Delflandroute
Nederland, Zuid-Holland, Delft
- 1
- 57
- 58
- 64
- 65
- 69
- 68
- 63
- 81
- 61
- 56
- 55
- 46
- 54
- 22
- 53
- 85
- 52
- 1
Ze noemen Midden-Delfland wel het 'kleine groene hart'. Het is een beschermde groene enclave in de Randstad tussen de Glazen Stad van het Westland en Delft, Rotterdam en Schiedam. En tijdens deze route realiseer je je dat dit veenweidegebied met zijn sloten vol kwakende kikkers, wilgen en monumentale boerderijen een kostbaar kleinood is. Vrijwel overal is vanuit een ooghoek een spoorbaan, een autoweg of oprukkende hoogbouw te zien. Het is het laatste stukje oer-Hollands landschap tussen de Rotterdamse en Haagse bebouwing.
Extra routeaanwijzing: startpunt: ga vanuit het Centraal Station Delft rechtsaf op de Houttuinen (met de gracht aan je linkerhand) richting knooppunt 01.
Fietsveiligheid route-informatie: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en mederecreanten en ga waar nodig achter elkaar rijden.
• Bij knooppunt 52 gaat de route na een haakse bocht naar rechts een houten brug over; en ook na de brug zijn er haakse bochten; stap zo nodig af.
Toegankelijkheid: deze route is minder geschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.) vanwege bovengenoemde brug met haakse bochten. Verder zijn er geen bezwaren op deze route.
Wij hebben in Nederland verschillende Schieën, en de Delftse Schie is de oudste ervan. Hij stroomde indertijd van Delft naar de Nieuwe Maas, zodat schepen de stad in en uit konden varen. Alle Delftenaren gelukkig. Maar dat veranderde in de 12e eeuw.Door inpoldering kwam de monding van de Schie zuidelijker te liggen en werd het kanaal verlengd met de Schiedamse Schie. Nu waren de Schiedammers tevreden. Ze legden een dam aan en lieten iedere passant tol betalen. Delft was gebelgd en sloeg in 1389 opnieuw aan het graven. Net lángs Schiedam, allicht. Hiermee was de Delfhavense Schie een feit. De bedrijvige Delftse Schie van vandaag herinnert eraan hoe middeleeuwse steden elkaar een hak konden zetten.
De route kruist het tracé van een omstreden schakel in de A4. In 1976 heeft Rijkswaterstaat het verhoogde zandlichaam voor de weg al gestort, maar daarna stagneerde de aanleg door protesten van milieuorganisaties, boeren en omliggende gemeenten. De in 2010 aangenomen crisis- en herstelwet heeft ervoor gezorgd dat de A4 door Midden-Delfland alsnog kon worden aangelegd.
Schipluiden is en verrassend plaatsje in het groen. De naam is afgeleid van ‘scipliede’ een verwijzing naar bevaarbaar water. En dat klopt. Midden door het dorp stroomt de Gaag en die is onderdeel van de trekvaart van Delft naar Maasluis. De trekvaart werd in 1645 in gebruik genomen om verse vis uit Maasluis snel op de markten van Delft en Den Haag te hebben. Zes keer per dag voer er een trekschuit. In 1654 werd de route verlengd naar Vlaardingen. Langs de trekvaart staan fraaie oude gevelhuisjes en een oude Shell gasoliepomp die de ommekeer symboliseert: toen steeds meer schippers overschakelden op de motorvaart werd de trekkracht van echte paarden overbodig.
(Direct na knooppunt 56 in Schipluiden rechtsaf) Van haltegebouw van de Westlandse Stoomtram Maatschappij tot Museum het Tramstation. Ziehier de historie van het stationsgebouw in een notendop. Het pand is gerestaureerd en heeft bijzondere elementen uit de late jugendstil. Binnenin zijn uiteraard vele voorwerpen uit de tijd van de tram te zien. In de Keenenburgkamer worden archeologische vondsten tentoongesteld uit het ertegenover liggende, voormalige kasteel Keenenburg (Schipluiden Otto van Zevenderstraat 2, www.tramstation schipluiden.nl, wo, za en de 1ste zo van de maand geopend van 14-16 uur, entree gratis).
Ooit bestond Kasteel Keenenburg uit een kloeke donjon en een grote voorburcht. Beide gebouwen telden drie verdiepingen en waren omgracht. Maar in 1798 is de burcht gesloopt. Bij opgravingen tussen 1966 en 1989 bleken de oudste delen te stammen uit de 14e of 15e eeuw. Een deel van kasteel Keenenburg is gereconstrueerd op de resten.
Ongeveer 300 m links ligt op een kleine terp ’t Woudt, een gehucht met slechts enkele boerderijen, een oude schoolmeesterwoning en een eenbeukig,13e-eeuws kerkje. De naam ’t Woudt herinnert aan de dichte moerasbossen ten tijde van de ontginning.