Auto Review Hyundai Ioniq I

Er is veel dat voor de Hyundai IONIQ pleit, juist ook voor particuliere occasionkopers. Bij deze test beperken we ons tot de hybride-uitvoeringen: de volledig elektrische versie behandelen we apart.

Waar hebben we het over

Wat de IONIQ uniek maakt, is het feit dat de auto vanaf de eerste pennenstreek is ontwikkeld met drie verschillende aandrijflijnen, al verschenen die niet gelijktijdig op de markt. Na de full-hybrid verscheen iets later de plug-in hybrid en tenslotte was er de volledig elektrische versie, maar al die auto’s zijn dus tegelijk ontwikkeld. In alle gevallen ziet de IONIQ er gestroomlijnd uit, wat bij een auto met zo’n alternatieve aandrijving ook best nut heeft. Het gaat immers om een zo laag mogelijk verbruik en een goede stroomlijn is daarbij een belangrijke component.

Uitvoeringen en varianten

Feitelijk bestaan er twee varianten. Beide hebben de beschikking over de moderne 1.6-liter GDI-benzinemotor: een bekende Hyundai-krachtbron, die zelf al 77 kW/105 pk levert. De motor is in het geval van de full-hybrid gekoppeld aan een 32 kW/44 pk sterke elektrische krachtbron. De plug-in hybrid heeft een elektromotor met 45 kW/61 pk, maar in beide gevallen is het gecombineerde vermogen 104 kW/144 pk. Een zestraps automatische transmissie met dubbele koppeling verbindt de twee motoren met de aangedreven voorwielen. Het grote verschil tussen die twee varianten zit ‘m erin dat de full-hybrid zichzelf steeds bijlaadt, waar de plug-in hybrid wel aan de stekker kan worden geladen. De actieradius van de stekkerhybride bedraagt tot wel 63 kilometer. Wie bijvoorbeeld veertig kilometer van zijn werk woont en op kantoor de accu kan bijladen, verbruikt op die ritten geen druppel benzine. Beide technische varianten bestaan in drie uitvoeringen: i-Motion, Comfort en Premium. De full-hybrid was er vanaf de introductie tot begin 2018 ook als ‘First Edition’.

De Hyundai IONIQ als occasion

In eerste instantie zijn Ioniqs vooral ingezet als zakenauto’s. Dat heeft alles te maken met de lagere bijtelling die de zakelijke rijder in eerste instantie betaalde voor het privégebruik van zo’n auto. Het is jammer dat de IONIQ Plug-in te laat op de Nederlandse markt is verschenen voor de verlaagde bijtelling voor plug-in hybrides. Juist zo’n stekkerhybride kan voor de particuliere occasionkoper interessant zijn, mits er volop mogelijkheden zijn om de batterijen op te laden. Een normale ‘full-hybrid’ Ioniq is even goed van waarde, vanwege het zeer lage verbruik. De auto’s die zijn ingezet met een verlaagde bijtelling, verschijnen doorgaans pas op de tweedehands markt wanneer ze vijf jaar oud zijn (want zo lang lopen dit soort regelingen). Dan kun je voor een IONIQ terecht bij de outlets van grote leasemaatschappijen. Natuurlijk kun je ook naar zo’n auto zoeken bij een officiële Hyundai-dealer. Die zullen er het H-Promise-label aan hangen, wat onder meer staat voor een gegarandeerde onderhoudshistorie en minimaal twaalf maanden volledige garantie. Kijk op www.hyundai.nl/occasions voor alle precieze voordelen en condities én voor het actuele aanbod bij dealers in het land.

De proefrit

De IONIQ is een opvallende verschijning. De tweedelige achterruit oogt kenmerkend, maar in de binnenspiegel is de ‘balk’ tussen de twee ramen wel wat storend. Ondanks z’n aerodynamische vorm biedt de IONIQ als full- of plug-in hybrid met 550 liter een aanzienlijke bagageruimte. De aflopende daklijn maakt, dat volwassenen vrij diep moeten doorbuigen om achterin plaats te nemen. Maar als ze dan eenmaal zitten, hebben ze wel genoeg ruimte. De voorstoelen zijn wat vlak, zowel de zitting als de rugleuning. Het dashboard oogt druk met de vele knoppen en schakelaars, maar de bediening is logisch. De twee motoren werken geraffineerd samen. Die ingewikkelde techniek regelt zichzelf; als bestuurder heb je er nauwelijks invloed op. Sterker nog: mede door die standaard automatische transmissie is het bedieningsgemak juist een van de sterke punten van de Ioniq. De plug-in versie rijdt uiteraard zo lang het kan op stroom, de full-hybrid bepaalt dat zelf, op basis van de weersomstandigheden, snelheid en de stand van het gaspedaal. Als de batterij van de plug-in hybrid beneden een bepaald niveau komt, gedraagt die zich als een full-hybrid. Met een full-hybrid is een gemiddeld verbruik van 1 op 20 haalbaar, maar dat is sterk afhankelijk van de gebruikswijze. Op de snelweg is de Hyundai best zuinig, maar daar kan de elektromotor niet zoveel doen. Juist in de file en bij onregelmatig verkeer is de hybridetechniek in het voordeel. Bij de plug-in is het werkelijke verbruik enorm afhankelijk van de frequentie van opladen. Daarbij is 1 op 100 zelfs haalbaar, zolang je geen al te lange stukken rijdt en tussentijds netjes oplaadt. Qua weggedrag is de Ioniq niet de allerfijnste auto om mee te rijden. De afstemming van het onderstel is vrij stug en de besturing is wat gevoelloos. Daar staat tegenover dat het lage geluidsniveau natuurlijk ook een bijdrage levert aan het rijcomfort.

Conclusie

De Hyundai IONIQ heeft vrijwel geen rechtstreeks vergelijkbare concurrentie. De naamsbekendheid van zijn rivaal de Toyota Prius is echter groter. Hierdoor weten te weinig mensen hoe goed deze Hyundai feitelijk is, met als sterkste punt zijn zeer lage brandstofverbruik.