Lankheetroute

Fietsveiligheid route-informatie: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en mederecreanten en ga waar nodig achterelkaar rijden.
• Tussen knooppunt 20-21 gaat de route over een smaller pad; bij kp21 maaktde route een scherpe, onoverzichtelijke bocht.
• Tussen knooppunt 24-46 extra uitkijken bij de oversteek van de doorgaande Enschedesestraat.
• Tussen knooppunt 46-47-48 gaat de route over een (smal) halfverhard traject dat bij regen modderig kan worden.
• Tussen knooppunt 76-54 gaat de route over een smal pad.
• Tussen knooppunt 53-51-50 gaat de route over een smalle paden; je deelt het pad met wandelaars, honden en koeien, wees hierop bedacht en pas je snelheid aan.
• Tussen knooppunt 51-50 bevat het traject bij de onderdoorgang van de N18 (langs de Buurserbeek) enkele scherpe en onoverzichtelijke bochten; bovendien is er kans op modder op het (smalle) fietspad. De oversteek van de doorgaande Eibergsestraat is onoverzichtelijk door dikke bomen, hier extra goed uitkijken.
• Tussen knooppunt 50-15 gaat de route over een zeer smal fietspad.

Let op: bij hoogwater in de Buurserbeek (tussen 51-50) kan het fietspad in de onderdoorgang onder de N18 vol staan en is het afgezet. Ga in dat geval terug naar de Eibergsestraat. Hier linksaf. Net voor het tankstation linksaf. Einde linksaf (Kerkweg). Deze weg volgen, over de N18. Op de kruising rechtdoor, fietspad. Je rijdt nu weer op de route van 50 naar 15.

Toegankelijkheid: deze route is ongeschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.), vanwege bovengenoemde smalle paden en lastieg onderdoorgang.

De Sint-Isidorushoeve ontleent zijn naam aan de beschermheilige van de boeren. Het katholieke dorp is ontstaan rond de St.-Isidoruskerk (1928). Naast de kerk kwamen al snel een café, een smederij en een kruidenierswinkel, en daaromheen de huizen. In De Hoeve, zoals het dorp in de volksmond heet, stonden de huizen tot de tweede helft van de vorige eeuw voornamelijk aan de hoofdstraat, inmiddels zijn hier enkele nieuwe woonwijken verrezen.

De lijn Haaksbergen – Boekelo werd in 1884 aangelegd om Duitse steenkool te vervoeren naar de stoomketels van de Enschedese tex­tielfabrieken. Op het spoorlijntje laat de stichting Museum Buurt Spoorweg tegenwoordig in de zo­mer stoomtreinen rijden. Het rij­dend materiaal staat in Haaksber­gen in de remise. Daar is ook het oude station bewaard gebleven.

Wie wil, kan bij knooppunt 24 even van de route afwijken om het centrum van Haaksbergen te bezoeken. Waar nu het Marktplein van Haaks­bergen ligt (en vroeger de Buurser­beek liep), lag rond het jaar 800 een nederzetting van boeren. Uit het jaar 1000 stammen de resten van een houten kerkje. Op deze plek staat nu de uit Bentheimerzand­steen opgetrokken Pancratiuskerk.

Al vrij snel na knooppunt 46 kom je langs vogelkijkhut De Steenhaar, waar je uitkijkt op een vennetje met veel libellen. De Steenhaarplassen maken deel uit van het Buurserzand, een gevarieerd open heidegebied met stuifzanden, jeneverbes-struwelen, vennen en drogere eikenberkenbossen. Dit gebied bleef gespaard van ontginning omdat de familie van Heek het gebied gebruikte als jachtgebied. Begin vorige eeuw schonk deze textielfamilie uit Enschede dit natuurgebied aan Natuurmonumenten. In het bij knooppunt 47 gelegen informatiecentrum De Wakel vind je, naast informatie over het gebied, ook een koffieschenkerij en terras.

Het veengebied ten zuiden van Haaksbergen is een veenputtencomplex met goed ontwikkelde overgangen naar het omliggende zand- en  leemlandschap. Door vernattingsmaatregelen in het verleden zijn de nog aanwezige, met hoogveenvegetatie begroeide veenpakketten veranderd in drijftillen, die qua vegetatie sterk lijken op moerasheiden. Er is een afwisseling van veenputten en dijkjes. Je kunt hier tevens de schaapherder met zijn kudde ontmoeten.

In Het Lankheet zijn restanten van oude heidevelden te zien met vennen. Sommige daarvan zijn waterhoudend dankzij ondoor­dringbare keileem in de onder­grond. In het gebied wordt in 18 bassins onderzoek gedaan in samenwerking met Wageningen Universiteit naar de zuivering van oppervlaktewater met behulp van rietfilters. Het water is afkomstig uit de Buurserbeek, die je verder op de route tussen knooppunt 51 en 50 kruist via een bruggtje met ijzeren reling (Vloedstegenbrug), rijdend langs de drukke Eibergsestraat, en vervolgens nogmaals ontmoet bij de onderdoorgang van de N18.

Het Lankheet is vernoemd naar twee erven uit de 17e eeuw: Oud en Nieuw Lankheet. De familie Lank­heet bewoonde lange tijd deze boerderijen. Langs de Buurserbeek, die door het Lankheet stroomt, zijn sporen van een oud haventje ge­vonden. Langs de beek liggen de oudste landbouwgronden. De ak­kers werden tegen vee beschermd door eiken houtwallen, die regel­matig werden gesnoeid zoals te zien is aan de verdikking die som­mige eiken aan de onderkant bezit­ten.

Na 1600 was in Neede alleen nog het gereformeerde geloof toe­gestaan. De katholieken zochten daarop geheime plaatsen waar zij de mis konden houden. Vanaf 1712 kerkten de katholieken in de Erve Reetmölle aan de oever van de Schipbeek. De boerderij bestaat nog steeds en werd de kern van het late­re kerkdorp Rietmolen. De huidige kerk dateert uit 1932 en werd ont­worpen door Clemens Hardeman in de stijl van de Amsterdamse school. Om die reden staat het gebouw op de rijksmonumentenlijst. Met name de minaretachtige toren is karakte­ristiek. Lange tijd was hij een oriën­tatiepunt voor straaljagerpiloten van de vliegbasis Twente.