ANWB HomepageDankzij jou doen wij dit
Dankzij jouw lidmaatschap kan de ANWB helpen bij pech in binnen- en buitenland, maar ook verkeerslessen geven op scholen en minder mobiele ouderen ophalen of wegbrengen.
Negen goeddoeners vertellen
‘We delen helmen uit aan kinderen van 5 tot 7 jaar. Die zijn nog niet zo vaardig op de fiets. Hun ongelukken zijn vaak gewoon onkunde: bochten te scherp nemen, uitglijden. En hun hoofdjes zijn niet goed beschermd. Op de scholen waar we komen, zien we dat kinderen vaak met de auto of in de bakfiets naar school worden gebracht. Als ze weinig ‘vlieguren’ maken, leren ze het ook minder snel. Het project waar ik me mee bezig houd, Veilig Fietsen naar School, is onderdeel van ANWB Streetwise. Voetballer Edwin van der Sar richtte de Edwin van der Sar Foundation op nadat zijn vrouw een hersenbloeding kreeg: de stichting heeft als doel om mensen met hersenletsel te ondersteunen, maar ook het voorkomen ervan. Samen met hen hebben wij een fietshelmenproject bedacht. Zij doneren helmen, wij delen ze uit aan kinderen in groepen drie en vier van basisscholen en verzorgen lessen hierbij. We zijn begonnen in Gelderland en Overijssel, het zou leuk zijn om uit te breiden naar andere provincies. De ANWB is geen voorstander van een helmplicht, maar wel voor het dragen van een helm op basis van vrijwilligheid. Het leuke aan mijn werk is dat ik met alle partijen aan tafel zit, ik praat met de foundation, met instructeurs, met gemeentes. En de kinderen zijn altijd heel blij met het cadeau, het heeft een hoog feelgood-gehalte.’
‘Wandelend door een boerenstreek at ik een broodje op een bankje. Er kwam een boer aan. Hij moest de koeien van het ene weiland naar het andere brengen. Met een enorm geduld stuurde hij de koeien aan. Het was nét een voorstelling. Ik klapte, en hij boog. Op tochten maak je altijd grappige dingen mee. Je ziet iets anders dan je eigen normale leven, je laadt jezelf opmet verhalen. Dát vind ik zo mooi aan wandelen of fietsen. Ik maak nu zo’n vijf jaar wandel- en fietsroutes voor de ANWB. Themaroutes zoals een Dutch Design-route in Eindhoven, een Wildspotten op de Veluwe-route of een Mindfulnessroute. Daarnaast controleren we ieder jaar honderden fiets- en wandelroutes met behulp van vrijwilligers. Toch krijgen we via mail, Twitter en ons Contactcenter nog knelpunten door. Er wordt aan de weg gewerkt, een bord is niet teruggeplaatst, noem maar op. Die lossen we op. We willen dat de routes makkelijk te volgen zijn, dat mensen een plezierige dag hebben zonder tegenvallers. Het leukste van dit werk is het testen van een nieuwe route die je hebt uitgestippeld. Soms denk je: wow dit is een pareltje! In mijn vrije tijd maak ik meerdaagse fietstochten met mijn man, of we nemen de tram naar Scheveningen en wandelen terug naar ons huis in het centrum. Twee keer in de week wandel ik naar mijn werk, dan zie ik eekhoorntjes, een roofvogel. Het houdt me fit én gelukkig.’
‘De ANWB test consumentenproducten. Twee bekende tests die ieder jaar terugkomen, zijn de autostoeltjes- en (winter)bandentests. De uitslagen hiervan worden in verschillende landen gepubliceerd, en omdat we zo’n groot bereik hebben, merken we dat fabrikanten onze uitslagen zelfs meenemen in hun productontwikkeling. Ze willen graag ‘goed uit de test komen’, dat is leuk om te merken. Voorbeeld: de zijwaartse botsing, die wij toepassen in de autostoeltjestest, heeft ervoor gezorgd dat stoeltjes nu zijdelingse bescherming hebben. Dit is zelfs opgenomen in de nieuwe wettelijke norm. Bij de bandentests hebben we voor het eerst bestelautobanden getest. Deze worden ook gebruikt onder personenbusjes, campers en caravans. We ontdekten dat het overgrote deel slecht presteert op nat wegdek, wat zorgelijk is: ze zijn vooral ontwikkeld voor een lange levensduur en niet voor rijden in de regen. Een nieuw aandachtsgebied is veiligheidssystemen in nieuwere auto’s, zoals een noodremsysteem. Werkt zo’n systeem bijvoorbeeld nog als de camera vies is? Ik werk 26 jaar bij deze organisatie. Nu bij ANWB Experts. Een deel van mijn werk bestaat uit het verzamelen en produceren van auto gerelateerde informatie. Via ons expertplatform krijgen we talloze vragen van leden, over autokosten, belastingen, wetgeving, occasions, enzovoort. Ik zorg ervoor dat we al die kennis in huis hebben. Ja, ik ben wel wat je noemt een automotive expert.’
‘Samen met andere kinderen van mijn basisschool, de Jan Ligthartschool in Den Haag, mocht ik meedenken over hoe we het verkeer veiliger kunnen maken voor kinderen. Joske van Lith van de ANWB kwam bij ons in de klas om ons meer te vertellen over wat de ANWB allemaal doet. Samen hebben we toen ook nagedacht over fietsveiligheid, want rondom onze school rijden veel auto’s en vaak veel te hard. Dat vind ik niet kunnen, want er rijden ook kinderen die nog aan het leren zijn om te fietsen. In de klas moesten we in groepjes een presentatie geven over de situatie rondom onze school. We maakten foto’s en filmpjes van verschillende situaties. Als oplossing om het leren fietsen veiliger te maken, bedachten we het Kindpad: een apart fietspad voor beginnende fietsers, waar kinderen rustig en veilig kunnen oefenen. We hebben ook nagedacht over hoe het eruit moet komen te zien: er moest iets zachts op de grond komen waar je goed op kunt fietsen, maar wat er ook voor zorgt dat het geen pijn doet als je valt. En er moesten neonlichten komen voor als het donker is. De gemeente gaat het Kindpad nu echt aanleggen. We hebben samen aan dit idee gewerkt en nu komt het echt tot leven, dat vind ik heel leuk.’
‘Ik ben instructeur voor Streetwise en Streetwise next level, een programma met verkeerslessen voor kinderen van 4 tot 15 jaar. Ik heb als leerkracht in het basisonderwijs gewerkt, maar door de hoge werkdruk werd dat steeds minder leuk. Bij de ANWB is dat heel anders: ik kan me focussen op wat ik het leukst vind, kinderen iets bijbrengen. Streetwise bestaat uit verschillende lesprogramma’s: bij de kleinsten hebben we een verkeersmat waarmee ze veilig leren oversteken; bij de hogere groepen laten we kinderen meerijden in een lesauto en zelf remmen om de remweg van een auto te ervaren. Verder gebruiken we een fietsparcours om de kinderen goed en veilig te leren fietsen. Op middelbare scholen gebruiken we de Verkeersbus, een oude touringcar die is omgebouwd tot een interactieve lesomgeving met een mobiliteitsgame, scootersimulator en een quiz. We hebben ook een Virtual Reality-module, waarin de leerlingen in de huid kruipen van verschillende weggebruikers: van fietser tot vrachtwagenchauffeur. Het leukste aan dit werk is dat het zo afwisselend is: een groep 15-jarigen vraagt om een andere benadering dan een kleuterklas. Ik maak ook de draaiboeken en onderhoud contact met scholen. Zo is iedere dag weer anders.’
‘Werken bij de Wegenwacht is heel afwisselend: ik kan tien keer hetzelfde technische probleem aantreffen, maar de oplossing kan tien keer anders zijn. Het is namelijk heel persoonsafhankelijk: in welke positie bevindt een klant zich? Moet hij dringend ergens naartoe, bijvoorbeeld naar Schiphol, of wil hij zijn auto zo snel mogelijk weer aan de praat hebben? Dat houdt het spannend. Drie jaar geleden werd mijn werk nog leuker: toen startten we een pilot met de Wegenwacht op de fiets. We begonnen met één fiets in de Amsterdamse binnenstad. Het was direct een groot succes: de aanrijtijden zijn aanzienlijk korter en het is beter voor het milieu. Met de fiets kan ik in principe alle problemen oplossen die ik met een bus ook kan, het vergt alleen net even een andere benadering. Als ik met het busje kom en iemand heeft een kapotte startmotor, dan zou ik hem aanslepen, nu vraag ik of mensen even helpen aanduwen. In de bus heb ik vier volle jerrycans; op de fiets één lege, dus moet ik in een winkel of kroeg even om wat water vragen. Maar de pech oplossen lukt eigenlijk altijd. De reacties zijn heel leuk: toeristen zijn verbaasd dat wij zoiets doen, mensen op het terras steken hun duim omhoog of stoten elkaar aan. Ik trek altijd veel bekijks.’
‘De fiets- en wandelroutes van de ANWB worden ieder jaar gecontroleerd: kloppen de kruispunten nog, is de beschrijving accuraat, zijn er geen fietspaden omgelegd of bordjes verdwenen? Ik ben zelf een fervent fietsen wandelliefhebber, dus daar werk ik graag aan mee. Ik wandel of fiets de route met een kaart op zak en maak onderweg aantekeningen. Naast knooppunten en routebordjes, let ik bijvoorbeeld ook op eet- en drinkgelegenheden of bezienswaardigheden die nog niet op de route staan, maar wel een aanrader zijn. De routes worden ook ingedeeld op landschapstype: is er natuur te zien, bijvoorbeeld duinen, weide of bos? Soms gaat mijn man mee op pad, maar ik ga ook vaak alleen. Ik heb bijvoorbeeld een deel van de Lage Landroute, van Dordrecht tot Aalsmeer, gecontroleerd; daar hebben we wel een paar dagen over gefietst. Maar ook een stadswandeling door Maassluis of Brielle en de fietsroute door Delfland. De Landtongroute van 33 kilometer vind ik apart: die gaat langs de Rozenburg, de Maeslantkering en door een natuurgebied. Je moet wel van water en uitgestrekte gebieden houden: het is een flink stuk fietsen over de landtong, zeker met wind tegen. Zelf vind ik alle routes wel iets hebben. Ze brengen me op de meest verrassende plekjes.’
‘Ik woon en werk al sinds 2003 in Spanje, ik kon hier werk als verpleegkundige krijgen. Dat doe ik nog steeds: ik werk in de thuiszorg. Kort nadat ik aankwam ben ik ook als vrijwilliger bij de Alarmcentrale begonnen. Ze zochten iemand die kon helpen met Nederlandse patiënten die hier in het ziekenhuis terechtkomen. Dat leek mij wel wat. Ik word gebeld door de ANWB Alarmcentrale in Barcelona zodra er een Nederlandse patiënt bij mij in de buurt is, dan krijg ik een medisch dossier en korte uitleg van de situatie toegestuurd. Ik ga dan meestal dezelfde dag nog langs. Vaak zijn het vakantiegangers die ziek worden of een ongeluk krijgen, soms zelfs vrouwen die te vroeg bevallen – dan zitten ze opeens in een Spaans ziekenhuis waar ze de taal niet begrijpen, dat is even schrikken. Dan ben ik er om de gang van zaken uit te leggen en ze gerust te stellen. Mensen willen natuurlijk zo snel mogelijk terug naar huis, maar de arts moet dat wel goedkeuren: hij moet een “fit to fly”-verklaring geven. Dat kan soms langer duren dan verwacht: artsen spelen het liever op safe omdat ze wel verantwoordelijk zijn. Dat leg ik dan uit. Ik vind het fijn om mensen te helpen en ze in een stressvolle situatie toch op hun gemak te kunnen stellen.’
‘Ik ben piloot en werk erg onregelmatig: in de zomer ben ik vaak heel druk maar in de wintermaanden een stuk minder. De tijd die ik overheb vul ik graag in met vrijwilligerswerk. Daarom heb ik me bij AutoMaatje aangemeld: ik vervoer minder mobiele buurtgenoten met mijn eigen auto. Zo kunnen ouderen die geen vervoer hebben toch actief blijven en bijvoorbeeld even boodschappen doen, familie bezoeken of naar de kapper. Ik zie veel eenzaamheid onder ouderen en zo’n kleine handreiking kan hun wereld echt vergroten. Dat geeft me veel voldoening. Gemiddeld eens per week krijg ik een appje of telefoontje met een verzoek. Dan krijg ik instructies toegestuurd: om wie het gaat, of diegene een rolstoel of rollator heeft, waar ik moet zijn en hoe laat. Ik heb een klein autootje, maar een rollator past er gelukkig net in. Dan rijd ik naar diegene toe – meestal staan ze al klaar als ik aan kom rijden – en breng ik ze weg. Als hun afspraak is afgelopen haal ik ze weer op. Tijdens de rit hebben we vaak leuke gesprekken: laatst was er bijvoorbeeld een mevrouw die vroeger zweefvlieglessen had gevolgd en dat “machtig mooi” vond, dus die was natuurlijk erg geïnteresseerd in mijn werk. Dan is het gewoon jammer dat het maar een kort ritje is.’
Deel deze pagina