Oude Willem-route

Fietsveiligheid route-informatie: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en ga waar nodig achter elkaar rijden.
• Tussen knooppunt 72 en 73 gaat de route over een slecht, hobbelig zand/schelpenpad.
• Tussen knooppunt 73 en 94 bevindt zich een mul zandpad (in de omgeving van de zandwinning); het pad is hier ook vrij smal, waardoor je beter achter elkaar kunt fietsen.
• Bij knooppunt 72 steekt de route de drukke Provincialeweg over; kijk hier extra goed uit.
• Tussen knooppunt 70 en 52 steekt de route nogmaals dezelfde drukke Provincialeweg over.
• Tussen knooppunt 70 en 52 gaat de route bovendien over een slecht (halfverhard) fietspad met veel kuilen; wees hierop bedacht!

Toegankelijkheid: deze route is in principe geschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.), mits men rekening houdt met bovenstaande punten en het wat smallere pad bij de zandwinning (tusen 73-94).

Dankzij een enthousiaste huis­arts worden er al sinds 1949 toneel­stukken van Shakespeare opge­voerd in Diever. Het Shakespeare Theater is een openluchttheater en ligt midden in de bossen (www.shakespearetheaterdiever.nl).

De bossen aan weerszijden van de weg bestaan vooral uit grove dennen die in de 20e eeuw zijn aangeplant op de voor­malige stuifzandheuvels van het Dieverzand. Op som­mige plekken mag het zand weer stuiven en wor­den nieuwe open plekken gemaakt.

Een glazen paneel op een bestraatte Davidsster herinnert aan de werkkampen die hier van 1935-1946 stonden. De eerste bewoners waren werklozen uit het westen van het land die in het kader van de Werkverschaffing de woeste gronden in cultuur moesten bren­gen. Tijdens de Tweede Wereldoor­log zaten hier Joodse dwangarbei­ders, in afwachting van transport naar Kamp Westerbork. Waar vroeger de barakken stonden is nu de camping Hoeve aan de Weg gevestigd.

Ook het landbouwgebied voor­bij de buurtschap Oude Willem is  in het kader van Natura 2000 de laatste jaren grondig op de schop gegaan. De bemeste bovenlaag van de grond is weggehaald en de geka­naliseerde beek de Tilgrup is deels gedempt, waardoor het water in het gebied blijft. Inmiddels ligt er weer een fors meer achter de Oude Willem, met rondom na­tuurlijke oevers en natte heidevel­den. Het gedeelte van de Tilgrup dat ten westen van de Bosweg ligt mag zijn eigen weg zoeken en stroomt even verderop in de Vledder Aa.

Net buiten de route, maar als je bij knooppunt 68 even 400 meter rechtdoorrijdt stuit je op een informatiebord over de Vledder Aa. Bij de ontginning van de woeste gronden werd deze kronkelende beek rechtgetrokken. Zo kon het overtollige water sneller en beter van de landbouwgronden wegstromen. Inmiddels is de klok teruggedraaid en zijn de oude kron­kels hersteld. Geleidelijk zal het oude beekdallandschap met hooi­velden en natte heide terugkeren. Grazende Schotse Hooglanders zor­gen ervoor dat het gebied niet dichtgroeit met struiken en bos.

Het Leggelderveld is een verras­send gevarieerd natuurgebied met bos, heide, zandafgravingen en veenputten. De forse heuvels zijn opgewaaide zandduinen, een over­blijfsel uit de tijd dat er veel zand aan de oppervlakte lag. Datzelfde zand wordt al sinds 1905 afgegra­ven voor de kalkzandsteenfabriek in Hoogersmilde. In het eerste meer zijn de zandzuigers nog steeds be­zig, het tweede, zeer diepe meer is nu een geliefde plek om te zonnen of een duik te nemen. De naam het Blauwe Meer is goed gekozen: doordat het mineraal glauconiet in de ondergrond voorkomt, heeft het water een opvallende blauwgroene kleur.

Bordjes verwijzen naar een hu­nebed dat even rechts van de weg ligt. Het is in 1953/1954 gerestau­reerd door archeoloog Van Giffen, de man die zich vijftig jaar lang in­tensief met de Drentse hunebedden heeft beziggehouden. Dit hunebed kon hij te voet bereiken, want hij woonde op het aangrenzende Land­goed De Heezeberg. Of het hunebed er echt zo heeft uitgezien is overi­gens maar de vraag. Van Giffen trof oorspronkelijk slechts wat losse ste­nen aan, die hij zelf in deze vorm heeft opgestapeld.