Het hele dorp doet mee

De Dörpstuun Grootegast in Groningen wordt volgens de initiatiefnemers van alles: een bloemen-, pluk-, beleef,- leer-, school-, moes-, volks-, vlinder-, bijen- en beweegtuin. Dat klinkt verdacht; bij projecten die zichzelf zo beschrijven moet je oppassen. Want als je iedereen probeert te bedienen, bedien je eigenlijk niemand. En verzandt het project. Maar in Grootegast is er een grote kans dat toch gaat lukken. Weinig projecten hebben zoveel draagvlak.

Idee van dorpsbewoonster

Het idee voor de Dörpstuun Grootegast, het door het ANWB Fonds bekroonde project in de provincie Groningen, kwam van een dorpsbewoner, Ciska Bos. Ze wilde in het kleine dorp van slechts dik twaalfduizend inwoners een stuk groen waar iedereen van kon genieten. Eerst dacht ze eraan haar eigen tuin ervoor ter beschikking te stellen. Maar al snel kwam ze erachter dat er een groter stuk grond nodig was om iets te kunnen betekenen voor het dorp. 

Enthousiaste reacties

Ze raakte in gesprek met de directie van het woonzorgcentrum Het Hooge Heem in het dorp, en ook zij werden enthousiast. De grond waar Dörpstuun Grootegast uiteindelijk gaat komen is van dit woonzorgcentrum. Maar zij waren niet de enige die enthousiast werden; een nabijgelegen revalidatiecentrum raakte ook geïnteresseerd. De fysiotherapeuten begonnen mee te denken: stel dat we een kiezelpad in de tuin aanleggen en er ook nog een glooiing in maken? Dan kunnen onze cliënten er oefenen!

Steeds groter

Geleidelijk werd het project groter. Scholen begonnen mee te denken en werden enthousiast over het idee dat individuele klassen delen van de tuin gingen bijhouden. ,,Ze gaan delen van de tuin adopteren, zodat afzonderlijke schoolklassen mee gaan helpen met het onderhoud’’, vertelt initiatiefneemster Ciska Bos. ,,Verder wordt het een plek waar kinderen kunnen leren over fruit, groente en planten, als aanvulling op de biologieles.’’

Ciska en een groep vrijwilligers uit het dorp die ze inmiddels om zich heen had verzameld kwamen met nog meer ideeën; er moesten banken komen zodat mensen er tussen de bloemen elkaar konden ontmoeten. En fruitbomen, waar dorpsbewoners een appel of peer konden plukken. 

En nu aan de slag

Zo werd de Dörpstuun Grootegast een soort Hof van Eden op het Groningse platteland, in ieder geval op papier. De kans dat dit project er na enkele jaren onverzorgd bij ligt lijkt klein gezien alle ideeën en al het enthousiasme vanuit het dorp. Er werd ook nog met succes een grote inzamelingsactie in het dorp gehouden waardoor de bekendheid van het project in de kleine gemeenschap bijna honderd procent werd. En nu kan na al die jaren en al dat voorwerk de aanleg eindelijk beginnen – het geld is er, het draagvlak is er. Ciska: ,,We gaan eindelijk starten!’’