Auto Review Opel Agila B

Overtreft veel verwachtingen

Deze tweede generatie Opel Agila is als occasion nog steeds een slimme koop. Een hoge zit en instap, relatief veel ruimte met beperkte buitenmaten en een zeer hoog kwaliteitsniveau: als dat argumenten zijn die als occasionkoper aanspreken, dan is dit een prima keuze.

Pluspunten

Gezien formaat erg ruim
Hoge zitpositie, redelijk comfort
Zeer betrouwbaar
Geslaagd model

Minpunten

Beetje ondergewaardeerd

Wat vindt de Wegenwacht?

De Agila heeft een hoog Suzuki-gehalte en daarmee ook het kwaliteitsniveau van dit Japanse merk. En dat is hoog! Er zijn –dus- ook maar enkele kleine vaker optredende euvels van de Agila bekend. Bij de benzinemotoren komt het voor dat in het interieur een uitlaat- of ‘benzinelucht’ wordt waargenomen. Dit komt door een lekke slang van de carterontluchting op het kleppendeksel. De daardoor vrijkomende gassen komen via het ventilatiesysteem in het interieur. Dit is een kleinigheid, de Wegenwacht maakt een noodoplossing, bij de eerstvolgende beurt moet er een nieuw slangetje op. Een slechte stekkerverbinding bij de startmotor veroorzaakt dat de motor plotseling niet meer wil starten. Ook dat is een kleinigheidje, dat ter plaatse is op te lossen. Hetzelfde geldt voor een losse stekkerverbinding bij de zekeringkast linksvoor in de motorruimte en een andere elektronische storing, waarbij de motor niet aanslaat, maar ook het motorlampje op het dashboard niet brandt. Als de sleutel niet wordt herkend door de auto, dan heeft de Wegenwacht daar een trucje op, dat is snel opgelost.

Over de Opel Agila:

De behoorlijk succesvolle eerste generatie Agila is in 2007 opgevolgd door deze. Opnieuw gebeurde dat in samenwerking met Suzuki, waarin Opel-moeder General Motors toen aandelen had. Vergeleken met zijn voorganger is dit een compleet nieuw model, met net even wat meer charme en een mooiere vormgeving. Het is gek dat de klasse waarin de Agila een belangrijke rol heeft gespeeld na deze uitgave feitelijk is opgehouden te bestaan. Niet terecht!

Uitvoeringen en varianten:

De Agila is leverbaar met twee benzinemotoren, beide afkomstig van Suzuki. De 1,0 (48 kW/67 pk) is een driecilinder, de 1,2 liter (63 kW/85 pk, vanaf medio 2010 69 kW/94 pk) is altijd een viercilinder. De 1,2 is als optie ook geleverd met een viertraps automatische transmissie. Aanvankelijk heetten de twee uitvoeringen Essentia en Enjoy voor de 1,0-varianten en Edition en Enjoy voor de 1,2 liters. Vanaf medio 2010 is dat gewijzigd in Ecoflex Selection en Edition voor de 1,0 liter en uitsluitend Edition voor de 1,2. Beide Editions kregen toen ook een start/stop-systeem. Er zijn in de laatste twee bouwjaren twee aanvullende versies gevoerd om de verkoop te stimuleren, de Berlin en de BlitZ.

De Opel Agila als occasion:

De Agila is typisch een auto die nieuw wordt gekocht door particuliere eigenaars. Vaak rijden die er relatief lang mee door, maar desondanks hebben ook de oudste exemplaren over het algemeen heel bescheiden kilometerstanden. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, die wèl de nodige kilometers achter de wielen hebben, maar door de hoogwaardige kwaliteit van de Suzuki-techniek is dat geen direct bezwaar. Zodoende is een gebruikte Agila een betrekkelijk risicoloze koop. Niettemin loont het de moeite occasions grondig te bekijken. Veel exemplaren rijden vrijwel uitsluitend korte ritjes en dat zijn naar verhouding ‘tropenkilometers’. Het is fijn als er iets is te achterhalen van de wijze waarop de auto door de eerste, of latere eigenaren is gebruikt. Er is volop aanbod, waarvan de 1,0 ongeveer 60% uitmaakt. Opmerkelijk is dat liefst 1 op de 6 exemplaren in het aanbod de automatische transmissie heeft. Voor een auto die veel wordt gebruikt in stadsverkeer is dat ook best een aanrader. Dit betekent, dat ongeacht de voorkeur voor motor of uitvoering er altijd een aanbod is van diverse geschikte occasions in een overzichtelijk gebied. De Agila is beslist geen auto waarvoor het zinvol is stad en land af te reizen. Zoek de mooiste en beste binnen het budget en klaar is Kees!

De proefrit:

Gezien het bescheiden formaat waren onze verwachtingen rond het rijcomfort niet al te hoog gespannen, maar de Agila heeft ons aangenaam verbaasd. Simpel: hij rijdt veel beter dan verwacht. De hoge instap en zit zijn voor veel kopers een flink pluspunt. Gevolg daarvan is wel dat je vrij sterk alle bewegingen in dwarsrichting voelt, op oneffenheden of bij de geringste beweging van het stuur. Het veercomfort is stevig maar zeer acceptabel. De achterportieren zijn opvallend smal en hoog. Dat maakt de instap achterin minder handig, mede door de vorm van de drempel, maar eenmaal op de achterbank aangeland is de Agila ook onverwacht ruim. De drie hoofdsteunen op de achterbank zijn wat erg optimistisch, maar twee volwassenen kunnen hier prima zitten. De bagageruimte is met 225 liter inhoud wel wat krap. De kleine hoedenplank is niet verbonden met de achterklep. Als die rechtop blijft staan, wordt het uitzicht naar achteren flink gehinderd. De 1,0 liter in de testauto is op zich voor de meeste Agila-kopers krachtig genoeg. Bij lage toerentallen is een duidelijke driecilinder-roffel hoorbaar. Bij een eerdere gelegenheid reden we met een 1,2 al met gemak ruim 1 op 15, onder identieke omstandigheden zal een 1,0 rond de 1 op 17 uitkomen. Met veel korte ritjes en veel koude starts wordt dat natuurlijk niet gehaald.

Conclusie

Op zoek naar relatief veel ruimte, dan wel een hoge instap en zit in een compacte auto, is een Opel Agila een prima keuze. Hij overtreft de verwachtingen op verschillende gebieden. Uiteraard weet de goed geïnformeerde occasionkoper dat de Suzuki Splash al die eigenschappen ook heeft te bieden, dus die mag zeker in de overweging worden meegenomen.

Deze auto is beschikbaar gesteld door n.v.t..