Auto Review Kia Rio IV

Kostbare Koreaan

Kia - Rio 1.0 T-GDi (100 pk)

Frivool kunnen we de nieuwe Kia Rio niet noemen. Dat hoeft ook niet, want zijn kwaliteiten liggen op een ander vlak. Maar met een prijskaartje als dat van deze Koreaan had hij best over wat meer pluspunten mogen beschikken.

Conclusie

De Kia Rio is een volwassen gezinsauto met een serieus uiterlijk en een al even serieuze veiligheidsuitrusting. Dat die hulpsystemen zelfs op de eenvoudigste versie kunnen worden bijbesteld, geldt als pré, net als de prestaties van de nieuwe benzinemotor. In verhouding met de concurrentie betaal je voor de Koreaan echter aanzienlijk meer. Voor dat geld had er best een betere geluidsisolatie afgekund.

Type auto en prijs

De Rio is Kia’s wapen in de klasse van de Renault Clio en de Skoda Fabia. Het model heeft de Koreanen hier in Nederland op de kaart helpen zetten, maar zakte de laatste jaren weg in de verkoopstatistieken ten faveure van veel grotere of kleinere Kia’s (de Sportage en de Picanto bijvoorbeeld). De vierde generatie van de Rio moet dat verschil goed gaan maken. Zijn frivole vormgeving heeft plaatsgemaakt voor een ‘no nonsense’-uiterlijk, waardoor er meer ruimte beschikbaar is voor de inzittenden en hun bagage. Eén ding is zeker: de Nederlandse importeur is niet van plan om op prijs te gaan concurreren. Met een vanafprijs van € 15.735 is de compacte gezinsauto geen koopje. Weliswaar krijg je voor dat geld een 100 pk sterke basismotor waar de concurrentie vaak niet verder komt dan 60 stuks, maar ga je de auto’s gelijkwaardig aankleden, dan is de Kia alsnog honderden euro’s duurder. In dit bij particuliere kopers populaire marktsegment is dat een aanzienlijk prijsverschil, dat alleen nog maar groeit wanneer je voor een andere motorisering kiest. De fameuze 7 jaar fabrieksgarantie vormt een pleister op de wonde.

Hoe rijdt de Kia Rio 1.0 T-GDi (100 pk)

Kia geeft bij de introductie van de nieuwe Rio de voorkeur aan driecilinder benzinemotoren. Het eenvoudigste exemplaar is al 100 pk sterk en dat is in deze klasse niet misselijk, zeker niet wanneer de driepitter vervolgens zo gretig reageert als het exemplaar uit onze testauto. Hoewel de Rio bij zijn modelwissel tientallen kilo’s is aangekomen, voelt de gezinsauto toch lichtvoetig aan. Het koppel van de eenvoudigste uitvoering bedraagt 171 Nm, het trekgewicht 1.000 kilogram. Sturen doet de Rio met veel gevoel. Misschien zelfs iets teveel, want korte oneffenheden dreunen door in het stuurwiel. De sterkere uitvoering van de driecilinder heeft een zesbak, de instapper moet het met een verzet minder stellen. Op het schakelgedrag hebben we geen aanmerkingen, wel op de karige geluidsisolatie. Zeker op de snelweg is het net alsof je een raam op een kier hebt staan: je hoort nadrukkelijk wat er buiten de auto gebeurt, inclusief het geruis van de wind en de afrolgeluiden van de banden. De benzinemotor zelf is juist mooi stil. Waar we van Kia gewend zijn dat het stoelen monteert met een zitting die ook voor langere inzittenden voldoende steun biedt, stelt de Rio enigszins teleur. De zittingen zijn helemaal zo lang niet en staan iets te vlak. Gelukkig maakt het aangename veercomfort een hoop goed. De Kia heeft een absurd lage rolweerstand; terugschakelen om op de motor af te remmen, heeft nauwelijks zin. De veiligheidsuitrusting is uitgebreid voor een auto in deze klasse, al moeten hulpsystemen als een zelfstandig remsysteem en rijstrookassistentie (door middel van geluid) van de optielijst komen. Hoe duurder de samengestelde Rio, hoe meer veiligheidsuitrusting je standaard aan boord krijgt, maar gelukkig kun je de systemen op de goedkopere versies ook als pakket bijbestellen. De meerprijs daarvoor is met € 695 bescheiden. Het zicht rondom is redelijk, maar de dode hoek over je rechterschouder valt niet te missen.

De Kia Rio 1.0 T-GDi (100 pk) van binnen

Het stuurwiel van de nieuwe Rio oogt niet alleen als dat uit een luxe wagen, zo voelt het ook aan. Het afzonderlijke scherm van het infotainmentsysteem is misschien niet moeders mooiste, maar het is wel aangenaam groot en zit hoog op het dashboard gemonteerd, zodat je jouw ogen niet van de weg hoeft te halen bij het aflezen ervan. De rest van het interieur valt er een beetje bij in het niet: dat is gemaakt van harde plastics. De ergonomie is wel weer dik in orde. Grote drinkers hebben aan de Kia een ideaal vervoermiddel, want voorin heb je de beschikking over maar liefst 4 bekerhouders. Achterin kun je maar beter geen dorst hebben: de bekerhouders in de deuren zijn dusdanig krap bemeten, dat je moet wringen om er een waterflesje in te zetten of uit te halen. De kofferruimte is met tientallen liters gegroeid: voortaan kun je achterin minimaal 325- en maximaal 980 liter aan bagage kwijt. Het laadruim biedt niet alleen een vlakke, maar ook een dubbele laadvloer. Op de achterbank heb je eveneens meer ruimte tot je beschikking, al verzet de Rio hier geen bakens. Een alternatief als de Skoda Fabia is gastvrijer voor zijn inzittenden.

De Kia Rio 1.0 T-GDi (100 pk) en het milieu

Kia schroeft het aantal viercilinders terug naar twee stuks: een versie op benzine (die vooral in de prijslijst staat omdat het de enige Rio is die je met een automaat kunt bestellen) en een dieselvariant. De rest van het motorengamma bestaat dus uit driepitters. De Koreanen geven voor de door ons gereden instapversie een fabrieksverbruik op van 1 op 24,4. In de praktijk realiseerden wij een score van 1 op 18,2. Dat had vermoedelijk nog (iets) zuiniger gekund, wanneer het standaard start/stop-systeem beter zijn best had gedaan. Wellicht lag het aan de hoge buitentemperatuur, maar het brandstofbesparende hulpsysteem was gedurende onze test nauwelijks tot actie te bewegen.