Triotest Kia Niro PHEV, Mini Countryman S E All4 en Mitsubishi Outlander PHEV

6 november 2018 De Mitsubishi is de enige stekkerhybride waarmee je geld bespaart t.o.v. een benzineversie

Nu plug-in hybrides niet meer in aanmerking komen voor fiscaal voordeel, richten fabrikanten als Kia, Mini en Mitsubishi hun pijlen op de particulier. Zijn de stekkerversies van de Niro, Countryman en Outlander voor hen echter wel zo aantrekkelijk?

Ruimte

Op basis van zijn voorkomen vermoed je wellicht dat de Mini van dit drietal de kleinste kofferbak heeft. Die twijfelachtige eer valt echter te beurt aan de Kia: met de achterbank overeind past daar 324 liter aan spullen in, terwijl de Countryman raad weet met 405 liter bagage. Klap je de rugleuningen neer, dan is de laadruimte van de Niro weer groter: 1.322- vs. 1.275 liter. De Mitsubishi laten we voor het gemak even buiten beschouwing. Die auto is sowieso groter en dat geldt ook voor de kofferruimte: minimaal 463- en maximaal 1.613 liter. Vanwege het batterijpakket leveren alle testkandidaten overigens de nodige liters in ten opzichte van een reguliere brandstofversie; dat kan tot wel 115 liter schelen!

Passagiers zijn het beste af achterin de Kia: de achterbank van de Outlander biedt vanwege zijn bescheiden afmetingen nauwelijks steun en het zonnedak neemt behoorlijk wat hoofdruimte in. Dat geldt ook voor het exemplaar in de Mini, waar alleen een uitsparing in de rugleuning van de voorstoel maakt dat volwassenen hun benen fatsoenlijk kwijt kunnen. Zowel de Countryman als de Mitsubishi hebben een achterbank waarvan je de rugleuning kunt verstellen. Geen van de testkandidaten heeft een middentunnel van betekenis, zodat je theoretisch met drie personen op de achterbank kunt plaatsnemen.

Rijgedrag

Hoewel ze van formaat verschillen, hebben de Mini en de Mitsubishi hun hoge zitpositie met elkaar gemeen. In de Outlander toren je boven de weg uit; in de Countryman boven het dashboard. Dat laatste geldt overigens ook voor de Japanner, waarvan de complete rijbeleving afstand creëert. De besturing is gevoelloos en het rijgedrag rudimentair: je komt van A naar B, maar daarmee is ook alles gezegd.

De Mitsubishi weegt bijna 1.900 kilogram en is 1.70 meter hoog; dankzij de speciale schokdempers onder deze S-Edition blijft overhangen echter tot een minimum beperkt. Van de drie testkandidaten benut de Outlander zijn elektromotor het meeste; in de reguliere rijmodus reden wij voor het grootste deel elektrisch. In de Mini neemt de brandstofmotor het over, zodra je de snelweg opdraait. Het effect van een extra krachtbron is in de Countryman het beste merkbaar: de crossover krijgt er een venijnige acceleratie van, waarvan het effect vergelijkbaar is met dat van een volledig elektrische auto. Het draagt alleen maar bij aan het rijplezier, dat bij de Mini toch al aanwezig is. De besturing werkt met veel gevoel en het onderstel staat sportief afgesteld. Vormen de Countryman en de Outlander twee uitersten, de Kia Niro PHEV zit daar mooi tussenin. Dat begint al bij de zitpositie; je zit echt ín de Niro, in plaats van op de bok. De stoelen zijn net zo comfortabel als het rijgedrag: de Kia is zacht gedempt en aangenaam stil. Net als bij de andere twee kun je goed horen wanneer de brandstofmotor bijspringt, maar op de snelweg hoor je alleen de banden. Bij stadssnelheden valt op dat de automatische transmissie zich lijkt te verslikken in de overgang van de elektro- naar de brandstofmotor; de trekkracht valt dan kortstondig weg.

Verbruik

De Koreanen geven een spectaculair verbruikscijfer op voor de Niro PHEV: 1 op 76,9! In de praktijk kwamen wij tot 1 op 27. De actieradius van de ‘stekker’-Niro louter op stroom bedraagt op papier 58 kilometer; de boordcomputer gaf in ons geval 55 stuks aan.

De plug-in is bij Mini een aanvulling op het motorengamma, dat verder bestaat uit drie benzine- en drie dieselversies. Mini geeft voor onze testauto een fabrieksverbruik op van 1 op 41,7. Wij realiseerden een score van 1 op 16,4. De actieradius louter op stroom is dan ook niet heel groot. Hoe ver de semi-elektrische Countryman precies komt, hangt af van het boekje waarin je kijkt. In de brochure reppen de Duitsers over 42 kilometer, in de prijslijst staat 40 stuks. In de praktijk zagen wij nooit meer dan 29 kilometer rijbereik op de boordcomputer vermeld staan. Je zou bijna vergeten dat de Outlander ook nog als reguliere benzineauto te verkrijgen valt. Het prijsverschil is echter te verwaarlozen; bovendien beschikt die versie niet standaard over vierwielaandrijving. De Nederlandse Mitsubishi-importeur meet het fabrieksverbruik van de door ons gereden PHEV tegenwoordig via de nieuwe, strengere Europese regelgeving. Nog altijd tart het cijfer je verbeelding: 1 op 50 voor een auto van - in ons geval - 1.875 kilogram. Het is nog niet eens zo gek gedacht, zolang je de Outlander maar niet inzet voor langere ritten dan de personenwagen op stroom kan afleggen. De actieradius bedraagt volgens de fabrikant - en diezelfde strenge meetcyclus - 45 kilometer, waarvan er in de praktijk 39 overblijven. Ga je grotere afstanden rijden of hang je inderdaad een aanhanger achter de Mitsubishi, dan sta je vaker bij het pompstation dan je lief is. Temeer, daar het batterijpakket een deel van de voor de brandstoftank bedoelde ruimte heeft ingenomen. Een standaard Outlander lust 63 liter benzine, de PHEV weet maar raad met 45 stuks.

Gebruiksgemak

Van dit drietal benut de Mitsubishi het trouwst zijn stroom. De Outlander bied je ook de meeste mogelijkheden om de SUV als een EV te rijden. Er zit een speciale app bij, waarmee je op afstand het laadproces in de gaten kunt houden of alvast de verwarming kunt inschakelen. Je hebt flippers aan het stuur, waarmee je de mate van regeneratie kunt bepalen. En hoewel de Mitsubishi in principe zelf besluit wanneer hij de elektromotor benut, kun je daar alsnog invloed op uitoefenen met behulp van een drietal knoppen op het dashboard. De Mini heeft zulke knoppen ook; je kunt bijvoorbeeld besluiten om je stroom te bewaren voor in de stad of de benzinemotor in te zetten als aggregaat.

In de Kia kun je alleen kiezen of je volledig elektrisch- of hybride wilt rijden. Wel beschikt de semi-elektrische crossover over de mogelijkheid om stroom te besparen en alleen het gedeelte van de cabine te koelen of verhitten, waar de bestuurder zit. Als we de fabrieksgegevens mogen geloven, heeft de Niro de kortste laadtijd van het stel: 2 uur en 15 minuten aan een openbare laadpaal. De Mini doet er onder die omstandigheden een uur langer over, de Mitsubishi zelfs twee- tot vier uur. Daarentegen is de Outlander de enige van dit drietal waarmee je ook aan een snellaadpaal terecht kunt: in dat geval is de batterij na 25 minuten alweer vol. Alle drie de plug-ins beschikken over een speciaal opbergvak onder de bagagebodem, waar je een laadkabel kwijt kunt. In het geval van de Mitsubishi moet je overigens voor een Mennekes laadkabel bij betalen. Wat willen we verder nog kwijt over deze plug-ins, los van de aandrijflijn? Dat je aan het binnenste van de Mitsubishi kunt zien dat de auto in wezen alweer zes jaar oud is en dat de laadkabel na al die jaren nog altijd niet in de auto wordt vergrendeld: een overlaat kan ‘m er zo uit trekken. Het scherm van het infotainmentsysteem van de Kia pakt klein uit en de prominente middenconsole van de Mini is vervelend in gebruik: je kunt niet bij de knoppen in de hoeken van het aanraakscherm.

Veiligheid

Toen de Outlander PHEV voor het eerst op de Nederlandse markt verscheen, had de Mitsubishi een voor die tijd moderne veiligheidsuitrusting. Het merk doet zijn best die ‘up to date’ te houden: zo heeft de adaptieve cruise control van toen gezelschap gekregen van een waarschuwingssysteem bij kruisend verkeer, dode hoek signalering en - op de meest luxueuze versie - een vernuftige parkeerassistent.

Die beteugelt het vermogen, om te voorkomen dat je bij het inparkeren nét teveel gas geeft en zo alsnog tegen de auto voor of achter je aan rijdt. Het is alleen wel jammer dat het merendeel van die hulpsystemen - inclusief een noodstopsysteem - aan de duurdere uitvoeringen is voorbehouden. Bovendien is de rijstrookassistent passief: verlaat je onbedoeld jouw rijbaan, dan word je daar alleen door middel van een geluidje op gewezen. Bij Kia doen ze niet zo moeilijk over een aanvullende veiligheidsuitrusting: de Niro PHEV heeft standaard alle beschikbare hulpsystemen aan boord. In tegenstelling tot de Mitsubishi zijn die hulpjes bij de Koreanen wél actief van aard. De Mini bemoeit zich desgewenst ook tegen je rijstijl aan, maar daarvoor moet je dan wel in de buidel tasten: voor € 990 beschik je over de belangrijkste hulpsystemen. Het noodstopsysteem van de Countryman werkt overigens alleen bij stadssnelheden; dat van de Kia en de Mitsubishi functioneert ook op de snelweg. Daarentegen is Mini de enige die op hun auto een nooddienst aanbieden: raak je bij een ongeval betrokken en ben je zelf niet in staat om de hulpdiensten in te schakelen, dan doet de Countryman dat voor je. Het is de enige aanvullende veiligheidsuitrusting die op de crossover standaard wordt meegeleverd.

Prijs

De Kia Niro PHEV is met een vanafprijs van € 35.345 de voordeligste plug-in hybride van het stel. De crossover beschikt over een rijke standaarduitrusting, waartoe bijvoorbeeld alle aanvullende rijhulpsystemen behoren die je op de Niro kunt krijgen. Ook een navigatiesysteem inclusief achteruitrijcamera zit bij de prijs inbegrepen. De Mitsubishi Outlander PHEV is met € 35.990 een fractie duurder. De Japanner moet het zonder aanvullende veiligheidsuitrusting of een navigatiesysteem stellen – dat is trouwens in zijn geheel niet leverbaar op de Outlander – maar is wel een schoolliniaal groter dan de Kia en beschikt standaard over vierwielaandrijving.

De Mini is nog eens 6 centimeter korter dan de Niro PHEV. Je krijgt minder, maar betaalt meer: de Countryman S E All4, zoals de auto voluit heet, heeft een prijskaartje van € 41.090. Daar moet geheid nog geld bij, want de auto is dan bijvoorbeeld nog niet voorzien van airconditioning. Zoals wij de Mini reden, kost hij bijna 55.500 euro inclusief extra’s als een dikke stereo en een groot glazen dak. De Mitsubishi kost net geen 51 mille en de Kia komt op iets meer dan € 38.000. Daarmee blijft de Niro dus de goedkoopste van de drie.

Winnaar

Voordat we de winnaar van dit vergelijk bekend maken, kijken we ook even naar het verschil met de reguliere versies die je van deze auto’s kunt kopen. Die wegen honderden kilo’s minder, bieden extra bagageruimte en schelen tussen de 2- en de 9 mille in aanschaf. We hebben onze rekenmeesters laten bepalen hoeveel de keuze voor een plug-in hybride je in de maand scheelt, afgezet tegen een soortgelijke benzine-uitvoering. Dan blijkt dat je alleen geld bespaart wanneer je voor de Mitsubishi kiest: de Kia en de Mini kosten maandelijks € 60- tot € 115 meer, afhankelijk van het aantal kilometers dat je jaarlijks maakt. De Japanner heeft een dusdanig gunstige uitstoot, dat hij in aanmerking komt voor een halftarief aan wegenbelasting. De Kia ook, maar die auto is nauwelijks zuiniger dan de reguliere hybride Niro en verbruikt daardoor alsnog de nodige benzine.

Die informatie kleurt natuurlijk ook onze uitslag. Er viel al veel te zeggen voor de ‘good old’ Mitsubishi – de grote kofferbak bijvoorbeeld, en de vele mogelijkheden om er elektrisch mee te rijden – maar nu blijkt de semi-terreinwagen ook nog voordeliger in gebruik. Zijn gedateerde interieur en rudimentaire rijgedrag zal je dan echter wel voor lief moeten nemen. De keuze voor een semi-elektrische Countryman vergroot het rijplezier dat je aan de Mini kunt beleven, maar die pret staat niet in verhouding tot de meerprijs die je daarvoor kwijt bent. De Kia is ruim, comfortabel en modern en dat alles voor een redelijke aanschafprijs. Was hij per maand maar niet zo duur geweest!

Lees ook onze afzonderlijke rijtesten van deze drie testkandidaten:
Kia Niro PHEV
Mini Countryman S E All4
Mitsubishi Outlander PHEV