Auto Review Ford Ka+ III

Met de KA+ richt Ford zich op kopers die hoofdzakelijk een auto kopen om van A naar B te komen. Ruimte gaat daarbij boven status. Maar aan de belangrijkste voorwaarde die dit soort klanten stellen, voldoet de Ford juist niet.

Conclusie

De Ford KA+ rijdt fijn en biedt met name aan de achterpassagiers opvallend veel binnenruimte. Voor een budgetauto is hij alleen aan de kostbare kant. En in dit segment is dat helaas onvergefelijk.

Type auto en prijs

De Ford KA+ heeft weliswaar een bekende naam, maar het model is voor de Nederlandse markt compleet nieuw. In Brazilië wordt de wagen al sinds 2014 verkocht. Wij kenden de oorspronkelijke Ka als een aaibare driedeurs stadsauto. De KA+ is echter een schoolliniaal langer en heeft standaard vijf portieren. De Nederlandse importeur ziet brood in het model als een soort gulden middenweg. Voor € 12.995 koop je normaal gesproken een rijk uitgeruste stadsauto óf een karige kleine gezinswagen. De KA+ biedt de binnenruimte van zo’n gezinswagen voor het geld van een stadsauto. Er zijn meer fabrikanten in deze niche actief: denk aan Dacia met de Sandero of Mitsubishi met de Space Star. Ford heeft met die merken gemeen dat ook hun KA+ in een lage lonen land wordt geproduceerd (in dit geval India). Zowel de Dacia als de Mitsubishi mogen echter voor minder geld mee naar huis. Dat kan tot wel € 2.500 schelen. En dan hebben we het alleen nog maar over de vanafprijs. Het prijsverschil neemt verder toe wanneer je de Ford aan gaat kleden. Wie airco en een radio wil, is aangewezen op het tweede uitrustingsniveau. Het prijskaartje van de KA+ bedraagt dan ineens € 14.295. Ter vergelijking: een Mitsubishi Space Star met een soortgelijke uitrusting staat voor nog geen 12 mille in de folder. Voor zijn meerprijs biedt Ford wel een 15 pk sterkere benzinemotor.

Hoe rijdt de Ford KA+ 1.2 Trend Ultimate

Ford heeft geleerd van de fouten die het twee jaar geleden met de Ecosport heeft gemaakt. Die semi-terreinwagen werd oorspronkelijk ook alleen in Zuid-Amerika gevoerd. Bij de komst naar Europa werden alleen de motoren aangepast. Het resultaat was een auto die niet reed zoals wij hier van het merk gewend waren. Ook de afwerking viel tegen. Tijdens de introductie van de KA+ zijn de Amerikanen niet over een nacht ijs gegaan. Veel componenten van de hier bejubelde Fiesta zijn daarom ook in dit nieuwe model terug te vinden, van de elektrische stuurbekrachtiging tot de complete voorwielophanging. Al die inspanningen werpen hun vruchten af, want de KA+ rijdt erg volwassen voor een auto in dit segment. Slechts aan een paar kleine verschillen kun je merken dat zijn wieg oorspronkelijk niet in Europa heeft gestaan. Zo gaat de koets in vergelijking met een Fiesta iets meer ‘hangen’ in de bocht. Bovendien hoorden we meer aandrijfgeluiden. Verder is de Ford overigens mooi stil. Wij reden de 85 pk sterke uitvoering van de viercilinder benzinemotor. Een luie krachtbron: je moet veel toeren maken om een beetje gang in de KA+ te krijgen. Dat doet ons het ergste vrezen voor de instapversie, die het met nog eens 15 pk minder moet zien te stellen. Het zicht rondom is dankzij de bescheiden raamstijlen in orde. De veiligheidsuitrusting heeft verder weinig om het lijf. Behalve ABS en ESP zijn er geen actieve systemen voor de KA+ leverbaar. De auto moet het dus zonder rijstrookassistentie of een zelfstandig remsysteem bij stadssnelheden stellen. Zaken die straks wel kunnen worden besteld op de nieuwe Kia Rio, een model waarvan Ford aangeeft deze ook als concurrent voor de KA+ te beschouwen. Onze testauto was voorzien van het MyKey-systeem, waarmee je de reservesleutel zo kunt programmeren dat je kinderen niet te hard met de auto kunnen rijden. Ook een hulpsysteem als Hill Start Assist, dat assisteert bij de door veel mensen gevreesde hellingproef, behoort tot de mogelijkheden. Het wordt zelfs standaard meegeleverd!

De Ford KA+ 1.2 Trend Ultimate van binnen

Met een lengte van 3,93 meter kruipt de KA+ dicht naar de Ford Fiesta toe, die slechts 4 centimeter langer is. Vanwege zijn ‘recht toe, recht aan’-carrosserie biedt de budget-Ford echter meer hoofdruimte. Ook de beenruimte is dik in orde, met behulp van een handige uitsparing in de rugleuning van de voorstoelen. Het gevolg is dat vier volwassenen prima met de auto op pad kunnen. De Nederlandse importeur schermt in haar advertenties zelfs met vijf inzittenden, maar gezien de beperkte breedte van de achterbank moet je elkaar daarvoor wel goed kennen. Het interieur van de KA+ is opgetrokken uit harde plastics en oogt weinig geïnspireerd, maar verzorgd is het allemaal wel. Afhankelijk van de gekozen uitvoering heb je de beschikking over airconditioning, cruise control, vier elektrische ramen en een radio met Bluetooth-koppeling en spraakbediening. Met een kofferbak van minimaal 270- en maximaal 849 liter groot verzet de KA+ geen bakens. Een alternatief als de Dacia Sandero biedt bijvoorbeeld tot wel honderden liters extra opbergruimte. In vergelijking met andere concurrenten heeft de Ford echter niets om zich voor te schamen. De hoge tildrempel is wel hinderlijk; je zult de hoedenplank moeten verwijderen om een bierkratje achterin te kunnen zetten. Even ergerlijk is de bediening van de achterklep. Die heeft geen hendel, zodat je altijd je sleutel uit je broekzak moet halen om hem te ontgrendelen. Er zit weliswaar een tweede knop op het dashboard, maar dat is met je handen vol boodschappen al even ongemakkelijk.

De Ford KA+ 1.2 Trend Ultimate en het milieu

Ford levert de KA+ met één benzinemotor. Het instapmodel levert 70 pk, de door ons gereden versie is goed voor 85 paarden. Een diesel staat niet op de planning. Volgens Ford moet de testauto in staat zijn tot een verbruik van 1 op 20,8. Wij realiseerden een stuk bescheidener score van 1 op 13,6, al moet daarbij worden aangetekend dat onze meting samenviel met de opnames van onze testvideo. Daarbij wordt er altijd veel heen en weer gereden en komen we nauwelijks op de snelweg; de kans is dus groot dat de KA+ in de dagelijkse praktijk een iets gunstiger cijfer weet te realiseren. Gezien het luie karakter van de krachtbron lijkt de fabrieksopgave ons hoe dan ook onhaalbaar. Opvallend genoeg beschikt de Ford wel over een schakelindicator, maar een brandstofbesparend start/stop-systeem ontbreekt.