Zeewolderoute

Fietsveiligheid route-informatie: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en ga waar nodig achter elkaar rijden.
• Bij knooppunt 68 streekt de route een drukke, onoverzichtelijke verkeersrotonde over.
• Bij knooppunt 37 bevindt zich een zeer scherpe bocht naar links.
• Tussen knooppunt 65 en 66 bevindt zich een smal traject (ca. 200 m) waar het druk kan zijn met fietsers, wandelaars en (loslopende) honden. Ga hier achter elkaar rijden, zeker bij drukte!
• Tussen knooppunten 17-73-74-75 bevinden zich enkele licht verzakte betonplaten; deze zijn gemarkeerd met felgekleurde verf , wees hierop alert!
• Tussen knooppunt 44 en 45 kun je spelende kinderen en (loslopende) honden op je pad tegenkomen.

Toegankelijkheid: deze route is in principe geschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.), mits je rekening houdt met bovengenoemde punten. Bij het smalle traject tussen 65-66 kan eventueel worden uitgeweken naar de naastgelegen weg.

Zeewolde heet zo vanwege het ‘wold’ dat bij het droogvallen van de bodem in 1968 tevoorschijn kwam. Dikke boomstronken, restanten van wat ooit een reusachtig woud was, waren in het water geconserveerd maar in de open lucht rotten de restanten snel weg. Opmerkelijk aan het moderne Zeewolde is de kerktoren in het centrum. Hier wordt gebroken met de traditie in de polderdorpen om de kerktorens van de verschillende geloofsrichtingen te spreiden en even hoog te maken om de schijn te vermijden dat er één wordt voorgetrokken. Hier domineert een enkele kerktoren van één kerkelijk centrum, waarin zowel de katholieken als de protestanten, gereformeerden en vrijzinnigen onderdak vinden. Andere opvallende gebouwen in Zeewolde zijn de bibliotheek (architect Koen van Velsen) en de kleurrijke door Sjoerd Soeters ontworpen supermarkt met appartementen.

Westelijk van de Groenewoudseweg ligt het Populetum, een populierenbos. Daar stond de grootste collectie populierensoorten van Nederland. Deze bomen zijn verwijderd, Staatsbosbeheer plant 20 hectare nieuwe popolieren aan.  Doel hiervan is dat te zien is welke populierensoorten het beste groeien in de polder.

Het Horsterwold is met vierduizend hectare een van de grootste loofwouden van Nederland. Het is vanaf 1973 aangeplant op goede voedzame grond. De houtopbrengst is daardoor twee- tot driemaal hoger dan elders in Nederland. Het hart van het Horsterwold is een stiltegebied en heeft een natuurfunctie. Het ontwikkelt zich tot een ‘oerbos’ met veel reeën, nachtegalen en bruine kiekendieven. Je moet nog wel zeventig jaar geduld hebben om het effect volledig te beleven. Langs het randmeer ligt het accent op recreatie en heeft het Horsterwold een parkachtig karakter met veel fietsen wandelpaden. Op sommige plaatsen komen naaldbomen voor. De klei is hier dankzij de vele schelpdieren uit de Zuiderzeeperiode kalkrijk en daarom niet geschikt voor naaldbomen. Maar bij Zeewolde komt zand uit het pleistoceen aan de oppervlakte waarop de naaldbomen zich wel thuis voelen. Dankzij dit zand hoeft er in Zeewolde ook niet geheid te worden. Je fietst langs een leuk hoekje van dit bos voor kinderen: speelbos De Zevensprong, waar kinderen kunnen klimmen, over een touwbrug lopen, hutten bouwen en nog veel meer.

De nieuwere IJsselmeerpolders: oostelijk en zuidelijk Flevoland, zijn van het oude land gescheiden door randmeren die in breedte variëren van vijfhonderd meter tot enkele kilometers. De meren zorgen ervoor dat de waterhuishoudingen van het oude en het nieuwe land van elkaar gescheiden zijn. Zonder die scheiding zouden vooral problemen ontstaan als het oude land een stuk hoger ligt dan het nieuwe land: het water zakt dan weg uit het oude land met als gevolg verdroging, terwijl op lagergelegen plekken juist wateroverlast ontstaat. De randmeren zijn ook belangrijk voor natuur en recreatie. Tijdens deze fietsroute passeer je diverse stranden en jachthavens.