ANWB HomepageChampignonroute
Nederland, Limburg, Horst
- 87
- 74
- 72
- 86
- 85
- 73
- 75
- 44
- 36
- 35
- 38
- 70
- 40
- 42
- 62
- 41
- 6
- 4
- 5
- 65
- 7
- 87
De aanleg van de spoorlijn in 1866 dwars door het moerassige land van De Peel was van groot belang voor de ontwikkeling van de streek. Industriële verveners, zoals de Van de Griendts, konden nu op grote schaal de Peelgronden ontginnen. Deze ondernemers en de zandboeren hebben zo hun stempel gedrukt op het landschap in Noord-Limburg. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen nieuwe vormen van agrarische bedrijvigheid tot ontwikkeling: glastuinbouw, varkenshouderij en productie voor de conservenindustrie. Noord-Limburg is nu een van de belangrijkste tuinbouwcentra in Nederland. Tijdens deze fietstocht maakt u kennis met de moderne Peel met Horst als centrum van de champignonteelt.
Fietsveiligheid route-informatie: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en ga waar nodig achter elkaar rijden.
• Tussen knooppunt 36 en 35 gaat de route over een onverhard pad met aan het einde grind en mul zand.
• Tussen knooppunt 62 en 41 bevindt zich een smalle passage waar je van de Laagheideweg het onverharde pad op gaat.
• Tussen knooppunt 62-41-06-04 volgt de route een (smal) bospad, let hier op kuilen e/o boomwortels.
Toegankelijkheid: deze route is ongeschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.) vanwege bovengenoemde (62-41-06-04) en smalle paden.
Horst lag aan de zuidoostzijde van een uitgestrekt landbouwgebied dat omringd werd door de gehuchten Meterik, Middelijk, Veld- Oostenrijk en Schadijk. Horst heeft zich ontwikkeld tot het centrum van de champignonteelt in Limburg. In Nederland produceren ruim 550 telers jaarlijks 250 miljoen kilo champignons. De champignonbedrijven rond Horst zijn ondergebracht in moderne loodsen en vaak niet als zodanig herkenbaar.
In de Kasteelse Bossen stond het 13e-eeuwse Huis Ter Horst. Vanaf een 15 m hoge uitkijktoren kunt u de indrukwekkende restanten bekijken. Rond de ruïne liggen de kasteelboerderij (restaurant), een visvijver, een bijenstal en een eendenkooi.
In Melderslo staat De Locht waar het Nationaal Asperge- en Champignonmuseum is gevestigd. Het museum laat zien hoe de mensen tussen 1900 en 1950 rond Horst leefden. De boerderij verrees in 1859 op een open plek (‘locht’) op de heidevelden (www.delocht.nl, apr.-okt. 11-17 uur, nov.-mrt. za-zo vanaf 11, wo 14 uur).
De Sint Jorisweg vormt de scherpe grens tussen het bos van de Reulsberg en het cultuurlandschap. Het bos is in het verleden aangeplant om het stuifzand te beteugelen. U passeert de meanderende Groote Molenbeek, een van de vele beken die het water van de natte Peelgronden afvoert naar de Maas. De beek krijgt zijn slingerende karakter weer terug.
De Heemsbeemden vormen een moerassig gebied in het dal van de Blakterbeek. Ze bestaan uit broekbossen en schrale graslanden. De boeren uit Sevenum hadden een perceel beemd (10 à 50 are) dat gebruikt werd als hooiland. Ze maaiden riet dat gebruikt werd als dakbedekking en sprokkelden brandhout. Ook Het Blakt is een venig moerasgebied in het beekdal.
Kronenberg is een relatief jong ontginningsdorp dat pas in 1930 een eigen parochiekerk kreeg. Begin vorige eeuw lag hier nog een uitgestrekt heideterrein ingeklemd tussen de velden van Sevenum, en het hoogveengebied van De Peel.
America ontstond op de kruising van oude wegen die vanuit de dorpen rond Horst De Peel inliepen. Begin vorige eeuw lagen hier nog uitgestrekte heidevelden die om hun goede honingproductie bekend stonden.
America is genoemd naar Groot Amerika. Men beschouwde de vroegere trek naar de Peel als een soort ontdekkingsreis. Het land in en om de Peel werd letterlijk ontgonnen. Via deze ontginningen trokken keuterboertjes en veenarbeiders met hun hele hebben en houwen naar het 'verre Westen', net als de kolonisten in het grote Amerika deden. In de omgeving treffen we meer namen aan van andere landen en gebieden: Californië, Oostenrijk, Frankrijk, Egypte, Siberië. Ook de komst van de spoorlijn doet denken aan de ontsluiting van het grote Amerika door de grote spoorlijnen. Hoe het ook zij, in het begin van de 19e eeuw kwamen de Fransen hier de streek verkennen en maakten zij kaarten van het gebied. Op deze kaarten treffen we de benaming 'Amerique' al aan.
De Schadijkse Bossen bestaan voor een groot deel uit naaldbossen die al vanaf de 18e eeuw zijn aangelegd om de zandverstuivingen te stoppen die ontstonden op de door boeren afgeplagde, eertijds uitgestrekte heidevelden. In de bossen zijn door Staatsbosbeheer diverse wandelroutes uitgezet. Een deel van het gebied wordt teruggebracht naar zoals het vroeger was: stuifduinen met heide. Er worden schapen ingezet voor begrazing, om het landschap open te houden.
Aan de Dr. Droesenweg liggen proeftuinen van verschillende onderzoeksinstellingen. De beltmolen Eendracht maakt Macht (za 13.30-17 uur) heeft gedraaid als poldermolen en werd door de inwoners van Meterik aangeschaft om met de opbrengst het salaris te kunnen bekostigen van een rector (geestelijke) voor de parochiekerk.