Auto Review Volkswagen Taigo I

Coupé-crossovers waren tot voor kort voorbehouden aan automobilisten met een goed gevulde beurs. Volkswagen doet zijn merknaam eer aan en komt in de vorm van de Taigo met een betaalbare variant van dit autotype. Alleen wordt het bij de Duitsers nu wel heel erg druk in het B-segment: als dat maar goed gaat!

Conclusie

Met de Volkswagen Taigo kan het grote publiek voortaan ook terecht voor een coupé-crossover. De Duitsers leveren een verzorgde, ruime auto af, met een rijke (veiligheids)uitrusting. De onderlinge verschillen met de overige modellen die Volkswagen in dit deel van de markt voert, zijn echter klein. Mocht de Taigo in de smaak vallen, dan gaat dat vermoedelijk ten kosten van het verkoopsucces van de Polo of T-Cross.

Type auto en prijs

De nieuwe Volkswagen Taigo lijkt sterk op de Polo. Dat is geen toeval, want de kleine crossover deelt behalve de bodemgroep ook zijn voorruit en voorportieren met de gezinswagen. Het is eerder vreemd dat de Duitsers in dit deel van de markt al met een soortgelijke auto actief zijn. Volkswagen verkoopt namelijk ook de T-Cross. Ford en Opel probeerden eerder al met twee modellen hun kansen te vergroten in het B-segment, met wisselend succes. De Taigo moet gaan slagen, omdat het een coupé-crossover is. In de hogere regionen hebben autokopers extra geld over voor zo’n sportief ogende variant; waarom zou dat dan niet voor de onderkant van de markt opgaan? Prijzen beginnen vooralsnog bij € 28.590. De importeur laat weten dat er in de zomer van 2022 een instapmodel volgt, dat (iets) goedkoper wordt. De Taigo is hoe dan ook duurder dan de T-Cross, die tot het einde van 2021 voor € 25.990 bij je voor de deur staat. Daarna worden de vanafprijzen volgens Volkswagen Nederland gelijk getrokken. Voor beide modellen geldt dat je dan een handgeschakelde, 95 pk sterke semi-terreinwagen op de oprit hebt staan, met in het geval van de T-Cross nog wat extra binnenruimte op de koop toe. Dat het automobilisten daar niet altijd om te doen is, blijkt wel uit het verkoopsucces van de Renault Arkana: eveneens een crossover ‘met een klap op het dak’, die gretig aftrek vindt. Ondanks het feit dat zijn onderhuidse broertje de Renault Captur minder kost en meer praktisch gebruiksgemak biedt. In vergelijking met de Arkana is de Volkswagen een koopje: de Renault kost nog eens 5 mille extra. Andere concurrenten zijn de Ford Puma, Hyundai Bayon en Toyota Ya-ris Cross, die in aanschaf juist weer voordeliger zijn dan de Volkswagen.

Hoe rijdt de Taigo

De Taigo is voor ons nieuw, maar bestaat feitelijk al langer. In 2020 zag de coupé-crossover het levenslicht als Volkswagen Nivus, bedoeld voor de Zuid-Amerikaanse markt. Hoewel het uiterlijk overeenkomt, zijn de modellen niet identiek. Zo wordt de Volkswagen in Brazilië met andere motoren aangeboden en is -ie daar bijvoorbeeld niet leverbaar met een glazen schuifdak. Hoewel het in dit deel van de markt inmiddels gebruikelijk is om een hybride motorvariant aan te bieden - alle hierboven genoemde alternatieven beschikken daar over - kan de Taigo uitsluitend met traditionele benzi-nemotoren worden verkregen. Wij maakten kennis met een 1.5-liter viercilinder met turbo, goed voor 150 pk en 250 Nm koppel. Het trekgewicht bedraagt in dat geval 1.200 kilogram. Om het verbruik te helpen drukken, beschikt de krachtbron over cilinderuitschakeling: wanneer er geen extra vermogen benodigd is, draait de motor op drie- in plaats van vier cilinders. Daar hoor of voel je niks van: alleen het woordje ‘Eco’ op het dashboard verraadt dat het zover is. De Taigo is sowieso stil van binnen. Hij biedt een stel prima stoelen, een naadloos schakelende zeventraps automaat, directe besturing en een onderstelafstemming die het midden houdt tussen sportief en comfortabel. Het is daarmee een typische Volkswagen: je rijdt er zo mee weg en kunt nergens echt aanstoot aan nemen. De een noemt dat saai, wij vinden het vooral knap. De beschikbare veiligheidsuitrusting kennen we al van de huidige Polo: denk aan een noodremsysteem met voetgangers- en fietsersherkenning. Adaptieve cruise control en een hulpsysteem dat mogelijk maakt dat de Taigo binnen zijn rijbaan autonoom over de snelweg rijdt, zijn standaard aan boord. Alleen verkeersbordherkenning en dode hoek bescherming moeten van de optielijst komen, net als een achteruitrijcamera. Die laatste accessoire is geen overbodige luxe, want het glasoppervlak van de Volkswagen is bescheiden: daardoor zie je zonder zo’n camera niet goed wat er (schuin) achter de auto gebeurt.

De Taigo van binnen

Onze testauto stond op Duitse kentekenplaten en beschikte over een interieur dat deels was uitgevoerd in de buitenkleur. Daar fleurt het binnenste van de Taigo aanzienlijk van op, maar de Nederlandse importeur heeft geen plannen om die optie ook hier te gaan voeren. Wat resteert, is een zwart - of grijs - dashboard, gemaakt van knalhard kunststof. De Taigo volgt de koers die momenteel binnen de Volkswagen Group wordt gevaren, wat het de interieurs aangaat: je zoekt vergeefs naar traditionele bedieningsknoppen. Een digitaal instrumentarium behoort tot de standaarduitrusting, maar tegen meerprijs kun je kiezen voor een maatje groter. Dat geldt overigens ook voor het infotainmentscherm. Ondanks de aflopende daklijn kunnen ook langere volwassenen probleemloos achterin de nieuwe Volkswagen plaatsnemen. De beenruimte is eveneens in orde, maar vanwege een flinke middentunnel en het uiteinde van de middenconsole dat een eind het inzittendencompar-timent binnenkomt, moet een eventuele derde passagier op de stoep achterblijven. De Taigo beschikt niet over eigen ventilatieroosters achterin, maar biedt wel twee USB-C stroompunten. Die zijn standaard, net als de variabele bagagebodem. De kofferbakinhoud bedraagt minimaal 440- en maximaal 1.122 liter. Klap je de rugleuning van de achterbank neer, dan ontstaat er een oplopende laadvloer.

De Taigo en het milieu

Volkswagen voert zo langzamerhand een ingewikkelde modelpolitiek. Hoewel de Taigo veel onderdelen deelt met de Polo en T-Cross, hebben de auto’s afwijkende motoren. De coupé-crossover is leverbaar met drie krachtbronnen op benzine. Twee daarvan zijn driecilinders, de door ons gereden 1.5-liter TSI geldt voorlopig als vlaggenschip. Het vermogen loopt uiteen van 95- tot 150 pk. Volkswagen geeft voor onze testauto - mét automaat - een verbruikscijfer op van 1 op 16,4.