Auto Review Mercedes Glc-Klasse II (X254)

Conclusie

De Mercedes-Benz is een zeer verfijnde auto. Het rijcomfort is erg goed, het gebruiksgemak is dik in orde, het brandstofverbruik is uitstekend, je zit achterin ruim. Maar ja, zijn prijs is niet misselijk. Een vergelijkbare DS7 bijvoorbeeld kost zomaar 10 tot 20 mille minder en komt aardig in de buurt van de het comfort en kwaliteitsniveau van deze Benz. Je krijgt het gevoel dat het woord Premium bij Mercedes-Benz vooral ook ‘duur’ betekent. Bovendien lijkt de GLC-e qua vormgeving op al z’n familieleden, wat een beetje afbreuk doet aan de exclusiviteit die een auto van 90 mille met zich mee zou moeten brengen. Lexus en DS doen dat bijvoorbeeld beter. Dat gezegd hebbende: ben je financieel in staat deze auto te kopen dan is het een absolute aanrader!

Type auto en prijzen

Deze Mercedes-Benz GLC is er nu in de geheel nieuwe, tweede generatie. Al moet je echt heel goed kijken om hem van z’n voorganger te onderscheiden; vanbuiten zijn de aanpassingen beperkt gebleven tot retouches aan de koplampen en grille. Maar als je beter gaat kijken, dan blijkt dat deze GLC een flink stuk is gegroeid. Zes centimeter op precies te zijn. Kijk maar naar de achteroverhang bijvoorbeeld. Die is nu 3 cm langer en dat komt onder meer de bagageruimte ten goede.

De Mercedes-Benz GLC is er met diverse benzine- en dieselmotoren en hij is er als plugin-hybride. Prijzen beginnen bij € 72.577 of 1.000 euro in de private lease voor de kleinste benzineversie met het eenvoudigste uitrustingsniveau. Qua uitrusting is er keuze uit drie versies.

De stekkerauto’s zijn er vanaf € 73.804. Er is keuze uit twee aandrijflijnen, de 300 e en de 400 e. De testauto is een GLC 300 e AMG Line. Dat is een vierwielaandrijver. Hij is er vanaf 80 mille en heeft altijd een negentraps automaat. Onze testauto is door de nodige extra’s zoals lederen bekleding, extra rijhulpsystemen en een panorama-dak nóg duurder en kost ruim 91 mille. Dat klinkt allemaal precies zoals je het bij Mercedes verwacht: aan de ene kant veel keuzes en aan de andere kant flinke prijzen. En dan ook nog eens extra’s die flink wat geld kosten. Jammer is dat je voor al dat geld nog steeds diezelfde familieneus hebt, die ook op kleinere (en grotere) Mercedessen zit. Daardoor voelt het toch allemaal net wat minder ‘premium’.

Hoe rijdt de Mercedes-Benz GLC-e?

De Mercedes-Benz GLC-e heeft een tweeliter viercilinder benzinemotor en een 100 kW elektromotor plus een batterijpakket van 31 kW. Hij levert een gecombineerd vermogen van 313 pk en 550 Nm koppel. Dankzij de negentraps rij je altijd laag in de toeren en dat is goed voor het verbruik., Maar trap je het gas in dan reageert de auto alert en voldoende vlot maar niet zo vlot als de DS7. Mind you, de GLCe weegt liefst 2.250 kilogram! Das 400 kilo meer dan de DS7.

De optionele luchtvering onder de testauto is fantastisch. Grote en kleine hobbels worden prachtig weg gefilterd. In het samenspel tussen de elektromotor en de brandstofmotor zit een schoonheidsfoutje. Je voelt wanneer benzinemotor het overneemt van de elektromotor. Tot slot: Je kunt op deze Mercedes vierwielbesturing krijgen. Dat maakt de draaicirkel 80 cm korter.

Mercedes heeft altijd standaard een noodstopsysteem, adaptief grootlicht, een dodehoek-waarschuwing, actieve rijstrookassistent en een cruise control. Wil je meer dan moet je de beurs trekken. Voor drie mille kun je het Rijassistentiepakket Plus kopen, met daarin onder meer adapatieve cruise control die ook in files werkt, verkeersbord herkenning met snelheidslimiet-assistent, en een actieve dodehoekassistent. Het is er kortom allemaal wel, als je maar betaalt. Overigens werken de systemen prima.

De Mercedes-Benz GLC-e vanbinnen

Koop je niet de complete AMG-versie zoals onze testauto, dan wil je ons inziens in ieder geval altijd twee pakketten om de auto écht tot een Mercedes te maken: Dat zijn het Premium Plus pakket van 6 mille met onder meer een head up display, een 360 camera, keyless go en een vierzone airco. En je wilt dat hierboven genoemde rijhulpsysteempakket. En eigenlijk wil je dan ook de Burmester stereo en een verwarmde achterbank. Waarmee we maar willen zeggen dat het gebruiksgemak op de Mercedes GLC-e groot kán zijn. Eigenlijk geldt: hoe dikker je portemonnee, hoe fijner het gebruiksgemak. Op onze testauto zijn veel van die genoemde zaken trouwens standaard.

Overigens zijn er ook de nodige ongemakken. Zo zijn de dorpels zo breed dat je bij in- en uitstappen altijd een vieze broekspijp hebt. Er zitten veel teveel zaken weggestopt in menu’s. Het infotainmentscherm werkt trouwens wel snel en intuïtief, maar gewone knoppen werken nóg beter.

Wat wel heel goed is, is een kleine gleuf naast de achterbank waarin je de gesp van de veiligheidsgordel opbergt als de achterbankleuning naar beneden is geklapt. Dan kleppert dat ding niet en bovendien zit ie niet in de weg als je de leuning weer rechtop zet. Ook fijn is de mogelijkheid om extra te regenereren. Dat doe je met peddels aan het stuurwiel.

Ook heel goed is de eco-functie. Die kijkt met je mee als de cruise control en de navigatie aanstaan. De auto weet dan precies waar ie is en zal bijvoorbeeld zelf afremmen als er een rotonde nadert.

De Mercedes-Benz GLC-e en het milieu

Mercedes-Benz belooft een actieradius louter op stroom van 131 km. Das echt ver voor een plugin-hybride. Het aardige is dat Mercedes op zijn website een handige tool heeft waarmee je het te verwachten werkelijke stroomverbruik kunt simuleren met de parameters ‘buitentemperatuur’ en ‘type wegen’. Daar kwam in ons geval uit dat de Mercedes dan 69 kilometer zou moeten halen op stroom. Maar de boordcomputer gaf 89 km aan. En nu komt het: na 86 km was de stroom in de hybridestand op en verbruikten we gemiddeld 0,9 liter benzine per 100 km! Overigens claimt dat Mercedes 0,65 l/100 km mogelijk moet zijn. Maar goed, toen de stroom op was liep het benzineverbruik natuurlijk op. Uiteindelijk scoorden we 4,6 l/100 km oftewel 1 op 21,7. Heel erg netjes dus.

De Benz geeft je de mogelijkheid om stroom te bewaren. Dan kun je die bijvoorbeeld pas gebrukiken als je de bebouwde kom inrijdt. En je zou moeten kunnen snelladen met 60 kW. Alleen kon dat bij onze testauto niet, al had hij er in het infotainment wel een functie voor. Maar goed, een CCS-lader paste niet. Het doet ons trouwens concluderen dat je snelladen – als dat wel gaat – handmatig moet activeren. Wat een beetje vreemd is. En nu we het toch over het laden hebben; aan een normale 11 kW paal duurt dat 1 uur en drie kwartier. Dan is van 20 procent leeg weer 80 procent vol.