eigen, sportieve versies van de Fiat 500 en Punto. De 695 Biposto is hun voorlopige topmodel. De 500 die achter dat typeplaatje schuil gaat, oogt lang zo aaibaar niet meer, met zijn uitgeklopte wielkasten en twee vuistdikke uitlaten. Het beschikbare vermogen komt overeen met dat strijdlustige uiterlijk en de prijs is al even pittig: de Biposto kost je minimaal € 49.950. De grootste attractie van de monsterlijke stadsauto - een versnellingsbak uit de racerij - heeft een meerprijs van maar liefst 10 mille en ook voor de kunststof ramen waarmee de auto steevast wordt afgebeeld, moet stevig worden bijbetaald. Voor je het weet, prijkt er een bedrag van 65 mille onderaan de offerte. En da’s best een boel geld voor een auto zonder achterbank: ‘biposto’ is Italiaans voor ‘tweezitter’.

Hoe rijdt de Abarth 695 Biposto

De demo van Fiat Auto Nederland, tevens de importeur van Abarth, heeft geen zijruiten van polycarbonaat. Die accessoire wordt inbraakgevoelig geacht, want je kunt het minieme schuifraampje niet afsluiten. Aan de buitenzijde is daardoor niet goed te zien met welke bijzondere uitvoering je van doen hebt. Een blik in het interieur verraadt dat onze testauto wel met de speciale race-versnellingsbak is uitgevoerd. Die kost een lieve duit, maar bepaalt in grote mate de rijervaring van de Biposto. De versnellingshendel is een lange aluminium staaf, die vanaf de grond tot voorbij de knoppen van de raambediening reikt. Hoewel je er intuïtief aan wilt trekken of tegen wilt slaan, werkt de opengewerkte versnellingsbak volgens hetzelfde principe als die van een reguliere handgeschakelde auto. Je wordt dus gewoon geacht om eerst het koppelingspedaal in te trappen en daarna een versnelling in te leggen. Daarmee houden alle overeenkomsten op, want van soepel schakelen is de militante 500 niet gediend. De versnelling er in rámmen zul je, wat zowel opzwepend als beangstigend aandoet. De constructie is er echter op bemeten, aldus een woordvoerder van de importeur. Gelukkig vertelt hij ons pas bij terugkomst dat de beveiliging ontbreekt die in elke andere auto voorkomt dat je van een willekeurige versnelling per ongeluk terug kunt schakelen naar de eerste. Zou je die fout maken, dan blaas je de motor op. Onder het kapje van de Biposto ligt een viercilinder benzinemotor met turbo. De krachtbron heeft een bescheiden inhoud van 1,4-liter, maar is desalniettemin goed voor 190 pk. In combinatie met het geringe wagengewicht - de Abarth weegt nog geen 1.000 kilo - zorgt dat voor een explosieve acceleratie. Onderweg merk je al gauw dat de Biposto eigenlijk op een circuit thuis hoort. We benoemden al de speciale manier van schakelen, maar ook sturen is al een hele opgave. De voorwielen van de Abarth - belast met de taak om die 190 paarden op de weg te brengen - klauwen voortdurend naar grip. Op de afgelegen wegen waartoe je in ons land bent veroordeeld wanneer je ongestraft een potje wilt stoeien, is het maar goed dat schakelen met ruwe hand mag. Je hebt simpelweg geen tijd om het stuur langer los te laten; de Biposto staat zo knetterhard afgesteld, dat de minste oneffenheid in het wegdek voor een subiete koersverandering zorgt. De sport-knop die bijdraagt aan de wildste acceleratie en het mooiste uitlaatgeluid, kan ook uit. Daarmee wordt het beest nog wat beteugeld. En je zou bij de Abarth-dealer de instelbare schokdempers iets aan kunnen laten passen. Maar met zulke ingrepen doe je een auto als deze eigenlijk geen recht. Over de veiligheidsuitrusting kunnen we kort zijn: behalve ABS en ESP zijn er op de Biposto geen aanvullende hulpsystemen leverbaar. De auto heeft wel stevigere remmen.

De Abarth 695 Biposto van binnen

In zekere zin is de Biposto de ruimste Fiat 500 die je kunt kopen: hij heeft tenslotte geen achterbank. Zo mist de tot racemonster omgetoverde stadsauto wel meer onderdelen. Een airco ontbreekt, de deurpanelen zijn verwijderd en ook naar een radio is het vergeefs zoeken. Zulke zaken zijn achterwege gelaten om de Abarth zo licht mogelijk te houden. Ook de geluidsisolatie, waardoor het aan boord best hol klinkt (op de momenten dat je geen gas geeft). Een stel puike racekuipjes zit er dan weer wel in. Ze zijn niet in hoogte verstelbaar; voor een racewagen heb je daardoor een te hoge zitpositie. Een aantal zaken die we in de testauto om ons heen zien, blijken van de optielijst te komen. De aluminium vloermatten bijvoorbeeld, of de tripmaster boven aan de middenconsole. Dat is een soort computer, bedoeld voor race-doeleinden. Je kunt prima zonder, maar het oogt natuurlijk wel speciaal. Handig is de kooiconstructie achter de voorstoelen. Die draagt niet alleen bij aan de stijfheid van de carrosserie, maar het net dat er tussen is gespannen zorgt er tegelijk voor dat jouw bagage niet om je oren vliegt wanneer jij je door de Biposto laat uitdagen tot weer een vechtpartij.